Αποστολή στη Berlinale: Σε ποιους απευθύνεται πλέον ο Μαικλ Μουρ;

Αποστολή στη Berlinale: Σε ποιους απευθύνεται πλέον ο Μαικλ Μουρ; Facebook Twitter
2


Η 66η Berlinale ρίχνει αύριο αυλαία, με φαβορί το Fire at Sea του Τζιανφράνκο Ρόζι, και πολλά υποσχόμενο το United States of Love του Πολωνού Τόμας Βασιλέφσκι. Το ντοκιμαντέρ του Ιταλού Ρόζι, ο οποίος είχε κάνει την έκπληξη πριν από δύο χρόνια κερδίζοντας Χρυσό Λιοντάρι με το Sacro GRA, πραγματεύεται τον αγώνα των μεταναστών, Σύριων και άλλων Αφρικανών, στο νησί Λαμπεντούζα στα ανοιχτά της Σικελίας, με ισόποση ποίηση και σκληρότητα, και φέρνει πλέον τον Ρόζι στην εμπροσθοφυλακή των Ευρωπαίων εκπροσώπων της τεκμηρίωσης- δίνοντας ταυτόχρονα την ευκαιρία στο βερολινέζικο φεστιβάλ να δώσει το ανώτατο βραβείο σε ντοκιμαντέρ με πολιτική επικαιρότητα, μετά τις Κάννες και τη Βενετία. Θυμίζουμε πως πριν από αρκετά χρόνια, είχε θριαμβεύσει στις Κάννες το "Farenheit 9/11", του Μάϊκλ Μουρ, ο οποίος δεν μπόρεσε να παρευρεθεί φέτος στο φεστιβάλ, λόγω πνευμονίας, αλλά έστειλε, για την ευρωπαϊκή του πρεμιέρα, του τελευταίο του πόνημα, με τίτλο, Where to Invade Next, επιχειρώντας ειρηνική απόβαση σε χώρες εκτός ΗΠΑ, με σκοπό να αποθησαυρίσει οικονομικές και κοινωνικές κατακτήσεις, να τις κατακτήσει συμβολικά και να φέρει πίσω στη χώρα του τα καλούδια που θα του φαίνονταν χρήσιμα.

Με την παρεμβατικό, χαλαρά scripted μεθοδολογία του, ο Μουρ απέσπασε τα καλύτερα από τα κοινωνικά αγαθά και υποσχέθηκε να τα προτείνει στους συμπολίτες του, συνειδητοποιώντας στην πορεία πως τα περισσότερα από αυτά ξεκίνησαν από τις ΗΠΑ, μόνο που ξεχάστηκαν, αγνοήθηκαν ή καταπατήθηκαν στην πορεία προς τον εργασιόπληκτο πλουτισμό και την άνευ όρων ελεύθερη οικονομία.

Ο ιδιότυπος Αμερικανός κινηματογραφιστής δεν έχει αλλάξει το στιλ του, αν και αυτή τη φορά δεν επιμένει τόσο στην επιθετική πολεμική εναντίον των διαβολικών στοιχείων που έχουν αλλοιώσει σημαντικά τον ιστό και το όραμα της χώρας στην οποία ανατράφηκε (προλεταριακά όπως έχει επισημάνει) διαμένει και εργάζεται. Θεωρεί πλέον δεδομένη την καταστροφική σπατάλη σε πολέμους που δεν έπρεπε να έχουν γίνει και δεν δικαιώθηκαν ηθικά και πρακτικά, και προτιμά μια ταξιδιωτική περιήγηση βασικά στην Ευρώπη, καθώς και την Τυνησία, όπου παρατηρεί διαφορετικά πεδία: οι αργίες και οι πληρωμένες διακοπές στην Ιταλία, τα γκουρμέ σχολικά γεύματα στη Γαλλία, το δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα που σκορπάει ευτυχία στους φοιτητές της Σλοβενίας και τους μαθητές της Φινλανδίας, το πρότυπο, ήπιο σωφρονιστικό σύστημα στη Νορβηγία, η τιμωρία των υπαιτίων για την κρίση, τραπεζιτών στην Ισλανδία, και, διαμέσου της υψηλής θέσης της γυναίκας στην ίδια χώρα, το πέρασμα στην μουσουλμανική Τυνησία, για τον επιτυχημένο αγώνα των γυναικών, όταν η μετάβαση από τη μοναρχία στη δημοκρατία, απείλησε τα κεκτημένα δικαιώματα τους.

Αποστολή στη Berlinale: Σε ποιους απευθύνεται πλέον ο Μαικλ Μουρ; Facebook Twitter

Με την παρεμβατικό, χαλαρά scripted μεθοδολογία του, ο Μουρ απέσπασε τα καλύτερα από τα κοινωνικά αγαθά και υποσχέθηκε να τα προτείνει στους συμπολίτες του, συνειδητοποιώντας στην πορεία πως τα περισσότερα από αυτά ξεκίνησαν από τις ΗΠΑ, μόνο που ξεχάστηκαν, αγνοήθηκαν ή καταπατήθηκαν στην πορεία προς τον εργασιόπληκτο πλουτισμό και την άνευ όρων ελεύθερη οικονομία. Είναι σαφές πως ο Μάϊκλ Μουρ, με την απαράλλαχτη στρογγυλή φιγούρα, την οικουμενική αμεσότητα και αυτή τη φορά μια αμερικάνικη σημαία φορτωμένη στα μπαγκάζια του, γνωρίζει πώς να αφηγηθεί την ιστορία που βάζει στο μυαλό του, πώς την δουλεύει σαν εργάτης με κάμερα- σε κάποια στιγμή, περπατώντας δίπλα στο πάλαι ποτέ τείχος του Βερολίνου, λέει πως με σφυρί και σκαρπέλο, το αποτέλεσμα προκύπτει με καθημερινή, σταδιακή εργασία, από το λίγο στο πολύ, και μόνο έτσι ανατρέπεται μια παγιωμένη κατάσταση, όπως η κατάργηση του απαρτχάϊντ ή οι γάμοι μεταξύ ομοφυλόφυλων, ανήκουστα ταμπού, ως και ελάχιστο χρονικό διάστημα πριν την πραγματοποίηση τους.

 

Οι ταινίες του πάντα βρίσκουν θέση στα διαθνή φεστιβάλ, συνήθως κερδίζουν βραβεία και ευνοϊκές κριτικές, κλασσικά διχάζουν τους σκληροπυρηνικούς λάτρεις του "σοβαρού" ντοκιμαντέρ με τα πιό ανοιχτά μυαλά, και υπενθυμίζουν στους μη Αμερικανούς κυρίως θεατές πώς η Αμερική τα έχει κάνει μούσκεμα σε διεθνές επίπεδο. Και όλα αυτά, με μια μείξη εκλαΐκευσης και χιούμορ, ικανής να κρατήσει το ενδιαφέρον και την προσοχή του απλού ανθρώπου, δηλαδή του φυσικού αποδέκτη μιας  κατά βάση διδακτικής παραίνεσης για επιστροφή στις αυτονόητες σοσιαλιστικές αξίες. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσει σκληρά για να πείσει εμάς- μας έχει κερδίσει με το καλημέρα, γιατί συμφωνούμε ούτως ή άλλως μαζί του (δεν βλέπουμε ειδήσεις από το Fox Channel, άλλωστε..).

 

Το θέμα είναι να ξεκουνήσει, χωρίς να ξενίσει, το παραφορτωμένο από την μυθοπλαστική φαντασία, τσερβέλο των παραδομένων στην θορυβώδη ψυχαγωγία, Αμερικανών. Αλλά πώς θα το καταφέρει, όταν οι ταινίες του έχουν χάσει το αρχικό momentum τους στην Αμερική, τα εισιτήρια του μειώνονται και η διανομή τον στριμώχνει σε βαθμό απαγορευτικό; Οι μητροπόλεις γειτνιάζουν σε νοοτροπία με τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο να διανοηθεί κάποιος που παρακολουθεί την εξάπλωση των τεράστιων ταινιών, και την παράλληλη συρρίκνωση των ανεξάρτητων και των ξενόγλωσσων, πώς από το Sicko κι έπειτα, μια ταινία του Μάϊκλ Μουρ θα προβληθεί στη Μοντάνα, τη Γιούτα, το Τέξας και τον "αγέρωχο" Νότο, εκεί όπου πραγματικά απευθύνεται, ως σοσιαλιστής που γνωρίζει το αφηγηματικό αγκίστρι του φιλοθεάμονος κοινού του πλανεμένου έθνους του... Πάντως του αναγνωρίζουμε πως προσπαθεί. 

 

Θερμές ευχαριστίες στην Aegean Airlines για τη βοήθειά τους στην πραγματοποίηση της αποστολής μας στο Βερολίνο

2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Είδαμε την ταινία που διασκευάζει ο Γιώργος Λάνθιμος

Οθόνες / Η ταινία στην οποία βασίστηκε ο Λάνθιμος: Ένα κρυμμένο νοτιοκορεατικό διαμάντι

Η επικείμενη κυκλοφορία του «Bugonia» στάθηκε αφορμή για να επισκεφτούμε ξανά την κινηματογραφική του πηγή, το cult «Save the Green Planet!», έναν από τους κρυμμένους θησαυρούς του νοτιοκορεατικού σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Daily / «Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Η τελευταία ερευνητική δουλειά της βραβευμένης σκηνοθέτριας Πέτρα Κόστα, είναι ένα υποδειγματικό, υποβλητικό ντοκιμαντέρ με κεντρικό άξονα την καθοριστική συμβολή των Βραζιλιάνων Ευαγγελιστών στην άνοδο του «Τραμπ των Τροπικών» στην εξουσία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το «requel» ενός θρίλερ των 90s και 8 ακόμη λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Το requel ενός θρίλερ των ΄90s και 7 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Η ανάσταση του «I Know What You Did Last Summer», η νέα ταινία του Φρανσουά Οζόν, η έκπληξη των Καννών «Sorry Baby» και η ταινία που εδραίωσε το άστρο της Μόνικα Μπελούτσι - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ MICHAEL DOUGLAS

Οθόνες / Μάικλ Ντάγκλας: Το ήσυχο αντίο ενός ανήσυχου σταρ

«Nepo baby» πριν καν υπάρξει ο όρος, ο Μάικλ Ντάγκλας βρήκε τη δική του φωνή μέσα από ρόλους που σφράγισαν το Χόλιγουντ, φτάνοντας σε μια καριέρα έξι δεκαετιών γεμάτη σκαμπανεβάσματα και δυνατές στιγμές.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
TAINIES

Οθόνες / Ο ανανεωμένος Superman και 6 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Ένας υπερήρωας, μερικοί επικίνδυνοι καρχαρίες, ένα αμερικανικό ρομαντικό δράμα, μπόλικος σουρεαλισμός και γαλλικό chanson: Το κινηματογραφικό μενού της εβδομάδας έχει από όλα - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου cartoon

Oθόνες / Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου καρτούν

Υπερφορτωμένο, κατά διαστήματα απολαυστικό, με μια τετράποδη προσθήκη που θα κάνει τους ζωόφιλους να γαβγίζουν από χαρά, το «Superman» του Τζέιμς Γκαν δεν προσποιείται πως θέλει να προσφέρει τίποτα παραπάνω από δύο ευχάριστες ώρες στο σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Πολιτισμός / Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Η πρώτη ταινία του αναγεννημένου διευρυμένου σύμπαντος της DC, ο υβριδικός μεταμεσονύκτιος χαβαλές του «Dangerous Animals» και το χιτσκοκικό «Spellbound», με την ονειρική σεκάνς ανθολογίας που σχεδίασε ο Σαλβαδόρ Νταλί, ξεχωρίζουν από το πρόγραμμα αυτής της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Οθόνες / Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Ο μεγαλοπαραγωγός Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ επιθυμούσε ένα trendy δράμα για την ψυχανάλυση, ενώ ο Άλφρεντ Χίτσκοκ γύρισε άλλο ένα θρίλερ για το σεξ, την ερωτική επιθυμία και τον ρόλο μιας δυναμικής γιατρού, απροστάτευτης σε ένα σεξιστικό ανδροκρατούμενο μικρόκοσμο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αναγέννηση του Jurassic World με ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικά αναχρονιστική

Οθόνες / Jurassic World: Ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικό πισωγύρισμα

Ο Κόλιν Τρεβόροου ξεκίνησε δυνατά τη δεύτερη τριλογία του Jurassic σύμπαντος και την έστειλε στον αγύριστο ή περίπου στη μέση του πουθενά, με τους τροποποιημένους δεινοσαύρους αδέσποτους, οπλισμένους κι επικίνδυνους, σε ένα φινάλε με οικολογικές κορόνες, πανηγυρικά χαοτικό, ψευδεπίγραφα απειλητικό και, εν τέλει, εξαιρετικά ανιαρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

2 σχόλια
Περίπου.Στις μεγάλες του δόξες, ο Μάϊκλ Μουρ έσπασε τα ρεκόρ για ντοκιμαντέρ με το Bowling for Columbine, με εισπράξεις που έφτασαν τα 22 εκατομμύρια δολάρια μόνο στις ΗΠΑ, και περισσότερα από τα διπλά στον υπόλοιπο κόσμο. Με την επόμενη του ταινία, το Farenheit 9/11, τα συνέτριψε όλα, κάνοντας, έναντι πενιχρού προϋπολογισμού, 22ο εκατομμύρια δολάρια, με 22 εκατομμύρια από αυτά στις ΗΠΑ ΜΟΝΟ το πρώτο σαββατοκύριακο. Στην πρώτη μέρα κυκλοφορίας σε DVD πούλησε περίπου 2 εκατομμύρια αντίτυπα. Ατά δε γίνονται με ταινία τεκμηρίωσης και ήταν προφανές πως ο Μάϊκλ Μουρ δεν περιορίστηκε στα στενά όρια του είδους για να το πετύχει. Από εκεί και πέρα, η εισπακτική του πορεία είναι φθίνουσα, εν μέρει γιατί το πρόσωπο του είναι αναγνωρίσιμο και δεν μπορεί να έχει την πρόσβαση σε χώρους όπως θα ήθελε, ούτε να εκπλήξει κάποιον από τα υποψήφια θύματά του. Όπως προείπα, κάποιοι Αμερικανοί κριτικοί τον θεωρούν απλοϊκό εξυπνάκια που έχει μαγαρίσει ένα αξιοσέβαστο είδος, και κάποιοι άλλοι κρίνουν την κάθε ταινία του βάσει περιεχομένου, και όχι συγκριτικά με τους Έρολ Μόρις και τους Τζόσουα Οπενχάϊμερ αυτού του κόσμου. Για την τελευταία του ταινία, δυσκολεύτηκε πολύ να βρει διανομή (στις ΗΠΑ προβλήθηκ σε περιορισμένο κύκλωμα αιθουσών) και δνε προκρίθηκε καν στα Όσκαρ, παρά τις γενικά ευνοϊκές κριτικές. Το επιπλέον πρόβλημα είναι οτι κανείς άλλος δεν πήρε τη σκυτάλη στο είδος που εφηύρε ο Μουρ.