O Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος δίνει 3 ½ άστρα στη νέα ταινία του Ταραντίνο και εξηγεί γιατί

1

 

Οι Μισητοί 8
The Hateful Eight
Γουέστερν
2015, (ΕΓΧΡ.)
Σκηνοθεσία: Κουέντιν Ταραντίνο
Πρωταγωνιστούν: Σάμιουελ Λ.Τζάκσον, Κερτ Ράσελ, Τζένιφερ Τζέισον Λι, Ουόλτον Γκόγκινς, Ντέμιαν Μπισίρ, Τιμ Ροθ, Οσβάλντο Μομπρέι, Μάικλ Μάντσεν, Μπρους Ντερν, Τσάνινγκ Τέιτουμ
★★★½

 

 

Το δεύτερο γουέστερν του Κουέντιν Ταραντίνο. Στο σενάριο της ταινίας μια ομάδα ανθρώπων από επικηρυγμένους και φυγάδες βρίσκει καταφύγιο κατά τη διάρκεια μιας χιονοθύελλας.Στη στάση τους καταλαβαίνουν ότι δεν θα είναι τόσο εύκολο να φτάσουν στον προορισμό τους.

 

Κρις Μάνιξ (αντάρτης από τον Νότο που υποστηρίζει πως έχει χρισθεί νέος σερίφης σε μια κωμόπολη): «Οι λευκοί είναι ασφαλέστεροι όταν οι μαύροι φοβούνται». Μαρκίς Γουόρεν (πρώην ταγματάρχης με τον στρατό των Βορείων και νυν κυνηγός κεφαλών): «Οι μαύροι είναι ασφαλέστεροι όταν οι λευκοί είναι αφοπλισμένοι». Απηχώντας με αυτόν το διάλογο ανάμεσα σε δύο πολιτικά αντίθετους συνταξιδιώτες, χαρακτήρες από τους «Μισητούς Οκτώ», την πολύ πρόσφατη φυλετική/ρατσιστική κρίση που ξέσπασε ανάμεσα στην αστυνομία του Σικάγο και την κοινότητα των Αφροαμερικανών, με εθνικές προεκτάσεις, και που ενέπλεξε τον Κουέντιν Ταραντίνο σε διασταυρούμενα λεκτικά πυρά, όταν εκείνος πήρε θέση εναντίον της βίας και της συγκάλυψής της από τους υψηλούς κύκλους, ο Αμερικανός δημιουργός συνδέει την επικαιρότητα με τα πρώτα χρόνια μετά τον Εμφύλιο του 19ου αιώνα, συνθέτοντας ένα κινηματογραφικό σύμπαν που παραπέμπει στο δικό του «Reservoir Dogs», με μια ισχυρή δόση μυστηρίου αλά Άγκαθα Κρίστι, κυρίως σε έναν και μοναδικό κλειστό χώρο, με φόντο και συμπεριφορικό οδηγό το γουέστερν, και οκτώ, συν ένας ακόμη, συν κάποιοι συμπληρωματικοί πρωταγωνιστές που αυτοκαταστρέφονται σταδιακά και θεαματικά σε μια αλληγορική και κυριολεκτική παρτίδα άγριου σκακιού. Και, απ' όσο μπορώ να θυμηθώ, αυτή είναι η πρώτη φορά που ο Ταραντίνο, ένας κανονικός αρχαιολόγος του κινηματογραφικού παρελθόντος, αδιάφορος προς οτιδήποτε φανταστικά μελλοντικό, σχολιάζει τόσο άμεσα το παρόν, σε μια χαλαρή προσαρμογή του στο κλασικό σπαγκέτι «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος», παραλείποντας τον καλό, σε μια ιστορία όπου η ηθική είτε απουσιάζει εντελώς είτε μετατοπίζεται άναρχα, και ο κυνισμός περισσεύει επειδή η κοινωνία έχει διαλυθεί από τον πόλεμο και κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν.

Το θέμα του, χωρίς να είναι το μόνο στην ταινία, είναι τα ψέματα που εκστομίζονται ακατάπαυστα και κακόβουλα σε ένα απειλητικό και «διπρόσωπο» περιβάλλον διάχυτης καχυποψίας και αμφιβολίας. Ο βασικός ήρωας είναι ο μαύρος ταγματάρχης Μαρκίς που κάνει οτοστόπ σε διερχόμενη άμαξα και τον περιμαζεύει, αφού τον ελέγχει, ο κυνηγός επικηρυγμένων Τζον Ρουθ (Κερτ Ράσελ), ο οποίος τον αναγνωρίζει. Ο Ρουθ συνοδεύει την Ντέιζι Ντόμεργκιου (Τζένιφερ Τζέισον Λι), μια γυναίκα που έχει διαπράξει φόνο, και θα επιβλέψει τον απαγχονισμό της, για να εισπράξει τα λύτρα μετά τον θάνατό της. Της φέρεται σαν σκυλί − και εκείνη δεν πάει πίσω, αφού συμπεριφέρεται προσβλητικά και απερίσκεπτα, σαν να μην υπολογίζει τις συνέπειες, σωστό αγρίμι, σάκος του μποξ, νεκρή άμα τη εμφανίσει, μονίμως αλυσοδεμένη με τον μελλοντικό της δήμιο. Στον δρόμο σταματάνε και, μετά τη σχετική ανάκριση, επιβιβάζουν κι άλλον έναν ταξιδιώτη, τον Κρις Μάνιξ, ο οποίος ισχυρίζεται πως είναι ο νέος σερίφης του Red Rock, της μικρής πόλης όπου θα γίνει η εκτέλεση. Στην άμαξα, με τον χιονιά να μαίνεται έξω, οι συζητήσεις ανεβαίνουν σε ένταση και οι διάλογοι φορτίζονται, όπως αυτός που αναγράφεται στην εισαγωγή, δίνοντας τον τόνο για μια συγκρατημένη λογομαχία που θα εξελιχθεί σε μονομαχία που σιγοβράζει και εκρήγνυται από τη στιγμή που θα φτάσουν στην καμπίνα της Μίνι στα βουνά, τον αναγκαστικό σταθμό πριν από το Red Rock, εκεί όπου θα εξελιχθεί το μεγαλύτερο μέρος της δράσης.

Εκεί, οι 4 θα συναντήσουν άλλους 4, που συστήνονται και μπερδεύουν τους νεοεισελθόντες. Είναι αυτοί που ισχυρίζονται; Ποιοι από αυτούς λένε την αλήθεια; Ο Ταραντίνο βάζει τον παράγοντα του μυστηρίου στο μείγμα, παρεμβαίνοντας και ο ίδιος σε μια παιγνιώδη επισήμανση με δικό του voice over, και ο θρυλικός Ένιο Μορικόνε τον βοηθάει σημαντικά, υπογράφοντας ένα καταπληκτικό, άξιο βραβείων μουσικό σκορ, που μπορεί θεωρητικά να είναι το πρώτο του γουέστερν εδώ και 30 χρόνια, αλλά (άλλο ένα από τα πολλά ψέματα που αποκαλύπτονται σιγά-σιγά) λειτουργεί ως μουσική για θρίλερ που ανάβει και σβήνει ανάλογα με τον διακόπτη του σκηνοθέτη DJ, αντί να νοσταλγήσει μια ξεχασμένη americana. Χρησιμοποιώντας αυθεντικά παλιούς φακούς Panavision (με τους οποίους είχε γυριστεί το «Ένας τρελός, τρελός κόσμος» και το «Χαρτούμ») και ευρύτατο φορμάτ 70 mm, ο Ταραντίνο δεν χαραμίζει πλάνα εντυπωσιακής αποτύπωσης του φυσικού τοπίου αλλά ορθώς προτιμά να εστιάσει στα πρόσωπα μέσα στην καμπίνα της Μίνι, μοιράζοντας την προσοχή του θεατή στη δράση του προσκηνίου και στην τοποθέτηση των υπολοίπων στο βάθος, με ελαφρές κινήσεις και χειρονομίες που μεγεθύνονται και διακρίνονται, σε δεύτερο χρόνο, λόγω της έκτασης του οπτικού πεδίου. Οι πλέον ωφελημένοι από την ψηλάφηση των προσώπων είναι η Τζένιφερ Τζέισον Λι, η οποία αντιδρά στα χτυπήματα, όποτε δεν βρυχάται σαν εκδικητικό πλάσμα, και ο Σάμιουελ Τζάκσον (τι βλέμμα!) στον καλύτερό του ρόλο στις πολλές συμμετοχές του στη φιλμογραφία του σκηνοθέτη, ως πυξίδα του στόρι και εξερευνητής της ταυτότητας των «καθαρμάτων», με μονόλογους που θυμίζουν τον Χίκι από το «Ο παγοπώλη έρχεται» του Ευγένιου Ο'Νιλ, σαν τον επισκέπτη που έζησε τη δική του κόλαση και, αντίθετα από τον παθητικό, επονείδιστο νέγρο που υποδύθηκε φιλότιμα στον «Τζάνγκο», εδώ έχει την ευκαιρία να οργιστεί πραγματικά και να εξολοθρεύσει τους εχθρούς και υπαίτιους για τα δεινά της φυλής του. Ηθική άγκυρα στην ταινία δεν υπάρχει, αφού το μίσος είναι οδηγός, ακόμη και στους λιγότερο ένοχους της παρέας. Τα φαινόμενα συνεχώς απατούν και ο Ταραντίνο, με τον τρόπο του, δηλώνει πως ένας τόσο διχαστικός πόλεμος δεν μπορεί παρά να αφήσει τα σημάδια του άσβεστου μίσους και της αιματηρής βίας σε όσους επέζησαν. Πέρα από τα ψέματα, τα δόλια πλάνα, τα παραπλανητικά λόγια και τις αβάσιμες υποσχέσεις που εκστομίζονται κατά τη διάρκεια ενός deal που προσωρινά αλλάζει χέρια και αφεντικά, οι προθέσεις των πρωταγωνιστών μπαίνουν στο μικροσκόπιο και αποκαλύπτονται στην πραγματική τους διάσταση σε ένα έργο που έχει πολλά στοιχεία θεατρικής παράστασης, ποτισμένης με το νομοτελειακό, σπλάτερ χιούμορ του δημιουργού της. Κι ενώ τα χνάρια της Ιστορίας και η πεσιμιστική ματιά στη μικρογραφία της διαλυμένης Αμερικής αποτελούν τη βάση των «Μισητών Οκτώ», το φιλμ δεν προχωράει τον καλπάζοντα διάλογο του Ταραντίνο με την ανατροπή των γεγονότων και των προκαταλήψεων, όπως ρεβιζιονιστικά και απολαυστικά δοκίμασε και πέτυχε απόλυτα στο «Άδωξη Μπάσταρδη» και τον «Τζάνγκο», αλλά μοιάζει με μια, δεξιοτεχνική ομολογουμένως, επίσκεψη σε γνωστά νερά, εμφανώς εγκλωβισμένη στα παλιά τρικ.

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Οθόνες / Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Με αφορμή το αφιέρωμα που ετοίμασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας, επιλέγουμε 10 ταινίες της, στις οποίες έχει αποτυπωθεί η τεράστια υποκριτική της δυναμική και η ικανότητά της να μεταμορφώνεται εσωτερικά με κάθε ρόλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / Ανδρέας Αποστολίδης: «Πλέον το αστυνομικό μυθιστόρημα ανθεί ως παραγωγή, αλλά δεν ανανεώνεται»

Επί δικτατορίας σχετιζόταν με παράνομες οργανώσεις και έφτασε να κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός της κατάληψης του Πολυτεχνείου. To ταξίδι του με την αστυνομική λογοτεχνια ξεκίνησε με μια μετάφραση του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Σειρά πήραν η Χάισμιθ, ο Ελρόι και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς. Μετά, έγραψε τα δικά του μυθιστορήματα, ασχολήθηκε με την αρχαιοκαπηλία και το ντοκιμαντέρ. O Ανδρέας Αποστολίδης αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

1 σχόλια