«Τίτλοι τέλους» για τη μακαριότητα της ελληνικής επαρχίας;

«Τίτλοι τέλους» για τη μακαριότητα της ελληνικής επαρχίας; Facebook Twitter
18

Τα πέντε τούτα «μνημονιακά» χρόνια ήτανε βαριά κι ασήκωτα για όσους ζούμε στην πρωτεύουσα και τα μεγάλα αστικά κέντρα και δεν ανήκουμε στα λίγο ή πολύ προνομιούχα εκείνα κοινωνικά στρώματα που, ακόμα κι αν δυσκολεύτηκαν κάπως, δεν είδανε δα τη ζωή τους να αλλάζει δραματικά. Δεν ήταν απλά η ανεργία, η ακρίβεια, τα χρέη, η ανέχεια, οι απανωτές εκπτώσεις στο εισόδημα, τα όνειρα, τις προσδοκίες, τις συνθήκες διαβίωσης, ακόμα και στη στοιχειώδη προσωπική μας ευχαρίστηση. Είναι και η ψυχολογία που διαμορφώσαμε παρακολουθώντας φίλους, γνωστούς και συμπολίτες να στριμώχνονται, να απελπίζονται, να καταρρέουν, βιώνοντας βία, καταστολή, μαυρίλα, απογοήτευση, αρνητικότητα - η «αριστερή παρένθεση» έδωσε, αρχικά, κάποιες ανάσες αλλά να που η στρόφιγγα γρήγορα στέρεψε.


Τα μοιράζεσαι όλα αυτά με ανθρώπους που ζουν στην επαρχία, ειδικά σε τόπους εύφορους ή τουριστικούς και συχνά διαπιστώνεις ότι ζείτε σε διαφορετικούς κόσμους. Τα πληροφορούνται φυσικά κι εκείνοι όλα αυτά στην τηλεόραση, το ράδιο, τις εφημερίδες και το Διαδίκτυο - όταν παίζει σήμα -, όμως η καθημερινότητα της πλειοψηφίας ελάχιστα έδειχνε να έχει επηρεαστεί. Περισσότερη ήταν μια αταβιστική, σχεδόν, «γκρίνια» (συνήθης σε αγρότες κι εμπόρους, είτε οι αγελάδες είναι παχιές, είτε αδύναμες), παρά η πραγματική χρεία. Οι εισοδηματικές μειώσεις κι η φοροκαταιγίδα διαρκείας αγγίξανε βέβαια κι εκείνους, όμως η «άλλη Ελλάδα» τον έχει ακόμα τον τρόπο της. Δύσκολα θα πεινάσεις, καθώς η μεγάλη πλειονότητα διαθέτει καλλιέργειες, ζώα ή έστω κάποιο περιβόλι (κάπως έτσι τη σκαπούλαρε η επαρχία και στη μεγάλη πείνα του '41-'42), δύσκολα θα αφεθείς στην τύχη σου, δύσκολα θα αναγκαστείς να κλείσεις το μαγαζάκι ή να ξεπουλήσεις το χωράφι του παππού. Οι στενές προσωπικές σχέσεις - ευχή μα και... κατάρα αν διαφέρεις κομμάτι από τη μάζα -, οι χαλαροί ρυθμοί κι η ζωή κοντά στη φύση, όσο σκληρή, συμβάλλουν, κατά τεκμήριο, σε μια ψυχική ηρεμία που για τα παιδιά της πόλης είναι ένα συνεχές, αγχωμένο ζητούμενο. Επιπλέον, το κόστος ζωής είναι αισθητά μικρότερο. Για να κυκλοφορήσεις μια ολόκληρη μέρα στην Αθήνα π.χ., να πιεις έναν καφέ, να φας κάτι, να κινηθείς, να πιεις καμια μπίρα έξω το βράδυ, χρειάζεσαι τουλάχιστον ένα εικοσάρι στην τσέπη, ποσό που στο χωριό σε βγάζει μέχρι και βδομάδα (το κόστος της εκπαίδευσης ενός παιδιού ή της φροντίδας ενός αρρώστου είτε ηλικιωμένου είναι συχνά, ωστόσο, πιο δυσβάστακτο εξαιτίας και των αποστάσεων).

Δίκαια φωνάζουν και διαμαρτύρονται, οπότε, ιδιαίτερα οι μικροπαραγωγοί. Ακόμα και σήμερα, εξάλλου, καμια σοδειά δεν είναι εγγυημένη. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε φίλος χωρικός, «το κτήμα είναι σαν ένα εργοστάσιο δίχως στέγη – μπορεί να έχεις φουλ παραγωγή και ξαφνικά ένα χαλάζι να στα καταστρέψει όλα».


Ήτανε φέτος τον Αύγουστο με αφορμή τη νέα συμφωνία-μνημόνιο και το πρόβλημα ρευστότητας που, ευρισκόμενος κάπου στο ύπαιθρο, άκουσα τις συνηθισμένες «γκρίνιες» να μετατρέπονται σε σοβαρές ανησυχίες. Τα προβλεπόμενα μέτρα φορολογούν τον αγρότη-παραγωγό σαν κανονικό επιχειρηματία (ήδη άλλωστε ήδη υποχρεούνται, οι επαγγελματίες, να διατηρούν βιβλία εσόδων-εξόδων). Ο συντελεστής φορολόγησης αυξάνεται στο 26%, η προκαταβολή φόρου στο 100%, μειώνεται η επιδότηση στο πετρέλαιο θέρμανσης ενώ καταργείται η έκπτωση στο αγροτικό, ανατιμάται το αγροτικό ρεύμα, τριπλασιάζονται οι ασφαλιστικές εισφορές, ανηφορίζει ο ΦΠΑ σε εξοπλισμό και συσκευασμένα προϊόντα... Αν όλα αυτά τα ωραία εφαρμοστούν κατά γράμμα, η ελληνική επαρχία θα στενάξει. Οι υπερ-φόροι, το αυξημένο κόστος και η περιορισμένη κατανάλωση απειλούν να εξανεμίσουν τα ήδη ισχνά κέρδη του μέσου παραγωγού. Ήδη η "μαύρη" οικονομία οργιάζει, ειδικά σε ευπαθή προϊόντα όπως φρούτα εποχής και κτηνοτροφικά. Αλλά και οι κοινοτικές ενισχύσεις έχουν πια περιοριστεί, δίνονται με αυστηρότερα κριτήρια.

«Τίτλοι τέλους» για τη μακαριότητα της ελληνικής επαρχίας; Facebook Twitter
Φωτο: Konstantinos Tsakalidis / SOOC


Σε εποχές παλιότερες, η ζωή μακριά από τις πόλεις ήτανε στ' αλήθεια δύσκολη, όσο ρομαντική κι αν φάνταζε. Η επιβίωση μπορεί να ήταν στοιχειωδώς εξασφαλισμένη, όμως εξαρτιόσουν άμεσα από τη ζήτηση, τα τερτίπια του καιρού και τις πιθανές αρρώστιες ζώων και φυτών – αν πάλι πάθαινες ο ίδιος κάτι σοβαρό, «μαύρο φίδι σ' έτρωγε», καθώς έλεγε η γιαγιά μου. Η πρόνοια ανύπαρκτη, οι γιατροί σπάνιζαν, τα μεταφορικά μέσα επίσης. Ήταν βασικά από τη δεκαετία του '80 και μετά που, χάρη στις εκτεταμένες παροχές, τις αποζημιώσεις, τις κοινοτικές επιδοτήσεις και βέβαια τη φτηνή εργασία των μεταναστών που ανέβηκαν θεαματικά επίπεδο ζωής και εισοδήματα, να γεμίζουν οι αγροτικοί δρόμοι πολυτελείς και... ατελείς τζιπούρες, να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια νεοπλουτίστικα, ανοικονόμητα και συχνά αυθαίρετα σπίτια-«τούρτες».

Για να φτάσουμε, μέσα στην ανέμελη ευδαιμονία εκείνων των καιρών, στο άλλο άκρο – σε αγροτικούς συνεταιρισμούς-φυτώρια οικονομικών σκανδάλων, στα χιλιάδες στρέμματα-μαϊμού που δηλώνονταν για να τρέχουν οι επιδοτήσεις, στον αλόγιστο χημικό «πόλεμο» για να αυξηθεί η παραγωγή και στις απανταχού Μανωλάδες. Είχε τόσο «καλομάθει» η επαρχία ώστε ακόμα και στα δύσβατα τούτα χρόνια, οι περισσότεροι άνεργοι νέοι ή και μεγαλύτεροι προτιμούν να σαπίζουν στις καφετέριες παρά να πάνε να δουλέψουν στο χωράφι πλάι στον Βούλγαρο και τον Πακιστανό μετανάστη, αδιάφορο αν τους τάζουν «ελληνικό» μεροκάματο (θα μεμφθούν, ωστόσο, «τους ξένους που μας παίρνουν τις δουλειές»). Έχουν αλλάξει φυσικά κι οι εποχές, πόσοι νέοι ονειρεύονται να καλλιεργούν πατάτες, να μαζεύουν ελιές, να αρμέγουν γίδια; Μήπως τους έπεισε κανείς ότι ακόμα κι αυτές τις «παρακατιανές» ασχολίες θα μπορούσαν να τις κάνουν, ελλείψει συναρπαστικότερων διεξόδων, πολύ πιο δημιουργικά και αποδοτικά;


Δίκαια φωνάζουν και διαμαρτύρονται, οπότε, ιδιαίτερα οι μικροπαραγωγοί. Ακόμα και σήμερα, εξάλλου, καμια σοδειά δεν είναι εγγυημένη. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε φίλος χωρικός, «το κτήμα είναι σαν ένα εργοστάσιο δίχως στέγη – μπορεί να έχεις φουλ παραγωγή και ξαφνικά ένα χαλάζι να στα καταστρέψει όλα». Όπου όμως υπάρχει παραπανίσιο, αδήλωτο, «μαύρο» χρήμα – και κρίνοντας από την εμπειρία μου, δεν σπανίζει, συν ότι τα περισσότερα επαγγελματικά νταραβέρια γίνονται χωρίς αποδείξεις -, δε βλέπω γιατί να συνεχίσει να είναι στο απυρόβλητο, όταν ένας μεροκαματιάρης της πόλης δεν μπορεί να γλιτώσει ούτε σεντ. Δεν "κανιβαλίζω" κανέναν, αλίμονο, και τα τρακτέρ θα υποστηρίξω αν ξαναβγούν στους δρόμους, αρκεί μόνο να μην αποκτήθηκαν στη δική μου πλάτη.


Υπάρχουν φυσικά κι εκείνοι (νέοι κυρίως άνθρωποι) που σαν έσκασε η κρίση αποφάσισαν να επιστρέψουν στους τόπους καταγωγής τους και να το παλέψουν εκεί, στήνοντας πρότυπα αγροκτήματα, μικροεπιχειρήσεις τυποποίησης και πετυχαίνοντας πράγματα κόντρα στην περιρρέουσα αφασία, σε νοοτροπίες και θεσμούς που λίγο έχουν αλλάξει από την τουρκοκρατία. Δεν είναι ακόμα αναλογικά πολλοί, είναι όμως εχέγγυο ελπίδας. Είναι να χαίρεσαι όσους «ψάχνονται», δίχως να επαναπαύονται στην πεπατημένη, όσους προσανατολίζονται σε νέες, αποδοτικότερες, οικολογικότερες καλλιέργειες, συνταιριάζοντας πατροπαράδοτες γνώσεις με σύγχρονες αντιλήψεις και τεχνικές, εκείνους που λειτουργούν πιο εναλλακτικά, στήνουν συνεταιρισμούς νέου τύπου, παρακάμπτουν τους μεσάζοντες... Όλοι αυτοί θα δοκιμαστούν επίσης και θα είναι κρίμα μετά από τόσους κόπους να βρεθούν ξαφνικά μπροστά σε «τοίχο», όντας η μόνη ελπίδα να υπάρξει ένα καινούργιο αναπτυξιακό μοντέλο αγροτικής πολιτικής που θα εξασφαλίζει τη δική τους αξιοπρεπή διαβίωση, την επάρκεια της χώρας σε βασικά τρόφιμα (σημαντικό αβαντάζ σε καιρούς χαλεπούς) και νέες προοπτικές για την «εκτός των τειχών» Ελλάδα.

«Τίτλοι τέλους» για τη μακαριότητα της ελληνικής επαρχίας; Facebook Twitter
Οι στενές προσωπικές σχέσεις - ευχή μα και... κατάρα αν διαφέρεις κομμάτι από τη μάζα -, οι χαλαροί ρυθμοί κι η ζωή κοντά στη φύση, όσο σκληρή, συμβάλλουν, κατά τεκμήριο, σε μια ψυχική ηρεμία που για τα παιδιά της πόλης είναι ένα συνεχές, αγχωμένο ζητούμενο. Επιπλέον, το κόστος ζωής είναι αισθητά μικρότερο... Φωτο: Konstantinos Tsakalidis / SOOC
Οπτική Γωνία
18

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πόσο αρρωστημένη είναι η «αγία ελληνική οικογένεια»;

Newsroom / Πόσο αρρωστημένη είναι η «αγία ελληνική οικογένεια»;

Η υπόθεση του 45χρονου αστυνομικού της Βουλής προκαλεί αποτροπιασμό με τις καταγγελίες της 35χρονης συζύγου του για την κακοποίηση τόσο της ίδιας όσο και των ανήλικων παιδιών τους. Ο Γιάννης Πανταζόπουλος συζητά με τον Μάκη Πολλάτο και τη Βάνα Κράβαρη τις πτυχές μιας σκοτεινής ιστορίας και για όσα κρύβονται πίσω από τις κλειστές πόρτες της ελληνικής οικογένειας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αίγινα: Ένα Kέντρο Yγείας εργοτάξιο με λειψό προσωπικό

Φάκελος Υγεία / Αίγινα: Ένα Kέντρο Yγείας εργοτάξιο με λειψό προσωπικό

Εδώ και αρκετούς μήνες το Kέντρο Yγείας στην Αίγινα έχει μετατραπεί σε εργοτάξιο εξαιτίας της ενεργειακής αναβάθμισης την οποία υλοποιεί το υπουργείο Υγείας. Το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης του έργου έχει εκτροχιαστεί, διευρύνοντας τον κύκλο προβλημάτων του Kέντρου, που οφείλονται κυρίως στην έλλειψη προσωπικού.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Λίντα

Πολιτισμός / Τι συνέβη με την αποχώρηση της Λίντας Καπετανέα από το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Μετά από επτά χρόνια στο τιμόνι του θεσμού, δεν ανανεώθηκε η σύμβαση της καλλιτεχνικής διευθύντριας του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, κάτι που της ανακοινώθηκε από τον δήμαρχο Καλαμάτας σε ένα σύντομο τηλεφώνημα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Συρία: Πώς μεταφράζεται για την υπόλοιπη περιοχή η αναζωπύρωση του πολέμου

Ανάλυση / Συρία: Πώς μεταφράζεται για την υπόλοιπη περιοχή η αναζωπύρωση του πολέμου

Η αιφνιδιαστική επίθεση των ανταρτών που έχει καταλάβει το Χαλέπι και απειλεί άλλα εδάφη που ελέγχονται από το καθεστώς θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μια περαιτέρω αποδυνάμωση της περιφερειακής επιρροής του Ιράν, αλλά και να προκαλέσει έναν νέο κύκλο βίας και αστάθειας
ΠΕΤΡΟΣ ΚΡΑΝΙΑΣ
Τζο Μπάιντεν: Η απονομή χάριτος στον γιο του και η συναισθηματική υποκρισία

Ανάλυση / Τζο Μπάιντεν: Η απονομή χάριτος στον γιο του και η συναισθηματική υποκρισία

Ο πρόεδρος υποστηρίζει ότι ο Χάντερ Μπάιντεν δεν θα είχε κατηγορηθεί ποτέ αν δεν είχε αυτό το όνομα και ότι κάθε πατέρας θα έκανε το ίδιο - Αυτή η πράξη επικυρώνει τη νοοτροπία του Ντόναλντ Τραμπ
LIFO NEWSROOM
Λόφος Φιλοπάππου: Ξερά δέντρα, παραίτηση και παρακμή

Αθήνα / Λόφος Φιλοπάππου: Ξερά δέντρα, παραίτηση και παρακμή

Ένα άψυχο φυσικό τοπίο με ξερά δέντρα και κομμένους κορμούς είναι η δυσάρεστη έκπληξη που αντικρίζει κανείς ανεβαίνοντας στον λόφο του Φιλοπάππου. Ποια είναι η ευθύνη του δήμου, τι καταγγέλλουν οι πολίτες, τι λέει το υπουργείο Πολιτισμού και τι δηλώνει η Αγνή Πικιώνη, πρόεδρος της ΑΜΚΕ «Δημήτρης Πικιώνης».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Οδεύουμε προς τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο;

Διεθνή / Οδεύουμε προς τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο;

Ο κίνδυνος χρήσης πυρηνικών από τη Ρωσία και οι καταιγιστικές εξελίξεις αν ηττηθεί η Ουκρανία. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Εξέδιδε τη Μαρία Κάλλας τελικά η μάνα της, όπως δείχνει η ταινία με την Τζολί;

Οπτική Γωνία / Εξέδιδε τη Μαρία Κάλλας τελικά η μάνα της, όπως δείχνει η ταινία με την Τζολί;

Στο νέο biopic με την Αντζελίνα Τζολί η μητέρα της νεαρής Μαρίας Κάλλας την εξαναγκάζει σε συνευρέσεις με Γερμανούς ναζί στην κατοχική Αθήνα. Ποια είναι όμως η αλήθεια;
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ

σχόλια

8 σχόλια
τι ωραια που θα ηταν αν αυτα που γραφει ο κυριος ηταν οντως ετσι!! η αδερφη μου ειναι παντρεμενη με αγροτη και ειναι τσιμα τσιμα οικονομικα΄. εξω απο τον χορο πολλα τραγουδια λεμε!!
Απ' όλα έχει ο μπαξές! Και λεφτάδες και μπατίρηδες. Η δικιά μου εμπειρία -σαν παρατηρητής μόνο- έχει ως εξής:Δουλέυοντας πάνω από δεκαετία σε δημόσια έργα σε αγροτικές περιοχές, έβλεπα τους αγρότες το καλοκαίρι να είναι σε ένα σχετικό εργασιακό οργασμό, όντως. Αλλά ακόμη και τότε, τα 3/4 αυτών είχαν ένα 2ωρο δουλειά (το πολύ) και μετά μας φώναζαν συνέχεια να τους κάνουμε παρέα στις μπύρες τις υπόλοιπες 4-5 ώρες, μέχρι να ξαναπάνε για "αλλαγή" (ποτίσματα). Τις ελάχιστες φορές που μπορούσαμε να τους κάνουμε παρέα, κάνοντας ένα διάλειμμα στην 10ωρη ή 12ωρη εργασία μας, ακούγαμε για το πόσο τρέχει το WRX τους, ή 330 coupe τους και όλα αυτά με 300 και 500 στρέμματα περιουσία, που με τα σημερινά παγκόσμια δεδομένα αποτελεί μικρή έκταση για επιχειρηματία αγρότη. Από Οκτώβριο και μετά βέβαια, έπαιζε 90% καφενείο, συντηρήσεις και κάνα όργωμα εφόσον οι συνθήκες τους επέτρεπαν να μπούν στο χωράφι. Το μεσοχείμωνο αν έπαιζε καμιά κινητοποίηση μετέφεραν την τσιπουρο-σύναξη στις εθνικές και μη οδούς. Χαρακτηριστική, δε, η αφήγηση πολύ κοντινού φίλου, μηχανικού επίσης, που είναι όμως κατά κύριο επάγγελμα αγροτης, ότι ΟΛΟΙ οι συγχωριανοί φίλοι του άλλαζαν κινητό κάθε 3 με 5 μήνες και αυτοκίνητο κάθε 2 με 3 χρόνια. Υπήρχαν βέβαια και κάποιοι, οι οποίοι λόγω μικρής περιουσίας (το υπόλοιπο 1/4), έτρεχαν ολημερίς, για να μπορέσουν να βγάλουν τον επιούσιο, καλλιεργώντας κυρίως λαχανικά, ζαρζαβατικά και φρούτα.Κοντολογίς, πιστεύω προσωπικά ότι με την μετακίνηση μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού στα αστικά κέντρα, όσοι απέμειναν και εξασκούν το επάγγελμα του αγρότη, καλλιεργούν στο μεγαλύτερο ποσοστό τους τέτοιες εκτάσεις, που σε συνδυασμό με τις επιδοτήσεις, την φορολογική αλλά και γενικότερη ασυλία, καταφέρνουν να διάγουν έναν... υπεράνετο βίο, με πολύ λιγότερες ώρες απασχόλησης από την πλειοψηφία των υπόλοιπων πολιτών.ΥΓ: Όλα αυτά βέβαια στην "προ-κρίσης" εποχή, μέχρι το 2010 περίπου - είμαι σίγουρος ότι με τα σημερινά δεδομένα τα πράματα δεν θα είναι τόσο ρόδινα...
Κάποια στιγμή θα πρέπει να παύσει ο λαϊκισμός σε αυτή τη χώρα: ο φοροφυγάς ελεύθερος επαγγελματίας είναι ο ''σκληρά εργαζόμενος μικρομεσαίος και η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας'', ο αγρότης που ζει πλουσιοπάροχα και μακριά από την εφαρμογή των νόμων ''η περήφανη αγροτιά'' και άλλες τέτοιες μπαρούφες που πουλάνε και έχουν κυριαρχήσει στην ελληνική μεταπολιτευτική σκηνή. Έχω ζήσει ΚΑΙ σε αγροτική περιοχή, δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί θα πρέπει να υπάρχει πλήρης εύνοια για τους αγρότες. Να ληφθούν υπόψη κάποιες ιδιαιτερότητες ναι, αλλά όχι να φθάνουμε και στο άλλο άκρο.
Περσι γιος αγροτη (και γνωστος μου) πηρε την επιδοτηση για το αγροκτημα του μπαμπα και το εκανε αμαξι. Στην Ελλαδα του 2014. Αν ειναι να τιναχτουν αυτες οι λαμογιες στον αερα, εγω ειμαι μαζι τους.
Υπάρχουν λύσεις προστασίας απ'το χαλάζι κι επίσης ασφαλιστικά προϊόντα. Συμφωνώ απόλυτα με το Βαγγέλη, ειναι ευκαιρία ν'ανέβει το επίπεδο του κλάδου. Οι ντοματοπαραγωγοι της Ολλανδίας δουλεύουν με πολύ πιο ανιξοες συνθηκες και παρ'ολ'αυτά που ελέγχουν όλη την αγορά.
Ηταν που ηταν η αγροτικη οικονομια στα ορια της διαλυσης, τωρα θα ισοπεδωθει εντελως.Αλλα ευθυνη δεν εχουν μονο οι πολιτικοι, οταν οι αγροτες δανειζονταν αγροτικα δανεια μια 20ετια πριν (οχι ολοι προφανως αλλα αρκετοι) και αντι να τα ξοδεψουν στις καλλιεργειες αγοραζαν αμαξια, τελικα τους γυρισε μπουμερανγκ.
Πρέπει να γίνει,επιτέλους,αυστηρός διαχωρισμός στο επάγγελμα αυτό.Ολα τα τρακτέρ δεν είναι τα ίδια,υπάρχουν τρακτεράκια που οργώνουν 10-20 στρμ.χωράφι και υπάρχουν και, εκτός απο τζιπούρες,τρακτεράρες(με air condition παρακαλώ)που οργώνουν 200 στρμ.Και όλοι αυτοί στις εθνικές, υπό την επήρεια ασμάτων Μπακαλάκου,κόβουν τη χώρα στα δύο για να μην απωλέσουν προνόμια.Οι τζιπούρες και οι τρακτεράρες δεν διαφέρουν σε τίποτα απο ενα επιχειρηματία και πρέπει να πληρώσουν τους φόρους που τους αναλογούν,με μαύρα με άσπρα,δεν ξέρω,πρέπει να πληρώσουν,αρκετά πια με το τσουβάλιασμα εχόντων και μη εχόντων στην ύπαιθρο.Να πάψει επιτέλους αυτή η θυματοποίηση της ‘’αγροτιάς’’που παραπέμπει στην εποχή των κολίγων,οι μικρότεροι δεν έχει νόημα να πληρώνουν,οι δε μεγάλοι να υπαχθούν στις φορολογικές διατάξεις και να εκσυγχρονισθούν με το ζόρι αν γίνεται,αλλιώς θα ακούμε για πολλά χρόνια ακόμη τον αξιαγάπητο,κατά τα άλλα,Μπακαλάκο.
Συμφωνώ μαζί σου φίλε iso.«..οι μικρότεροι δεν έχει νόημα να πληρώνουν οι δε μεγάλοι να υπαχθούν στις φορολογικές διατάξεις...»Ακριβώς... όπως έχει γίνει με όλους του υπόλοιπους επαγγελματικούς (και όχι μόνο) τομείς στην Ελλάδα...Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει ποτέ αυτό. Μικρότεροι, μικροί, μεγάλοι, μεγαλύτεροι να πληρώνουν ό,τι αναλογεί στον καθένα. Η... αξιοκρατία θα λειτουργεί πάντα σε μία διαφορετική διάσταση, σε ένα παράλληλο σύμπαν, αυτό του Ελληνικού κράτους....Πονάει χέρι - κόβει χέρι, πονάει δόντι - κόβει κεφάλι.....μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Όχι μερικά, όλα τα χλωρά!...Ας μη γελιόμαστε και να δεχτούμε την πικρή-τραγική πραγματικότητα. Με όλα αυτά τα παράλογα, αψυχολόγητα, σε πολλές περιπτώσεις (σχεδόν σε όλες), μέτρα και ένα χρέος που δεν είναι -ρεαλιστικά- ΜΗ ΒΙΩΣΙΜΟ, δεν πρόκειται να βγούμε από την κρίση αλλά να βυθιζόμαστε περισσότερο μέσα της.
Μπα;Μέχρι τώρα ήταν "μακάριοι" στην Ελληνική Επαρχία;Και τα τραχτέρια που βγαίναν κάθε χρόνο στους δρόμους;Και οι αγρότες που ωρύονταν "ΟΛΑ ΤΑ ΚΙΛΑ ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ";;;Πεινούσαν ή έκαναν οτι πεινάνε, επειδή οι κουτοπόνηροι Ελληναράδες θεωρούσαν οτι αν σκούζεις και απειλείς τους πάντες και κλείνεις τους δρόμους πάντα κερδίζεις;Απλά είνα τα πράγματα... ΟΛΟΙ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ.... ΜΗΔΕΝΟΣ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΟΥ.... Και αν έπαθες ζημιά και δεν έβγαλες κέρδος φυσικά ΔΕΝ θα φορολογηθείς. ΜΟΝΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ. Και όποιοι νομίζουν οτι υπεράνω νόμων και δεν γουστάρουν κανένα νταραβέρι με εφορία, ας κάνουν άλλη δουλειά ή ας φύγουν από την Ελλάδα και να μας αφήσουν ήσυχους... Θα υπάρξουν σοβαροί που θα καλύψουν το κενό.ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΞΕΡΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΟΡΙΣΤΙΚΑ...
Συμφωνώ και επαυξάνω - ένα πολύ μεγάλο μέρος των αγροτών ήταν στα πούπουλα από την μεταπολίτευση και μετά. Πρέπει να γίνει επιτέλους κατανοητό ότι πρέπει να υπάρχει ΙΣΗ επιβάρυνση σε ΟΛΟΥΣ. ΥΓ: Δεν μπορώ να καταλάβω όμως, γιατί φέτος, που έβγαλα το αστρονομικό ποσό των... 1.500 ευρώ (κέρδος από ελεύθερο επάγγελμα), πρέπει να πληρώσω 1.350 ευρώ φόρο...
Εσάς σας πήρε και σας σήκωσε το γεγονός πως κανένας ελ. επαγγελματίας από το 1821 και μετά δεν πλήρωσε κανονικά εφορία. Ολοι δήλωναν όσα ήθελαν.Αν προτείνεις έναν εφικτό τρόπο με τον οποίο θα φαίνονται τα πραγματικά εισοδήματα των ελ. επαγγελματιών και θα φορολογούνται όλοι δίκαια, δεν θα υπάρχουν αδικίες σαν τις δικές σου... Δυστυχώς όμως ΠΑΝΤΑ οι γιατροί κλπ άχρηστοι θα δηλώνουν κοντά στο αφορολόγητο και πάντα θα υπάρχουν αδικίες...
Σωστά τα λέει ο γούτσου.Να τον ακούτε είναι μεγάλος διανοητής.Δεν ήμασταν καλύτερα πριν το 1821 με τον κεφαλικό φόρο;Εκεί δεν είχε αστεία,αν δεν υπάκουες σου κόβανε το κεφάλι.Να σου πως γούτσου αγόρι μου,σε αυτούς που δεν πληρώνανε φόρους βάζεις και τους λαδέμπορες στην Κατοχή ή όχι;Αργότερα;Η αλήθεια είναι πως η Χούντα ήταν ένα σύγχρονο οικονομικό θαύμα εδώ που τα λέμε.Μήπως σήμερα;Βαρδινογιάννης;Λάτσης;Μπόμπολας;Τον άλλον της Energa πως τον είπαμε;Ναι μωρέ το φακελάκι είναι το μεγάλο πρόβλημα στην όλη εικόνα.Σήμερα που δεν έχει ο κόσμος να δώσει λεφτά,φακελάκια δεν πέφτουν...Τουλάχιστον όχι όπως παλιά.Δεν θα έπρεπε αυτό να βοηθάει την Ελλάδα να βγει από την κρίση;Σας παρακαλώ,είπα...Τον γούτσου να τον ακούτε.Οικονομολόγος ολκής.
Ρώτα τους ελεύθερους επαγγελματίες που φέτος είχανε ζημιές και φορολογήθηκαν με τεκμαρτά εισοδήματα και τους σκάσανε κατι χιλιάρικα να πληρώσουν φόρο εισοδήματος. Και μετά έλα να μου πείς πως μόνο τα κέρδη φορολογούνται
Το ότι με τις ανατιμήσεις και την φοροκαταιγίδα θα πεταχτούν απ'έξω από την παραγωγή όλοι οι μικρομεσαίοι αγρότες και κάτω και θα απομείνουν τα χωράφια είτε ακαλλιέργητα είτε να τα αγοράζουν πολυεθνικές,προσθέτοντας έτσι πληθυσμό είτε στην ήδη αυξημένη ανεργία είτε στους κακοπληρωμένους εργάτες γης δεν σε νοιάζει.Και φυσικά οι πολυεθνικές δεν θα κάτσουν να νοιαστούν για την επάρκεια της χώρας σε τρόφιμα,ό,τι καλλιέργεια γουστάρουν θα κάνουν.Όπως δίνονταν και οι επιδοτήσεις από την Ε.Ε. για να ξεχερσώσουν οι αγρότες τις παραγωγές τους και να βάλουν ότι πρόσταζαν οι οδηγίες της.Και κάπως έτσι φτάσαμε να εισάγουμε ακόμα και λεμόνια.Ο έμμεσος φόρος ξέρεις τι είναι;Όχι γιατί είπες κάτι για κέρδη,μόνο που οι περισσότερες μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν ζημία και παρ'όλα αυτά συνεχίζουν να πληρώνουν τα μαλλιοκέφαλα τους και να κλείνουν.Είπαμε η κρίση γεννάει ευκαιρίες.Για να αυξάνεται η ψαλίδα ανάμεσα στους έχοντες και στους μη έχοντες.Πως γίνεται πάντως με τις τόσες μαζικές μεταναστεύσεις που έχουν υπάρξει στο παρελθόν της Ελλάδας να μην έχουν βρεθεί ακόμα οι σοβαροί,ε;All hail γούτσου!
Το είπε και κάποιος άλλος. Στην Ολλανδία όπου υπάρχει τεράστια αγροτική παραγωγή δεν υπάρχει φοροκαταιγίδα; Ετσι νομίζεις; ΣΕ ΓΕΛΑΣΑΝΕ!! Κάτι άλλο φταίει και εδώ η αγροτιά πίνει τσίπουρο στα καφενεία ενώ εκεί προοδεύουν.Και όταν με τον συλλογισμό σου θα φύγουν οι αγρότες από τα χωράφια και θα τα αγοράσουν οι πολυεθνικές (ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!) πως θα τα βγάλουν πέρα με τη φοροκαταιγίδα; Η μήπως μπροστά στο στυγνό παγκόσμιο κεφάλαιο το Ελληνικό κράτος θα σταματήσει την "φοροκαταιγίδα";Αστο, με συνθήματα και χωρίς καμμία επαφή με την πραγματικότητα μιλάς. Ούτε για τα λεμόνια ξέρεις, ούτε καν για τους έμμεσους φόρους (καιρός είναι να ακούσουμε οτι εφόσον πληρώνουμε έμμεσους φόρους ΔΕΝ πρέπει να πληρώνουμε εφορία!!!!). Λες ότι λένε οι περισσότεροι βέβαια που τους φταίνε πάντα κάποιες σκοτεινές δυνάμεις, γιαυτό φτάσαμε εδώ και θα πάμε και παρακάτω....
Οι αγρότες στην Ελλάδα πίνουν τσίπουρα και γι αυτό πάμε κατά διαόλου.Οι μικρές επιχειρήσεις γιατί κλείνουν;Ω λαλά θα πρέπει να μου δώσεις απάντηση που θα ξενερώσει όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους μικροΕΒΕδες που τυχαίνει να διαβάζουν lifo.
Το αγροτικό ζήτημα πρέπει να εξεταστεί παράλληλα με αυτά του συγκριτικού πλεονεκτήματος, της καινοτομίας, της αποκέντρωσης. Να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του κατακερματισμού της γης. Να ανέβει το μορφωτικό επίπεδο του κλάδου και να κατέβει ο μέσος όρος ηλικίας. Η στιγμή προσφέρεται.Το κακό είναι πως τα προηγούμενα χρόνια πολλά χρήματα περάσανε χωρίς να επενδυθούν, κάτι που γεννά δυσπιστία. Ένας καλός σχεδιασμός μπορεί να υπερβεί αυτή τη δυσπιστία. Αλλιώς, η αδιαφορία, η φοροκαταιγίδα και ο κοινωνικός αυτοματισμός για το παρελθόν θα εξαφανίσουν μία ακόμη ελπίδα της χώρας.