Παίρνω την απόφαση να βγω έξω το βράδυ έπειτα από μεγάλη σκέψη... Προετοιμάζομαι λοιπόν και ψυχολογικά και σωματικά για την έξοδο αυτή. Πηγαίνω σε μία διάσημη οδό των Αθηνών όπου είναι όλα τα barakia με κάτι καλούς φίλους.
Πρώτη συνάντηση κάτι παιδιά από το παλιό φροντιστήριο που πήγαινα. Μες τη ζωντάνια μου λένε χαρακτηριστικά «δεν έχουμε βγει μαζί καμιά βόλτα» .Εκείνη τη στιγμή θυμάμαι ακριβώς πράγματα από το παρελθόν ,όπου τους έλεγα να βγούμε καμιά βόλτα και λέγανε ε θα δούμε κτλ ,και κανόνιζαν που θα βγουν οι ίδιοι μπροστά μου. Έτσι ένιωσα άσχημα για εκείνους για τον τόσο υποκριτικό ρόλο που έχουν αλλά δίχως να τους το δείξω.
Τελικά ότι κάνουμε εμείς το κάνουμε για τον εαυτό μας ή για τους άλλους;; Δεν είναι λίγο ντροπή άλλοι να μην έχουν να φάνε και εμείς να κάνουμε check-in συνέχεια ανεβάζοντας φωτογραφίες καθημερινά από πανάκριβα ποτά και ροφήματα;;
Επόμενη στάση το μπαράκι. Εκεί βλέπω κάποιους παλιούς συμμαθητές. Με μεγάλη μου έκπληξη διαπιστώνω πως έχουν κάνει check –in στον facebook στο δίπλα μαγαζί (!).
Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πόσο υποκριτές είναι μερικοί άνθρωποι. Δεν κάνουν πράξεις για να ευχαριστηθούν οι ίδιοι αλλά για να προβάλουν τη «γαμάτη» ζωή που κάνουν. Αυτήν την ανάγκη εξυπηρετούν και τα χιλιάδες προκλητικά check-in στο facebook όπου κάνουν ανθρώπους να ζηλέψουν διάφορες καταστάσεις. Δεν είναι τυχαίο πως παρατηρώντας μερικά facebook προφίλ βρίσκεις την κορυφαία ανάρτηση "Για το check in ήρθαμε".
Τελικά ότι κάνουμε εμείς το κάνουμε για τον εαυτό μας ή για τους άλλους;; Δεν είναι λίγο ντροπή άλλοι να μην έχουν να φάνε και εμείς να κάνουμε check-in συνέχεια ανεβάζοντας φωτογραφίες καθημερινά από πανάκριβα ποτά και ροφήματα;; Πότε επιτέλους αυτή η κατάσταση θα αλλάξει;;
σχόλια