DESIGN
Design /

H Barbie εισβάλει σε κλασικούς πίνακες

Το πρωτότυπο πρότζεκτ της Catherine Théry θέλει επαναπροσδιορίσει τον ρόλο της γυναίκας μέσα στο χρόνο

H Barbie εισβάλει σε κλασικούς πίνακες Facebook Twitter
“The Last Supper”, Leonardo da Vinci
GRAPHICO
GRAPHICO
2

Αυτές οι κούκλες Barbie που είναι ζωγραφισμένες στο χέρι από την Catherine Thery προσπαθούν να ζωντανέψουν κλασικούς πίνακες από μια άλλη ματιά. Ο κύριος σκοπός τους είναι να θέσουν ερωτήματα σχετικά με την ομορφιά, την νοημοσύνη και την θέση της γυναίκας στη κοινωνία – και του τότε και του τώρα. Σε κάθε πίνακα, οι Barbies έχουν αντικαταστήσεις τους άντρες από τους αυθεντικούς πίνακες.

H Barbie λανσαρίστηκε το Μάρτιο του 1959 και είχε εμπνευστεί από μια γερμανική κούκλα, την Bild Lili. H Barbie ήταν η πρώτη κούκλα για παιδιά που απεικόνιζε μια ενήλικη γυναίκα. Ο σχεδιαστής της, της έδωσε αυτό το όνομα από την κόρη του που την έλεγαν Barbara. Μια κριτική που της ασκούν συνέχεια είναι ότι προωθεί ένα μη ρεαλιστικό πρότυπο του γυναικείου σώματος. 

H Barbie εισβάλει σε κλασικούς πίνακες Facebook Twitter
“The Son of Man” René Magritte / “American Gothic”, Grant Wood
H Barbie εισβάλει σε κλασικούς πίνακες Facebook Twitter
The Card Players, Cezanne
H Barbie εισβάλει σε κλασικούς πίνακες Facebook Twitter
“The Death of Marat”, Jacques-Louis David
H Barbie εισβάλει σε κλασικούς πίνακες Facebook Twitter
“The Anatomy Lesson of Dr. Nicolaes Tulp”, Rembrandt
H Barbie εισβάλει σε κλασικούς πίνακες Facebook Twitter
“Gabrielle d’Estrées et une de ses soeurs”, Unknown Artist
H Barbie εισβάλει σε κλασικούς πίνακες Facebook Twitter
“Lunch on the Grass”, Édouard Manet

H Barbie εισβάλει σε κλασικούς πίνακες Facebook Twitter
“The Creation of Adam”, Michelangelo

H Barbie εισβάλει σε κλασικούς πίνακες Facebook Twitter
“The Son of Man” René Magritte

H Barbie εισβάλει σε κλασικούς πίνακες Facebook Twitter
“The Scream”, Edvard Munch

H Barbie εισβάλει σε κλασικούς πίνακες Facebook Twitter

H Barbie εισβάλει σε κλασικούς πίνακες Facebook Twitter
“The Two Fridas”, Frida Kahlo

Design

Tags

2

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το σύγχρονο design γίνεται πιο προσωπικό και all inclusive από ποτέ

ADM 2025: The Urban Issue / Το σύγχρονο design γίνεται πιο προσωπικό και all inclusive από ποτέ

Ιδέες που ζυμώνονταν αργά εδώ και μερικά χρόνια στον χώρο της εσωτερικής διακόσμησης ωρίμασαν και μας αποκαλύφθηκαν στις αρχές του 2025, ως οδηγός για τους χώρους στους οποίους θα κατοικήσουμε στο μέλλον.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Οbjects of Common Interest: «Θέλουμε να σου κεντρίσουμε το ενδιαφέρον και να κινητοποιήσουμε ένα συναίσθημα»

ADM 2025: The Urban Issue / Κίνηση, ελευθερία, ρευστή ταυτότητα: Το design των Οbjects of Common Interest

Οι αρχιτέκτονες και σχεδιαστές Ελένη Πεταλωτή και Λεωνίδας Τραμπούκης τρέχουν ένα από τα πιο design studios της Ελλάδας. Πώς σκέφτονται και πώς σχεδιάζουν τα φημισμένα projects τους, όπως την εγκατάσταση εικαστικού φωτισμού που λατρεύουμε στην είσοδο της Πειραιώς 260;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ανδρέας Κούρκουλας: «Η μεγάλη απειλή είναι να γίνει η πόλη ένα μεγάλο ξενοδοχείο»

ADM 2025: The Urban Issue / Ανδρέας Κούρκουλας: «Η μεγάλη απειλή είναι να γίνει η πόλη ένα μεγάλο ξενοδοχείο»

Γεννήθηκε στο Χαλάνδρι, ζει στον Λυκαβηττό. Από την απόρριψη του κατεστημένου και την πίστη στη χωρική εμπειρία έως τις προκλήσεις της Αθήνας και το μέλλον των νέων δημιουργών, ο διακεκριμένος αρχιτέκτονας μιλά με πάθος για την ουσία, τις ευκαιρίες και τις πληγές της σύγχρονης πόλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Φασιανός στο Svenskt Tenn: Πώς βρέθηκε ο Έλληνας ζωγράφος στο πιο exclusive Σκανδιναβικό brand;

Design / Πώς βρέθηκε ο Φασιανός στο πιο exclusive Σκανδιναβικό brand;

Μια αναπάντεχη πρόταση κατέληξε σε μια έκθεση στο Svenskt Tenn, τον «βασιλιά» του Σκανδιναβικού design, που τιμά τον σπουδαίο Έλληνα καλλιτέχνη. Εκεί, κάτω από την ίδια στέγη, τα έργα του συνομιλούν με αυτά του Γιόζεφ Φρανκ, υμνώντας τη χαρά της ζωής.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Concrete Aesthetic: Γιατί βλέπουμε τόσο γκρι στην Αθήνα;

ADM 2025: The Urban Issue / Concrete Aesthetic: Γιατί βλέπουμε τόσο γκρι στην Αθήνα;

Το εμφανές σκυρόδεμα και οι γκρι τόνοι επανέρχονται στον αθηναϊκό αστικό ιστό, μεταφέροντας μαζί τους ένα φορτίο αισθητικής ιστορίας, κοινωνικών μετατοπίσεων και ψηφιακής επιρροής. Από τον μπρουταλισμό στην εποχή των hashtags, πότε η χρήση του γκρι είναι ζήτημα λειτουργίας, πότε συνήθειας και πότε συνειδητής εικόνας για το τι σημαίνει σύγχρονο;
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΑΝΑΗ ΜΑΚΡΗ
Μια «πράσινη» Αθήνα ως ερώτηση. Ας δούμε το κενό αλλιώς.

ADM 2025: The Urban Issue / Μια «πράσινη» Αθήνα ως ερώτηση. Ας δούμε το κενό αλλιώς.

Μπορούμε να δούμε την Αθήνα ως ένα δίκτυο με «πάρκα», συνεπή όμως απέναντι στη φύση και στην ουσία της πόλης; Πολύ περισσότερο από ένα βιβλίο, το «Για το “αττικό τοπίο” σήμερα» του Δημήτρη Φιλιππίδη είναι μια πηγή έμπνευσης που μας δίνει μια άλλη οπτική για την πόλη και το πράσινό της.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΑΝΑΗ ΜΑΚΡΗ
Συνθετική ακρίβεια και χωρική ενσωμάτωση στο αστικό τοπίο

ADM 2025: The Urban Issue / Συνθετική ακρίβεια και χωρική ενσωμάτωση στο αστικό τοπίο

Με σεβασμό στον χαρακτήρα του κάθε τόπου και μακριά από την τυποποίηση, το γραφείο gnb architects προτείνει συνθέσεις που ισορροπούν ανάμεσα στη μορφολογική καθαρότητα, τη λειτουργική πληρότητα και την κατασκευαστική ακρίβεια. Η διαρκής αναζήτηση για μια νέα, αυθεντική αφήγηση καθιστά το έργο τους σύγχρονο και βαθιά συνδεδεμένο με τον άνθρωπο και το περιβάλλον.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ARCHISEARCH.GR

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
1 σχόλια
Rosie McPilgrim
Rosie McPilgrim
Φοβάμαι ότι θα σχολιάσω αρνητικά το όλο εγχείρημα. Μεγαλειώδη έργα μετατράπηκαν σε έργα υποβαθμισμένης αισθητικής... "Ο κύριος σκοπός τους είναι να θέσουν ερωτήματα σχετικά με την ομορφιά, την νοημοσύνη και την θέση της γυναίκας στη κοινωνία". Χρησιμοποιώντας την Barbie ως πρωταγωνίστρια στις παραπάνω φωτογραφίες, δε βλέπω να έχει αλλάξει η θέση της γυναίκας. Όπως βέβαια, αυτή η θέση εκφράζεται μέσα από τα έργα των κλασσικών και των σύγχρονων. Κοινωνικά και λιγότερο επικριτικά, υπάρχει πρόοδος. Λυπάμαι, αλλά δε βλέπω κάτι το αξιόλογο. Γυμνά σώματα και αντικειμενοποίηση του γυναικείου σώματος τότε και τώρα. Αυτό το project, για εμένα, δεν αποτελεί κάτι παραπάνω από μία πρόχειρη αναπαραγωγή των αρχικών έργων, τυλιγμένη σε ένα πέπλο δήθεν μοντέρνας τέχνης.