Στο σημερινό ‘Α, μπα’: να σε ποιον κόσμο ζούμε

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: να σε ποιον κόσμο ζούμε Facebook Twitter
22

________________
1.


Ημουν σε μια σχεση 3 χρονια, χωρισαμε και βρηκε αλλη σε λιγοτερο απο μηνα. Εγω εφυγα εξωτερικο για σπουδες. Τον Δεκεμβριο που γυρισα Ελλαδα βρεθηκαμε και απατησε την νεα του σχεση με μενα. Και γενικα ξερω οτι κερατωνει αυτη την κοπελα συχνα. Μου στελνει μηνυματα ερωτικου περιεχομενου και θελει να γινουμε εραστες. Μου ειπε οτι σε λιγους μηνες θα συγκατοικηση με αυτη την κοπέλα. Εγω θελω σαν τρελη αν της πω την αληθεια. Αλλα ξερω οτι δεν ειναι σωστο. Απο την αλλη αφηνοντας το κακο να νικησει δεν ειναι και ο τροπος ζωης μου. Αφου δνε την αγαπα και δεν τον φτιαχνει ερωτικα γιατι ειναι μαζι της? (αυτα ειναι λεγομενα δικα του). Εχει βρει λεει την ηρεμια του γιατι αυτη δεν εχει απαιτησεις απο αυτον. Σε τι κόσμο ζούμε??- Elena


Αχ, μην ρωτάς 'σε τι κόσμο ζούμε', λες και η πρακτική της απιστίας ανακαλύφθηκε πρόπερσι. Πες καλύτερα πώς τα είχες με τέτοιον άνθρωπο για τρία χρόνια, και γιατί εξακολουθεί να σε νοιάζει ακόμα τι κάνει και τι δεν κάνει. Σταμάτα να συντηρείς αυτή τη σχέση, έχετε χωρίσει. Δεν είναι δική σου δουλειά να τον τιμωρήσεις, τουλάχιστον μην τον επιβραβεύεις κι από πάνω.

________________
2.


Αγαπητή Α,μπα,
Έχω ένα κόλλημα..δεν μπορώ να κοιμηθώ αν η πόρτα της ντουλάπας είναι ανοιχτή, αν η καρέκλα του γραφείου κοιτάει προς το κρεββάτι μου, αν τα πατζούρια είναι ανοιχτά(νιώθω οτι κάποιος θα με κοιτάει), αν η πόρτα του δωματίου είναι ανοιχτή και αν το κρεββάτι είναι στην μέση του δωματίου και όχι κολλημένο στον τοίχο. Δεν είναι τρολιά η ερώτηση, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το κάνω! Έχω επιχειρήσει να κοιμηθώ με ανοιχτή την πόρτα πχ αλλά μετά απο λίγη ώρα που ήμουν ξαπλωμένη σηκωνόμουν και την έκλεινα γιατί το σκεφτόμουν συνέχεια! Και καλά όταν είμαι μόνη μου..μια φορά έπεσα για ύπνο με το αγόρι μου..και μετά απο λίγη ώρα σηκώθηκα να γυρίσω την καρέκλα να κοιτάει μπροστά και όχι στο κρεββάτι και μετά έπρεπε να 'απολογηθώ' στο αγόρι τι έκανα και γιατί το έκανα με αποτέλεσμα να νιώσω οτι ρεζιλεύτηκα!!Τι είναι αυτό το πράγμα??!!- μονκού


Αντιγράφω από εδώ.
 

Τις περισσότερες φορές υπάρχει ένα συνεχές ανάμεσα στο φυσιολογικό και το παθολογικό. Ανησυχίες, προκαταλήψεις, αμφιβολίες και παράλογες πεποιθήσεις χαρακτηρίζουν τη ζωή των περισσοτέρων ανθρώπων. Ιδεοψυχαναγκαστικά συμπτώματα μπορεί να παρουσιάσει οποιοσδήποτε σε οποιαδήποτε φάση της ζωής του χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πάσχει από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.


Υπάρχει κλινικό πρόβλημα και πρέπει να απευθυνθώ σε κάποιον ειδικό όταν:

  • Τα συμπτώματα είναι έντονα, έχουν διάρκεια, επιμένουν, δεν έχουν ρεαλιστική βάση και εμποδίζουν την ομαλή, καθημερινή ζωή.
  • Αισθάνομαι ότι όλη μου η ενέργεια σπαταλιέται σε ανόητες σκέψεις και πράξεις.
  • Τα συμπτώματα δεν με αφήνουν να συγκεντρωθώ και να αποδώσω στην εργασία μου.
  • Δυσκολεύομαι να επικοινωνήσω με τους άλλους και διακόπτω τις σχέσεις με φίλους και συγγενείς.
  • Τρώω ή κοιμάμαι περισσότερο ή λιγότερο από το συνηθισμένο.

Διάβασε και το υπόλοιπο κείμενο.

________________
3.


Δεν είναι πολύ πιθανό, σε κάποια φάση, να ερωτευτείς τον ψυχολόγο σου? Θα ήθελα να πάω σε ψυχολόγο αλλά σκέφτομαι κάποιες φορές ότι θα μπορούσε να γίνει τέτοιο σκηνικό, γιατί γενικά μου αρέσουν οι άντρες με τους οποίους συζητάω και αναλύω θέματα κλπ όποτε δεν θα το θεωρούσα απίθανο να μου συμβεί. Τι κάνεις σε τέτοιες περιπτώσεις? Γιατί αν του το έλεγα δεν ξέρω τι θα γινόταν..θα με έδιωχνε? θα το αναλύαμε μέχρι να το ξεπεράσω? :P


Αν το φοβάσαι πριν ακόμα συμβεί, πώς και δεν σου έχει περάσει από το μυαλό να πας σε γυναίκα ψυχολόγο;


Για την υπόλοιπη ερώτηση, αντιγράφω από εδώ.
 

Ερωτικά συναισθήματα δεν είναι σπάνια σ' αυτή τη διαδικασία και πρόκειται για πολύτιμη τροφή για σκέψη των δύο εμπλεκομένων. Το συχνότερο βέβαια είναι να εκφράζονται από το θεραπευόμενο προς το θεραπευτή του και τότε παίζει σημαντικό ρόλο η θεραπευτική σχέση, το πόσο άνετα θα νιώσει να το συζητήσει και να δει ο θεραπευόμενος τι του προσφέρουν αυτά τα συναισθήματα και τι του καθρεφτίζει ο θεραπευτής του. Θα μπορούσε να είναι ένα υπέροχο πέρασμα για να προχωρήσει η ψυχοθεραπεία σε επόμενο επίπεδο που θα οδηγήσει το θεραπευόμενο σε μία συνειδητότερη και ικανοποιητικότερη ζωή. Από την άλλη, για το θεραπευτή τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά: αν υπάρξουν τέτοια συναισθήματα, πρέπει να κάνει ένα βήμα πίσω και να σκεφτεί τις δεσμεύσεις, τις αξίες και τον τρόπο που ασκεί το επάγγελμά του. Όσο ανθρώπινα κι αν είναι αυτά τα συναισθήματα, ο επαγγελματίας που τα εκφράζει ή εκμεταλλεύεται με τέτοιο τρόπο τη θεραπευτική σχέση είναι φαύλος και επικίνδυνος για την επιστήμη που υπηρετεί. Το όριο εδώ πρέπει να είναι ξεκάθαρο. Επουδενί δεν επιτρέπεται η σύναψη σχέσης μεταξύ των δύο.


________________
4.


Α,μπα κάθε φορά που συζητάω με φίλους για τα προσωπικά μου ή τους ζητάει συμβουλές, μετά νιώθω ντροπή. Σαν να είδαν την αδύναμη μου πλευρά..δεν ξέρω πως να το εξηγήσω. Και μετά σκέφτομαι τι θα σκέφτονται για μένα. Πόσο μάλλον αν με δουν να κλαίω. Δηλαδή αφού τους τα πω στο καπάκι μετανιώνω. Ή νιώθω οτι τα υπεραναλύω όλα αντι να πω σκέτο ξέρω γω μου λείπει ο τάδε και νιώθω οτι με σκέφτονται ως καημένη. Όμως δεν γίνεται και να μην τους λέω τίποτα γιατί άνθρωπος είμαι! Γιατί μου συμβαίνει αυτό? Είναι φυσιολογικό?- σφίγγα


Φυσικά. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που χρειαζόμαστε επαγγελματίες θεραπευτές για να πούμε τον πόνο μας. Για να μην φοβόμαστε την έκθεση και την παραδοχή αδυναμίας ή την αποκάλυψη σκέψεων που για στους κοντινούς μας μπορεί να φανούν σοκαριστικές. Γι' αυτό υπάρχουν άνθρωποι που είναι κλειστοί σαν στρείδια, γιατί δεν αντέχουν να παραδεχτούν αδυναμία. Και στην ανάλυση όμως υπάρχει ένα όριο. Είναι καλό να μπορείς να μιλάς για τα προβλήματα σου στους φίλους σου, αρκεί να μην τους χρησιμοποιείς ως συναισθηματικό ημερολόγιο και αρκεί να μην είσαι ο κουβάς που τους περιλούζει ξαφνικά με μπουγαδόνερα. Μίλα, αρκεί να αφουγκράζεσαι αν υπάρχει ανταλλαγή και προθυμία.


________________
5.


Προσφατα ειχα μια διαφωνια με μια φιλη μου και σκεφτηκα να τη μοιραστω και μαζι σου(σας). Η διαφωνια αφορα σε αυτο το ειδος των κατα βαση ευρωπαιων ταξιδευτων/"εξερευνητων" με τα backpacks, ηλικιας 25- 35 (βαζοντας αυτο το ηλιακο οριο θελω να υποδειξω οτι δεν αναφερομαι στους φοιτητες που περνανε την τρελα τους) που παρατανε τη ζωη τους στις ευρωπαικες τους πολεις και ξεκινανε με οτοστοπ-διαμονη σε couchsurfers-φαγητο απο καδους/σουπερμαρκετ για κωσταντινουπολη ή ινδια ή αλλους τετοιου τυπου προορισμους. Η φιλη με την οποια ειχα τη διαφωνια τους αποκαλει "ζητιανους" και θεωρει οτι ειναι ανθρωποι παμφτωχοι- και εχει γνωρισει τετοιουσ και ενιωθε οτι τους κανει ελεημοσυνη. Προσωπικα, εχω γνωρισει επισης πολλους τετοιους και φιλοξενησει. Η διαφωνια μου βρισκονταν στο οτι συνηθως αυτοι οι πολυ μορφωμενοι ανθρωποι εχουν ενα πολυ καλο budget απο πισω να τους στηριζει- οτι ειναι πολυ πιο προνομιουχοι απο τον μεσο ελληνα- οτι κανεις στην τελικη δε παραταει μια ζωη στην οποια εχει το ρολο του αδυναμου και πασχιζει. Οτι φυσικα ταξιδευουν με ελαχιστα εξοδα καποιοι δεν εχουν καν χρηματα μαζι τους. Αλλα αυτοι οι ανθρωποι εχουν συνηθως χρηματα στη χωρα που θα επιστρεψουν/ εστω οι δικοι τους/ και την πολυ ομορφη και ζηλευτη εξερευνηση επιβιωση την κανουν για την εμπειρια. τι λες εσυ για το "προφιλ" αυτων των ανθρωπων?
ΥΓ1: μπορει ο κοσμος να εχει σοβαροτερα προβληματα, μα ειναι κι αυτο μια απορια
ΥΓ2: Συγνώμη για την απουσία τόνων, μα δε τους χρησιμοποιω-radiki

Τι εννοεί η φίλη σου με τη λέξη 'ζητιάνος', αναρωτιέμαι. Θεωρεί ότι είναι πάμφτωχοι. 'Όμως σε σχέση με ποιον; Αυτό που ξέρω είναι ότι οι πάμφτωχοι δεν κάνουν τουρισμό. Όχι μόνο δεν κάνουν, πιθανότατα δεν ξέρουν καν την έννοια της λέξης. Εσύ από την άλλη περιγράφεις μια μερίδα (δεν θα έλεγα ότι είναι όλοι έτσι, είναι ανάγκη να χαρακτηρίζουμε τόσο μεγάλες ομάδες με τόσο αδρές γραμμές;). Ναι, μεταξύ τους υπάρχουν πολίτες από χώρες που παρέχουν προστασία και ασφάλεια, και αυτοί που έχουν μεγαλώσει μέσα στην ασφάλεια βλέπουν το περιορισμένο μπάτζετ με ρομαντισμό και με μια ηλίθια νοσταλγία για κάτι που δεν υπάρχει. Ποτέ, για κανέναν, δεν ήταν ωραία να μην έχει λεφτά. Είναι οι άνθρωποι που περιφρονούν τα λεφτά επειδή δεν τα χρειάζονται.

________________
6.


Κάποια στιγμή (πριν πολυ πολυ καιρο) είχες προτείνει στη στήλη Το κορίτσι που εξαφανίστηκε της Τζ.Φλιν και το διάβασα το περασμένο καλοκαίρι και μου αρεςε παρά πολυ. Θα μπορούσες να μου προτείνεις μερικά βιβλία σύγχρονης λογοτεχνίας; Ευχαριστώ εκ των προτέρων.- Λάουρα


Έψαξα στον κατάλογο του Kindle μου να θυμηθώ τι μου άρεσε φέτος/πέρυσι και προτείνω τα εξής, και τα προτείνω με κλειστά μάτια και με όλη μου την καρδιά. Το ένα είναι καλύτερο από το άλλο, για διαφορετικούς λόγους το καθένα όμως, και ως 'μεγάλο έργο' με την παραδοσιακή έννοια μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο η Αμερικανική Σκουριά. Με ταρακούνησε όπως η Καρδερίνα.  

  • Το κορίτσι του τρένου, Πόλα Χόκινς (θυμηθείτε με, θα γίνει ταινία σε 10...9...8...7...)
  • Δακρυσμένος ήλιος, Τσιμαμάντα Αντίτσι (κάπως ατυχής απόδοση του τίτλου, τρισχειρότερη η περιγραφή του βιβλίου)
  • Οι ενοικιαστές, Σάρα Γουότερς
  • Εξοχικό με πισίνα, Χέρμαν Κοχ
  • Αμερικανική σκουριά, Φίλιπ Μάγιερ
  • Ζωή μετά τη ζωή, Κέιτ Άτκινσον


________________
7. 1


Έχω παρατηρήσει στην στήλη σου οτι προτρέπεις πολύ κόσμο να πάει σε ψυχολόγο και βλέπω και η ίδια οτι πολλοί τον χρειάζονται. Εφόσον λοιπόν είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη του κόσμου, γιατί αυτή η υπηρεσία-λειτούργημα είναι τόσο ακριβή και λειτουργεί αποτρεπτικά για τον κόσμο με αποτέλεσμα να ρωτάει τα προβλήματα του σε σένα? Θα μου πείς εκμεταλεύονται την κατάσταση..αλλά δεν θα ήταν υπέροχη η κοινωνία μας αν όολοι πηγαίναν σε ψυχολόγο, λύναν τα θέματα τους και οι ανθρώπινες σχέσεις γινόντουσαν καλύτερες?


1) Οι τιμές των ψυχολόγων και των ψυχιάτρων καθορίζονται και από την αγορά (αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολύ μεγάλες διακυμάνσεις στις τιμές, το 'τόσο ακριβή υπηρεσία' δεν σημαίνει απολύτως τίποτα) και το κατά πόσο είναι προσβάσιμες αυτές οι υπηρεσίες στους πολίτες είναι θέμα πολιτικής μιας χώρας και όχι απόφαση των επαγγελματιών που «εκμεταλλεύονται». Η υπηρεσία λειτουργεί αποτρεπτικά κυρίως λόγω του στίγματος και της άγνοιας. Έχουν βγάλει κάλλους τα χέρια μου να γράφω ότι υπάρχουν δωρεάν τρόποι για να ξεκινήσει κανείς επισκέψεις σε ψυχολόγο. Δεν είναι εύκολο, δεν είναι για όλους, δεν είναι παντού στην Ελλάδα, αλλά το ίδιο ισχύει και για τους καρδιολόγους, όπως και για χίλιες δυο άλλες υπηρεσίες και λειτουργήματα.


2) Ωραία θα ήταν να ήταν όλοι οι γιατροί δωρεάν και να είχαμε πραγματικά δωρεάν και αποτελεσματική παιδεία. Ωραία θα ήταν. Τι ωραία που θα ήταν! Αλλά αν το πάμε έτσι, δεν θα ήταν ακόμη πιο ωραία να μην υπήρχαν καν ασθένειες; Γιατί να περιορίσουμε το όνειρο;


________________
7. 2


Πρόσφατα ήρθα σε χώρα του εξωτερικού για μεταπτυχιακό. Ενω ξεκίνησα με ορέξη, σταδιακά περιήλθα σε ένα μοτίβο ζωής που έχω ξαναπεράσει: δεν πηγαίνω στο πανεπιστήμιο ούτε για τα απολύτως απαραίτητα, δουλεύω μόνο για μπορώ να επιβιώνω και αυτό με δυσκολία, κλείνομαι για μέρες στο σπίτι περικυκλωμένη από ανασφάλειες που αυξάνονται, χωρίς να περιποιούμαι τον εαυτό μου και το χώρο μου και νιωθω τρομοκρατημένη για την στιγμή που θα ξανααντιμετωπισω κοσμο. Κατά καιρούς βρίσκομαι σε καταστάσεις έξαρσης, όπου κάνω σχέδια για το πως θα τα ξεπεράσω όλα αυτά, περιποιούμαι τον εαυτό μου, πηγαίνω με όρεξη στη δουλειά και αποφασίζω να ασχοληθώ ενεργά με τις σπουδές μου, όμως αυτή η διάθεση δεν κρατάει παρά μερικές ώρες. Τρώγομαι με τα ρούχα μου ή έχω κάποιο πρόβλημα? Και πως θα καταφέρω επιτέλους να ξεπεράσω αυτή την κατάσταση?


Βρες την υπηρεσία ψυχολογικής υποστήριξης στο πανεπιστήμιο που είσαι και κλείσε ραντεβού.

________________
7. 3


Εδώ και ένα χρόνο που διαγνώστηκα με μανιοκατάθλιψη λαμβάνω φαρμακευτική αγωγή ,παράλληλα με ψυχοθεραπεία.Εκτός του οτι με έχει κουράσει πολύ αυτή η εναλλαγή διάθεσης(μανία-κατάθλιψη),έχω μείνει πίσω σε πολλούς τομείς της ζωής μου (σπουδές ,σχέσεις κλπ) η μεγάλη μου ανησυχία είναι αν τα ψυχοφάρμακα έχουν παρενέργειες στο μέλλον. Αν επηρεάζουν δηλαδή τον εγκέφαλο, όργανα του σώματος. Γνωρίζεις κάτι ?- χριστινα


Για τις απορίες σχετικά με την υγεία σου θα ρωτάς από δω και πέρα πάντα και μόνο τους αρμόδιους γιατρούς που σου γράφουν τα φάρμακα, που σε εξετάζουν, έχουν το ιστορικό σου και τις εξετάσεις σου. Μη ρωτάς ποτέ αγνώστους, ακόμα και αν είναι γιατροί, και μη ρωτάς ποτέ στο ίντερνετ, γιατί δεν έχεις τις γνώσεις να ερμηνεύσεις ή να κρίνεις τις απαντήσεις. Ποτέ. Είναι πολύ σημαντικό θέμα για να αυτοσχεδιάζεις. 

Καλή δύναμη.

 

22

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

14 σχόλια
#4 Το ένα που μπορεί να συμβαίνει είναι ότι δεν έχεις αναπτύξει ακόμα την κρίση σου έτσι ώστε να μπορείς να διακρίνεις ποιούς ανθρώπους μπορείς να προσεγγίσεις μιλώντας τους για τα προσωπικά σου, ποιούς μπορείς να εμπιστευτείς και σε αυτούς να ανοιχτείς και πότε να το κάνεις κάθε φορά, καθώς και πού είναι το κατάλληλο όριο διάχυσης ακόμα και με αυτούς. Έτσι, η φυσική άμυνα του μυαλού σου σε ειδοποιεί ότι αυτό που έκανες είναι επίφοβο καθότι δεν έχεις ακόμα κριτήρια για να βασίζεσαι.Το άλλο που μπορεί να ισχύει είναι ότι έχεις υπερβολικά χαμηλή αυτοπεποίθηση και θα ντρεπόσουν ούτως ή άλλως για οτιδήποτε σε αφορά και αποτελεί εν δυνάμει αφορμή έκθεσης/εξωτερίκευσης κάτι πιο ιδιαίτερου και προσωπικού από ό, τι τα συνήθη και τυπικά λίγο-πολύ. Το τρίτο που πιθανολογώ είναι ότι δεν νιώθεις πως τα προβλήματά σου είναι κοινά με των υπολοίπων (ή του περίγυρού σου, τέλος πάντων) και αυτό σου ασκεί μια πίεση που προέρχεται από τη λογική ότι λόγω διαφορετικότητας είναι πιθανότερο να στοχοποιηθείς (αρνητικά), μέσω της έκφρασής τους. Το τέταρτο είναι να σου το προκαλούν σκοπίμως οι άλλοι, με ένα σωρό πιθανούς τρόπους, αν είσαι μικρή και ανώριμη και μπορούν να σε χειρίζονται· ή, τέλος πάντων, και άνευ κακόβουλης πρόθεσης, η στάση τους ή έστω και η παραμικρή υποψία επίκρισης στο ύφος τους/στον τόνο τους να σε επηρεάζει συναισθηματικά κατ' αυτόν τον τρόπο.Το πέμπτο από τα τινά που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι όντως έχεις κάποιο σοβαρότερο πρόβλημα που χρειάζεται ειδικό. Ακόμα κι αν δεν είναι έτσι πάντως, κακό δεν θα σου κάνει να πας μια επίσκεψη και να εκθέσεις το πρόβλημά σου, να ακούσεις και μια γνώμη πιο επιστημονική, και αν χρειαστεί να το αναλύσετε.
#3 Φοβάσαι να πας στον ψυχολόγο μην τυχόν και τον ερωτευτείς. Μάλιστα. Καταλαβαίνεις ότι αυτό δεν είναι και πολύ φυσιολογικό, έτσι; Ότι αυτός ο φόβος σου αποτελεί από μόνος του ένας πολύ καλός λόγος για να πας σε ψυχολόγο; Ότι αυτή η φράση βρίσκεται στα όρια της παράνοιας; Ότι είναι σαν να λες ότι φοβάσαι να πας στη δουλειά σου μην τυχόν και συναντήσεις κάποιον γνωστό στο δρόμο και σε καθυστερήσει από το να πας στη δουλειά σου ρωτώντας σε για τη δουλειά σου; Και σαν να εξηγείς αυτόν τον φόβο με τη λογική ότι σου συμβαίνει συχνά να συναντάς στο δρόμο γνωστούς σου και κάτι τέτοια σε ρωτάνε;
Όπως και σε όλους τους τομείς, υπάρχουν καλοί και κακοί επαγγελματίες και στον χώρο της ψυχολογικής στήριξης τόσο στον ιδιωτικό, όσο και στο δημόσιο τομέα.Για παράδειγμα, η αδελφή μου εδώ και χρόνια, παρακολουθείται σε δημόσιο κέντρο και έχω δει πως η ψυχολόγος της έχει καταφέρει θαύματα :Το αδελφάκι μου κατάφερε να βγει από μια μεγάλη κατάθλιψη και να αλλάξει ριζικά τη ζωή της. Απ' την άλλη, έχει τύχει να δουλέψω σαν εξωτερικός συνεργάτης σε δημόσιο κέντρο σε άλλη πόλη και το μόνο που έκαναν ήταν να συνταγογραφούν φάρμακα. Γι' αυτό ψάξ'τε το, βρείτε αυτό που σας ταιριάζει..
#1. Έλα τώρα, μήπως θες να της τα πεις χαρτί και καλαμάρι με την ελπίδα ότι αυτή θα σοκαριστεί από τις αποκαλύψεις, θα τον παρατήσει και θα τον έχεις όλο δικό σου; (Εσύ και μερικές ακόμα βέβαια, αφού πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι). Έχει απόλυτο δίκιο η Α,μπα που σου λέει ότι δεν είναι δική σου δουλειά να τον τιμωρήσεις. Αν ισχύουν αυτά που σου λέει (ότι είναι μαζί της επειδή δεν έχει απαιτήσεις αλλά δεν την πολυθέλει κατά τα άλλα), αυτό και μόνο δεν είναι η υπέρτατη τιμωρία του; Γιατί του την ελαφραίνεις με την παρουσία σου; Αν πάλι δεν ισχύουν, αυτό που καταφέρνει είναι να σε εξαπατά για να τα έχει όλα δικά του. Γιατί μπορεί. Γιατί του το επιτρέπεις. Γιατί έκανες θεό έναν τενεκέ άδειο που μόνο φασαρία κάνει στη ζωή σου.Μη μένεις προσκολλημένη σε μια ανάμνηση (της σχέσης σας, του ίδιου) η οποία μπορεί να είναι ψευδής. Άνοιξε τα μάτια σου, σου έχει δώσει πολλές ευκαιρίες να δεις ποιος είναι στην πραγματικότητα.
#1 Αυτό βρε παιδί μου που πάντα αυτός που κερατώνει λέει το γνωστό παραμύθι ότι την Α δεν την αγαπάει και δεν τον καλύπτει ερωτικά, και η Β ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ; Υπάρχει κάποιο manual που λέει ότι πουλάμε ανωτερότητα στην Β για να νιώσει ότι είναι καλύτερη απ' την καημένη την Α; Βάζω στοίχημα ότι ο συγκεκριμένος λέει στην νυν κερατωμένη ότι είναι πολύ καλύτερη από την πρώην (που πιθανότατα κεράτωνε επίσης - σίγουρα δεν το ξεκινησε πρόσφατα το σπορ). Ο κόσμος είναι έτσι όπως είναι, γιατί μερικοί άνθρωποι βρίσκουν και τα κάνουν.
#7.2: Έχεις γνωρίσει άτομο/α να κάνετε παρέα; Θέλει χρόνο να βρεις τον ρυθμό σου και να συγχρονιστείς σε ξένη χώρα. Κι εγώ τα ίδια είχα περάσει αλλά σιγά-σιγά γνώρισα άτομα και ανοίχτηκα.
#7.1 υπάρχουν παρα πολλές δομές οι οποίες παρέχουν δωρεάν ψυχοθεραπεία, αλλες δομές που πληρώνεις και κάτι ελάχιστο. Δεν γίνεται να είναι δωρεάν η ιδιωτική ψυχοθεραπεία, σε ένα γραφείο , η συστηματική εννοώ (εκτός αν παρέχεται απο κάποιο φορέα ΜΚΟ) , επειδή :1 πρέπει να υπάρχει μια σχέση δούναι και λαβείν. Ο ψυχολόγος α σου παρέχει τις υπηρεσίες του , όπως παρέχεις εσύ δικές σου υπηρεσίες και θες να πληρωθείς για να βγάλεις τα προς το ζην . (Αυτό δε σημαίνει πως οι υπηρεσίες παρέχονται και κοστίζουν 50 ευρώ να συνεδρία είναι και αντιπροσωπευτικοί.) 2. Επίσης, υπάρχει μια μικρή πααπληροφόρηση ως προς το επάγγελμα. Δεν είναι όλες οι επισκέψεις πανάκριβες. Προσαρμόζονται ανάλογα με το άτομο και τις ανάγκες του. Δεν χρειάζεται καν να πληρώνεις καθε εβδομάδα, αλλα μπορείς ανα μήνα , ανα 3μηνο και ακόμη ανα 6μηνο ανάλογα με το ποιες είναι οι ανάγκες σου. Γνωρίζω πως είναι ένα εξτρα εξοδο, αλλα είναι σε μερικές περιπτώσεις απολύτως απαραίτητο.3. Η πληρωμή θέτει αυτομάτως και κάποια όρια. Όπως εκείνο της αναβλητικότητας που χαρακτηρίζει μερικούς ανθρώπους. Παράδειγμα, ο θεραπευτής θα σου εξηγήσει στο θεραπευτικό συμβόλαιο πως εάν του αναβάλλεις τελευταία στιγμή το ραντεβού τότε θα πρέπει να σου χρεώσει την επίσκεψη σαν να ήσουν (εκτος αν συμβεί κάτι σοβαρό -έκτακτο, που θα γίνει μια φορά στο τόσο) . Επομένως , αυτομάτως , βοηθάει στην δική σου αναβλητικότητα, στην ομαλή έκβαση της θεραπείας σου αλλά και θα το σκεφτείς παρα πολύ να μην πας επειδή θες να χουχουλιάσεις στον καναπέ σου επειδή βρέχει.
# 3. Υπάρχει πιθανότητα . Ο λόγος είναι απλός. Ο επαγγελματίας ψυχικής υγείας σε αποδέχεται ανευ όρων και δείχνει την απολυτη ενσυναίσθηση , σε ακούει με προσοχή και κατανόηση, είναι αυθεντικός κ. α. Ο,τι δηλαδή δεν βρίσκεις στον κόσμο που συναναστρέφεσαι. Τι συμβαίνει ; Λοιπόν το εκδηλώνεις και προσπαθείτε να το αντιμετωπίσετε μαζί. Τις περισσότερες φορές αντιμετωπίζεται. Αν όχι, για καλό δικό σου , και για να συνεχίσεις με επιτυχία τη θεραπεία σου, παραπέμπεσαι. Οχι δεν σε διώχνει, σε παραπέμπει για να συνεχιστεί με επιτυχία η θεραπεία σου
Όντως η ανάπτυξη αυτών των συναισθημάτων είναι μέρος της όλης διαδικασίας-θεραπείας. Αυτό που αναρωτιέμαι είναι αυτά τα αισθήματα ειναι δυνατόν να αναπτυχθούν και στον ειδικό του ίδιου φύλου με τον ασθενή (άσχετα με τον σεξουαλικό προσανατολισμό φυσικά);
Mπράβο Α μπα ! Πολλά μπράβο ! Ψυχολογικού περιεχομένου η στηλη σήμερα. #2 Όλα αυτά που έγραψε στην απαντηση της η Λένα και όσα αναφέρονται στο άρθρο είναι κομμάτι απο το DSM (Diagnostic Statistc Manual) και καλά είναι να λαμβάνονται εν μέρη υπ όψη. Αν κάποιος αναλύσει όλες τις συμπεριφορές με όλα τα συμπτώματα, είμαστε όλοι διαταραγμένες προσωπικότητες. Η αλήθεια είναι πως κάτι τέτοιο λίγο πολύ ισχύει. Καλά είναι να συμβουλευτείς ψυχολόγο όπως και να έχει για να πολέμήσεις τις όποιες φοβίες σου. Αυτό που θα βοηθούσε είναι η Γνωστική Συμπεριφορική προσέγγιση .
#1 Εσύ δηλαδή θέλεις να το πεις στην άλλη κοπέλα για να την σώσεις από αυτό το κάθαρμα; Αλήθεια; Εεεε ξέρεις κάτι; πρώτον. πήγε και μαζί σου οπότε ο κόσμος που ζούμε είναι αυτός στον οποίο κι εσύ συμμετέχεις με τα λάθη σου. Δεύτερον. κι εσένα μπορεί να σε είχε κερατώσει άλλες τόσες φορές όσες και την κοπέλα αυτή οπότε άσε τις ανωτερότητες. Τρίτον. Δεν είναι δική σου δουλειά. Τέταρτον. η ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό σου είναι υποχρέωση.
Ε, μα πραγματικά, άκου σε τι κόσμο ζούμε. Σε αυτόν που η δεσποινίδα συμβάλλει ώστε να είναι έτσι. Οπότε #1, μην το παίζεις υπεράνω γιατί κι εσύ τα ίδια κάνεις. Ο από πάνω μου έχει ένα point με το πόσες φορές μπορεί να έχεις φάει κι εσύ κέρατο όσο τα είχατε, οπότε τσεκαρίσου και για κανένα STD. Και τότε, ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ, είναι δουλειά σου να πάρεις αυτόν και να του το πεις, και μετά είναι δουλειά του να ενημερώσει όποιον άλλο κρίνει. Κι άλλη φορά μην το παίζεις παρθενόπη όταν κάνεις τα ίδια.
Για το #2 η Α,μπα τα λέει φυσικά πολύ καλά.Να πω μόνο ότι έχω ακριβώς το ίδιο «πρόβλημα». Με τίποτα δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ με την ντουλάπα ανοιχτή κλπ, όπως δεν το αντέχω αν, για παράδειγμα, η κουρτίνα δεν έχει τραβηχτεί καλά και φαίνεται λίγο η μπαλκονόπορτα από πίσω. Σηκώνομαι και τη φτιάχνω. Και βέβαια οι καρέκλες πρέπει να είναι γυρισμένες «σωστά», τα στυλό στο γραφείο (έπιπλο) στραμμένα σε συγκεκριμένη κατεύθυνση, τα σουβέρ στοιβαγμένα και όχι απλωμένα στο τραπεζάκι και πάει λέγοντας.Καταλαβαίνω ότι έχω μια μικρή μανία τακτοποίησης, που δεν την έχω συναντήσει πολλές φορές σε άλλους, αλλά εφόσον μπορώ να ανταπεξέλθω (δηλαδή να ικανοποιώ το χούι μου χωρίς να ενοχλώ τον εαυτό μου και τους γύρω μου) δεν θεωρώ ότι έχω πρόβλημα. Μια εξήγηση που έχω δώσει εγώ για τον εαυτό μου είναι ότι πρόκειται για έναν τρόπο να πείθομαι ότι έχω τον έλεγχο των πραγμάτων.
Φυσικά κι έχω αναρωτηθεί, αγαπητή Lousy. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας σήμερα, ούτε θέλησα και να πλατιάσω στα σχόλια για ένα προσωπικό μου ζήτημα (ας έστελνα ερώτηση).Μιλώντας γενικά και φιλοσοφώντας το πράγμα, σκέφτομαι ότι η ανάγκη ελέγχου ασήμαντων ή σημαντικών πραγμάτων ίσως αντικατοπτρίζει την ανάγκη να είμαστε καλοί σε κάτι, να είμαστε ικανοί. Ίσως, πάλι, να δίνει μια ψευδαίσθηση δύναμης όταν υπάρχει η επίγνωση του πόσο αδύναμος είναι στην πραγματικότητα ο άνθρωπος. Ή ακόμα να δείχνει μια προσπάθεια υπερνίκησης του φόβου του θανάτου.Δεν είμαι ειδικός, βέβαια. Εξ άλλου η Α,μπα έδωσε ένα λινκ κι από κει και πέρα ο καθένας πρέπει να κάνει τον προσωπικό του αγώνα, την προσωπική του αναζήτηση.
δεν ξέρω βρε παιδί μου... νομίζω ένα δυο θεματάκια όλοι τα έχουμε. πάντως είχα μία φίλη που τα ήθελε όλα στη σειρά, τα τηλεκοντρόλ εκεί που ήθελε αυτή να είναι, να ακουμπάς τα πόδια σου εκεί που αυτή σου υπαγόρευε... με φιλοξένησε και παρότι την ευχαριστώ γι' αυτό, ήταν εφιάλτης. έφυγα τρέχοντας. γιατί μου το έλεγε και με γλυκό τρόπο. ξερεις.. αν θέλεις μπορείς να βάλεις τα πόδια σου εδώ. δεν έπαιζε να τα βάλω αλλού βέβαια. τι να σου πω. αμα δε σου δυσκολεύουν τη ζωή τη δική σου και των κοντινών σου δηλαδή, ε μάλλον όλα καλά είναι.
Θα έπρεπε να κοιτάξεις όχι μόνο αν ενοχλείς τους γύρω σου αλλα αν υπάρχει ένας οποιοδήποτε τομέας στη ζωή σου που μπορεί να σε κάνει μη λειτουργικό. Όπως πχ να κοιμηθείς σε ένα σπιτι φιλης φιλου που δεν έχει την ιδια μανια αλλα δεν μπορείς να βάλεις το χέρι σου ωστε να γίνει τακτικός , επειδή έτσι είναι. Θα συμφωνήσω επίσης οτι πισω απο κάθε σπανια συμπεριφορά, κατι κρύβεται. Πάντως ως "πρόβλημα" και θα μείνω σε αυτό, είναι ο,τι μας κάνει να μη λειτουργούμε σε κάποιον τομέα της ζωής μας .
Τώρα νιώθω άσχημα γιατί μονοπολώ το ενδιαφέρον σας από την κοπέλα που έστειλε ερώτηση! Σας ευχαριστώ πολύ, βέβαια. Όμως έχω επίγνωση του τι μου συμβαίνει και του τι γράφω. Μιας και συνεχίζεται η κουβέντα πάντως, να προσθέσω ότι δεν αναγκάζω κανέναν να συμορφώνεται με την ιδιοτροπία μου, έχουμε φιλοξενήσει πολλές φορές κόσμο κι έχω φιλοξενηθεί σε πολλά σπίτια τα οποία ήταν λιγότερο τακτοποιημένα, χωρίς κανένας από μας να ασχοληθεί με αυτό το ζήτημα.:-)