Η ακατάσχετη φλυαρία του πολιτικού κόσμου

Η ακατάσχετη φλυαρία του πολιτικού κόσμου Facebook Twitter
Το μαντηλάκι σε μάρανε...
8

Υπήρχε ανέκαθεν μεγάλη φλυαρία στην πολιτική ζωή, για να κουκουλώνει τις νωθρές ή ύποπτες πράξεις. Τον τελευταίο όμως καιρό η φλυαρία είναι το βασικό ενέργημα της κυβέρνησης. Απορεί κανείς πότε βρίσκουν καιρό να κυβερνήσουν οι άνθρωποι που τρέχουν σα νευρόσπαστα από τη μια συνέντευξη τύπου στην άλλη, εμφανίζονται σε δεκάδες σχοινοτενείς εκπομπές καφενειακής φύσεως, μιλούν με τις ώρες σε συνέδρια και απίθανες συγκεντρώσεις, καλούν τους δημοσιογράφους για καφέ και γράφουν απειράριθμα non papers.

Δεν είναι μόνο η διάχυτη επιπολαιότητα μιας τέτοιας δημόσιας στάσης. Είναι και η απογοήτευση για τα media, που συνεργούν σε αυτή την επικοινωνιακή κατασκευή, με προθυμία και δουλικότητα μακιγιέρ.

Αντί να ελέγχουν εις βάθος το έργο και να ερευνούν με έγκυρο ρεπορτάζ το αντικείμενο κάθε υπουργού, αντί να τον εγκαλούν για όσα δήλωσε και ποτέ δεν έπραξε, για όσα δολίως προώθησε ή ποτέ δεν κατόρθωσε -τον φωτογραφίζουν και χαζομιλάνε μαζί του, δημιουργώντας ένα αχρείαστο, βαλκανικό σταρ-σίστεμ.


Όσοι παρακολουθούν τον ξένο Τύπο (είτε τον ποιοτικό είτε τον κίτρινο), ξέρουν ότι η δημοσιογραφία δεν γίνεται ποτέ ψοφοδεές σεκόντο των υπουργών. Σχεδόν ποτέ δεν δημοσιεύεται συνέντευξη υπουργού με ανοικονόμητες υποσχέσεις και ολίγη από lifestyle και σχεδόν ποτέ δεν δημοσιεύεται φωτογραφία του. Ο υπουργός είναι ένας δημόσιος λειτουργός που κρίνεται από τα έργα του (όχι τις εξαγγελίες του) και αναφέρεται (όταν αναφέρεται) στο αρμόδιο ρεπορτάζ. Δεν υπάρχει το προσωπικό, φαιδρό ενδιαφέρον γύρω από πρόσωπα πεζά, με φτωχά βιώματα και μικρή προσωπική αξία, που άπαξ και φύγουν από τον θώκο, κανείς δεν τα ξαναθυμάται πια.


Στη βαλκανική Ελλάδα τα μέσα καλλιεργούν μια παράδοξη, ανιαρότατη υπουργίτιδα – σεντόνια με φληναφήματα δευτεροκλασάτων πολιτικών, φωτογραφίσεις τους ακόμα πιο ανιαρές, λες και είναι σταρ στις Κάννες. Αντί να ελέγχουν εις βάθος το έργο και να ερευνούν με έγκυρο ρεπορτάζ το αντικείμενο κάθε υπουργού,  αντί να τον εγκαλούν για όσα δήλωσε και ποτέ δεν έπραξε, για όσα δολίως προώθησε ή ποτέ δεν κατόρθωσε -τον φωτογραφίζουν και χαζομιλάνε μαζί του, δημιουργώντας ένα αχρείαστο, ψωραλέο σταρ-σίστεμ. 


Καταλαβαίνω το πρόβλημα. Είναι οι ατέλειωτες ώρες που πρέπει να γεμίσουν με φτηνό πρόγραμμα, είναι όμως και κάτι άλλο: πολλοί δημοσιογράφοι έχουν ένοχη σχέση με τους πολιτικούς που γκλαμουροποιούν. Ψωμίζονται από αυτούς, είναι φίλοι τους, είτε ευελπιστούν σε κάποια εύνοιά τους. Γίνονται έτσι όλοι ένας υποκριτικός πολτός που γεμίζουν φλυαρία τον δημόσιο βίο, ενώ κανείς δεν συζητά επί της ουσίας. Γι' αυτά που πράττονται είτε πρόκειται να πραχθούν.

Υ.Γ. Θα έχει πλάκα να φτιαχτεί μια λίστα με όσα πομπώδη και μεγαλόσχημα ανακοινώθηκαν, βουλιάζοντας μετά στη λήθη ή τις αναθεωρήσεις. Ή μια λίστα με τις συνεντεύξεις τύπου που διοργανώθηκαν για να μην ειπωθεί τελικά τίποτα (αλλά να παρθούν ακόμη λιγες φωτογραφίες).

Όμως αυτό είναι μια γενική αρρώστια του καφενειακού κράτους. Π.χ. τι έγινε με εκείνον το ΣΔΟΕ που ερευνά την περιουσία της Παπανδρέου και του Λαλιώτη;


 

www.facebook.com/stathis.tsagar
Η/Μ/Ε/Ρ/Ο/Λ/Ο/Γ/Ι/Ο: http://www.lifo.gr/team/diary

8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

5 σχόλια
Mε την κρίση και την παρακμή της πολιτικής, θα περίμενε κανείς σε ένα καινούριο κόμμα, να εκλείπουν φαινόμενα των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά παρατηρείται το ακριβώς αντίθετο: ξύλινος λόγος, φλυαρία, παιχνίδια με τις λέξεις και τα νοήματα, μία έτσι μία αλλιώς, ανούσιες θέσεις/αντιπαραθέσεις και μπόλικη παπαρολογία. Δεν μπορώ να καταλάβω οι πολιτικοί αυτοί κλωνοποιούνται σε κάποιο εργαστήριο ή θεωρείται γενικώς τάση του πολιτικού συστήματος να επικοινωνείς με αυτόν τον τρόπο πχ για να μην εκτίθεσαι, να λες να λες και τίποτα να μη λες. Δε θέλω να γίνω κακός, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μερικές από τις πιο γλοιώδεις προσωπικότητες, που χω δει τα τελευταία χρόνια στον πολιτικό χώρο, υποκριτές και δήθεν αριστεροί όλοι τους και όλοι βολεμένοι με το σύστημα (αν ψάξεις κ πριν ασχοληθουν με την πολιτική, σε 100 δουλειές ο καθένας ήταν βολεμένος και γενικά δεν τους λες και αυτοδημιούργητους και αυτό εμένα κάτι μου λέει).Αυτά
εδω σαν λαος δεν εχουμε τιμωρησει ουτε τον αναστασιαδη,τον γνωστο κομιστη, συνεχιζοντας να βλεπουμε τις εκπομπες του και να αγοραζουμε την εφημεριδα του.τετοιοι που ειμαστε καλα μας κανουνε.
Ναι τα άλλα κράτη πάνε μπροστά γιατί έχουν ΚΑΙ ΚΑΛΉ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ .Δηλαδή εξασκούν ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ τους πολίτες στην υπέρτατη ιδέα ότι είναι πραγματικά πολίτες και όχι ραγιάδες,οτι ανήκουν σε ένα μεγάλο κοινωνικό σύνολο και στο ο΄τι οταν πράττει ο ένας απερίσκεπτα/ ασύστολα / αντικοινωνικά/ θα την πληρωσει και ο διπλανός του, αν δεν παταχθεί με την αυστηρότητα που αναλογεί.Υπάρχει μία ιταλική εκπομπή που ονομάζεται 'REPORT '... νομίζω μεταδίδεται κάθε Κυριακή στην rai 3.Μια δημοσιογράφος -δεν την πιάνει το μάτι σου- ανακαλύπτει , ψάχνει , φανερώνει , καταγγέλει ολα τα σκανδαλα κυρίως τα οικονομικά- φυσικά μαζί με ενα εξαιρετο επιτελειο -- μην αφήνωντας σε χλωρό κλαδί κανεναν μεγαλοσχήμονα,κυνηγόντας τους στις σκάλες , στις ερωτικές φωλίτσες τους, στα υπερπολυτελή γραφεία τους, στις πισίνες τους και πάει λέγοντας.Τέτοια δύναμη και αποτελεσματικότητα έχει , που ο ίδιος ο Renzi τηλεφώνησε κάποτε στη rai παρακαλόντας να μην ειπωθεί κάτι στην εκπομπή, όταν δε πριν ένα χρόνο οι Ιταλοί αναρωτιοντουσαν ποιον να εκλέξουν για Πρόοεδρο Δημοκρατίας, αστεία- σοβαρά ακουστηκε και το ονομά της γιατί την θεωρούν εντιμότατη και επειδή με την ερευνα που διεξάγει ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ οτιδήποτε σάπιο, με αδιασειστα στοιχεία.Έχετε δει κατι παρόμοιο στην Ελλάδα ?Πιστέυω ακράδαντα οτι αν είχαμε τετοιου υψηλού επιπέδου δημοσιογραφία , δεν θα φτάναμε στα δυσθεώρητα βάθη που έχουμε φτάσει σήμερα.
Φταίμε κ εμείς που ψηφίζουμε τον κάθε υποψήφιο απλά κ μόνο γιατί ξέρουμε το όνομα.αν κάποιος δεν έχει "ακουστει"αυτομάτως απορρίπτεται.εξ ου κ οι τόσοι βουλευτές από τον καλλιτεχνικό,αθλητικό κ πάει λέγοντάς χώρο,πολλοί από τους οποιους(Όχι όλοι ισως) μπήκαν στη Βουλή για να εξαργυρώσουν τη φήμη τους(που τώρα σβηνει) κ να νιώσουν για λίγο ακόμη σημαντικοί. Το θέμα είναι εμείς ποτέ θα καταλάβουμε ότι σημασία έχουν τα έργα κ όχι τα λόγια.
Πόσο δίκιο έχετε κε Τσαγκαρουσιάνο. Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι έχουν μια ραγιαδίστικη νοοτροπία που σε κάθε υπουργό αντί να βλέπει κάποιον υπόλογο στους πολίτες βλέπει έναν Αγά που πρέπει να καλοπιάνουμε. Οι δημοσιογράφοι φέρουν βαρύτατη ευθύνη για την οικονομική, πνευματική και ηθική κατάπτωση αυτής της χώρας.
Δε νομιζω. Αφου αυτα εχουν περαση στο λαο αυτα του σερβιρουν. Αν δεν υπηρχε κοινο να τα ακουσει δεν θα υπηρχαν εξαρχης. Δηλαδη τα αλλα κρατη πανε μπροστα επειδη εχουν καλυτερους δημοσιογραφους; Ολα τα αλλα λειτουργουν κανονικα και μας χαλανε τη συνταγη οι δημοδιογραφοι; Σκεψου το εξης: Αν ακουσουμε πιαστηκε ενας για φοροδιαφυγη 1 εκ ευρω πεφτουμε απο τα συννεφα και λεμε να καει στην πυρα, αν 100 χιλ φοροδιαφυγουν μολις 10 ευρω το ποσο ειναι το ιδιο αλλα η αισθηση ειναι ελα μωρε σιγα τα λεφτα, εδω ο αλλος ενα εκατομυριο εφαγε.