Στο σημερινό ‘Α, μπα’: δεν μπορώ ούτε να το πω

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: δεν μπορώ ούτε να το πω Facebook Twitter
57


________________
1.

Αγαπημένη,
θα ήθελα τη γνώμη σου σε κάτι που με απασχολεί ιδιαίτερα. Τα τελευταία χρόνια έκανα αρκετή παρέα με μια κοπέλα. Δεν ήταν μέσα στα πολύ κοντινά μου πρόσωπα, αλλά με τον καιρό δενόμασταν αρκετά, και ένιωθα άνετα να της εκμυστηρεύομαι πράγματα, όπως κι αυτή. Πριν λίγους μήνες έγινε ένα χοντρό σκηνικό, που με έφερε σε πολύ δύσκολη θέση. Αν και πληγώθηκα, την προσέγγισα για να το συζητήσουμε. Δεν είχε αντιληφθεί τη ζημιά που έκανε, ούτε φαίνεται να την αντιλαμβάνεται μετά την συζήτηση, παρόλα αυτά πήρα μια συγγνώμη χωρίς ιδιαίτερη συναίσθηση. Φαινομενικά το θέμα έληξε εκεί. Για μένα όμως όχι. Είναι κάτι που δε μπορώ να ξεπεράσω. Σκεφτόμουν να την απομακρύνω, και την απέφευγα με διάφορες δικαιολογίες για καιρό. Αλλά δεδομένου ότι φεύγει για εξωτερικό σε λίγους μήνες, υιοθέτησα την άποψη ότι δεν χάλασε ο κόσμος να βρεθούμε μια στο τόσο, δε χρειάζεται να της ανοίγομαι. Απλά κάθε φορά που βρισκόμαστε νιώθω ότι είμαι ψεύτικη και υποκρίτρια. Αυτή δείχνει να μην έχει αντιληφθεί τη διαφορά στη σχέση μας, αν και το πρώτο διάστημα είχε γίνει επίμονη στο να βρισκόμαστε. Νιώθω πολύ άσχημα. Πώς να χειριστώ την κατάσταση;- Sunny

Πιστεύεις ότι είναι δυνατόν να σου δώσει οποιοσδήποτε μια οποιαδήποτε απάντηση, έστω και πρόχειρη, αν δεν μας πεις ποιο είναι το 'χοντρό σκηνικό;'


Αν εσύ πεις ότι είναι χοντρό, πρέπει να το δεχτούμε ως δεδομένο;


Εκεί δεν είναι όλο το θέμα όμως; Ότι για σένα είναι χοντρό, και γι' αυτήν όχι; Δεν σε ενδιαφέρει να καταλάβεις αν είναι χοντρό, αν έπρεπε να βρίσκεσαι σε δύσκολη θέση, αν είναι σωστό να ζητάς συγνώμη με συναίσθηση (;) και αν μπορεί να λήξει εκεί το θέμα; Νομίζεις ότι αν έτσι αισθάνεσαι, έτσι πρέπει να είναι για όλους; Η άλλη πλευρά δεν έχει σημασία; Δεν σου κάνει εντύπωση που αυτή δεν κατάλαβε τίποτα; Είναι επειδή είναι αναίσθητη; Αποκλείεται να είναι κάτι άλλο;


Πες της ότι νομίζεις ότι δεν αντιλήφθηκε τη ζημιά που έκανε και ζήτα της να σου εξηγήσει την δική της πλευρά της ιστορίας. Άκουσε όμως, και δώσε πολλή προσοχή. Άκουσε την ιστορία σα να μην συμμετείχες. Και αφού δεν λες σε εμάς το χοντρό σκηνικό, πες το σε κάποιον που σε ξέρει, να πει τη γνώμη του.


(Και το γεγονός ότι δεν το λες εδώ, παραμένει ύποπτο).

________________
2.


Ατομο στο περιβαλλον μου μετα απο υπερβαρη εφηβεια και αγγιγμα ανορεξιας-η τουλαχιστον σιγουρα παραλογη εμμονη για απωλεια βαρους που να απασχολει το μυαλο της 99% του χρονου,μετα απο παρεμβαση συγγενων πηρε παλι κιλα και χαζεψε.Δεν παει στη σχολη της να σπουδασει ,για να μην τη δουν οι γνωστοι της,εχει κατεβασει τηλεφωνο εδω και μισο χρονο,δεν βγαινει ουτε για καφε,καθεται ολη μερα σπιτι,βριζει το συμπαν και οποτε τη βλεπω εχει ενα απολυτα ηττημενο στυλ 90χρονης ,σε φαση οκ "νικησατε"?, "εμενα η ζωη μου τελειωσε "φυσικα θελω να αυτοκτονησω αλλα δεν εχω τα κοτσια" το δηλωνει σε οικογενειακες συγκεντρωσεις και γενικα κανει λες και ηταν Η σταρ του Χολιγουν και της ανακοψανε την καριερα, Οι δικοι της περιμενουν σιγα σιγα να παρει καμμια αποφαση,να βρει δουλεια,να παει σε αλλη σχολη εστω αλλα κανει σαν 3χρονο,κλαιει οη μερα και λεει καυτερα να τη σφαξουν παρα να κοινωνικοποιηθει ουσα χοντρη! Δηλαδη εγω που εχω επισης καποια κιλα παραπανω γιατι δεν καθομαι μεσα στο σπιτι μου να αυτοκτονησω? Αλλα δεν μπορω να πω κατι γιατι ειχε πολλες εμπειριες στα ερωτικα της ενω εγω τιποτα ακομα-ειμαι λγ μικροτερη-και φοβαμαι μην το παρει λαθος και με κανει να νιωσω ασχημα. Οκ να χουμε εγωισμο,αλλα αυτο δεν ειναι παρανοια?- λασκα


Μην συγκρίνεσαι και μην κατακρίνεις, μην είσαι τόσο αυστηρή, και δεν χρειάζεται να είσαι ανταγωνιστική. Το κορίτσι χρειάζεται βοήθεια και το περιβάλλον της δεν το καταλαβαίνει και περιμένει να το ξεπεράσει από μόνη της. Αυτού του είδους οι διαταραχές διατροφής που ξεχειλώνουν σε όλους τους τομείς της ζωής είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Λέει ότι θέλει να αυτοκτονήσει γιατί ζητάει από κάποιον βοήθεια και κανείς δεν το καταλαβαίνει, είναι τραγικό, δεν είναι για να θυμώνεις. Δεν την καταλαβαίνεις, μην διανοείσαι καν να συγκρίνεις τον εαυτό σου μαζί της.


Είσαι κι εσύ μικρή και δύσκολο να σου αναθέσω δουλειά, αλλά αφού πιστεύεις ότι μπορείς να πεις κάτι, πες της να μπει εδώνα διαβάσει, να μάθει, και να ζητήσει βοήθεια, να το δείξει οπωσδήποτε στους γονείς της, και πες και στους γονείς σου ότι αυτή η κοπέλα χρειάζεται βοήθεια, επειγόντως. Επειγόντως!

 

Μια συμβουλή αποκλειστικά για σένα: η αξία των γυναικών δεν εξαρτάται από την πέραση που έχουν στους άντρες. Η ερωτική εμπειρία δεν ισούται ούτε με επιτυχία, ούτε με αποτυχία. Σταμάτα να συγκρίνεσαι με τις άλλες γυναίκες με αυτό το μέτρο, όσο πιο γρήγορα γίνεται.  

 

________________
3.


α μπα είσαι σουπερ και οι απόψεις σου με βρίσκουν σύμφωνο και "μαθαίνω" από τις απαντήσεις σου. Έμαθα πριν από λιγες ημέρες οτι θα γίνω πατέρας. Με τη κοπέλα είμαστε 1,5 χρόνια μαζί. Δεν συζούμε. Ναι, μπορώ να τη φανταστώ ως μάνα των παιδιών μου. Ναι τη θέλω για γυναίκα της ζωής μου. Ναι είμαστε ερωτευμένοι. Ωστόσο, όλο αυτό μου φαίνεται βουνό. Έχω αγχωθεί για τις ευθύνες και κυρίως για τα έξοδα (εποχές που είναι τώρα ειδικά). Ο καθένας μας έχει μία δουλειά με μισθό 1000 ευρώ. Μπορούμε να μείνουμε σε ένα σπίτι μαζί χωρίς ενοίκιο (είναι δικό μου). Ωστόσο, αυτή θέλει να νοικιάσουμε για να είναι κοντά στη μάνα της. Ναι, καταλαβαίνω το δέσιμο μάνας-κόρης, αλλά εμένα το ενοίκιο με "βαραίνει" και φοβάμαι ότι δεν θα ανταπεξέλθω οικονομικά, στο μέλλον. Προτιμώ να προσφέρω αυτά τα χρήματα στο παιδί. Ποια είναι η γνώμη σου; Είμαστε 30 και κάτι και οι δύο. Σε ευχαριστώ για την απάντησή σου...αν και με χρονο-καθυστέρηση!! you rock!!- πατέρας

Δεν μπορείτε να νοικιάσετε το δικό σου για να μείνετε κοντά στη μαμά της; Δεν είναι μόνο το δέσιμο μάνας και κόρης, είναι η αληθινή, ουσιαστική, χειροπιαστή βοήθεια που θα έχετε από τη μαμά της. Μερικές φορές αυτή η βοήθεια δεν πληρώνεται. Συζήτησε το αυτό με την κοπέλα, ρώτα την γιατί θέλει να μείνετε κοντά με τη μητέρα της. Μερικές φορές οι πατεράδες - δεν θέλω να σε θίξω, αλλά σκέψου το – δεν καταλαβαίνουν ποιες είναι οι δουλειές, γιατί δεν τις κάνουν οι ίδιοι, και μερικά πράγματα νομίζουν ότι γίνονται με μαγεία. Αν σου πει τι είδους βοήθεια θέλει και είσαι πρόθυμος να αναλάβεις αυτές τις δουλειές εσύ, αλλάζει το πράγμα.

________________
4.


Δε θα σε ρωτήσω κάτι πρωτότυπο, είναι μάλιστα τόσο κοινό, όσο το γάλα στον καφέ και το λάδι στο βρεγμένο παξιμάδι.
Πρόσφατα αρνήθηκα να είμαι το τρίτο πρόσωπο, το αρνήθηκα με νύχια και με δόντια. Δεν το μετανιώνω, αλλά κι εγώ δεν ξέρω πως το έκανα. Το θέμα είναι ότι αυτός τα έλεγε αρχικά όλα πολύ ωραία ότι δεν είναι σωστό και δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο στην κοπέλα του γιατί τον αγαπάει κτλ κτλ. Κι εγώ συμφώνησα. Μετά μου είπε ότι θέλει μόνο σεξ. Κι εγώ του είπα ότι δεν είναι σούπερ μάρκετ ο άλλος, να ψωνίζει ότι του λείπει κι ότι οι όροι συμβολαίου δε μου αρέσουν. Πιο πολύ με νευριάζει το ότι και να χωρίσει και να με θέλει δε μου αρέσει αυτό που έκανε ενώ είναι με άλλη. Κι εγώ άμα τον θέλω ακόμα;;; -τρεις κι ο κούκος


Κι εσύ άμα τον θέλεις ακόμα τι; Τι αλλάζει σε όσα είπες;


________________
5.


Αγαπητή Α, μπα,
Πάντα διάβαζα τα ποστ σου, αλλά ποτέ δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι κάποτε θα σου έστελνα κι εγώ. Έφτασε, όμως, η στιγμή που θέλω μια αντικειμενική γνώμη, καθώς νιώθω ότι οι φίλοι μου είναι συναισθηματικά φορτισμένοι και δεν σκέφτονται καθαρά.
Κόλλησα κονδυλώματα από τον πρώην μου, τα είδα πριν 4 μήνες και εδώ και 3 μήνες είμαι σε διαδικασία θεραπείας. Μετά την φάση της συνειδητοποίησης, μου πήρε 3 εβδομάδες για να σκεφτώ και να χωνέψω πως αυτή την περίοδο πρέπει να επικεντρωθώ στην υγεία μου και η έλλειψη σεξ ή φλερτ είναι κάτι που μπορώ να αντέξω. Και είναι αλήθεια, μπορώ!
Αλλά σε αυτούς τους 3 τελευταίους μήνες, έχουν φαγωθεί άτομα του κύκλου μου [που δεν γνωρίζουν για τα κονδυλώματα] να μου γνωρίζουν φίλους τους, που κάποιοι μ'αρέσουν και κάποιοι όχι
Το ερώτημά μου είναι το εξής:
Ποια είναι η ηθικά σωστή συμπεριφορά σε περίπτωση που έχεις ΣΜΝ? Και ξέρω ότι η ηθική είναι υποκειμενική, αλλά πως μπορώ να είμαι εγώ σωστός? Για παράδειγμα, ένας από αυτά τα "προξενιά" μου ζήτησε να βγούμε και αφού βγήκαμε 3 φορές και πήγε προς τα εκεί το θέμα του είπα ότι θεραπεύω τα κονδυλώματά μου. Αντέδρασε ψύχραιμα αλλά μετά εξαφανίστηκε. Και δεν τον κατηγορώ, μπορεί κι εγώ το ίδιο να έκανα. Και θεώρησα ότι αυτό είναι το σωστό, να το λέω όσο είναι νωρίς ακόμα. Οι φίλοι μου όμως λένε ότι δεν είμαι υποχρεωμένος να το λέω σε κάθε ξένο. Εγώ όμως νιώθω ότι είναι άδικο να αφήνω κάποιον στην άγνοια μόνο γιατί έμενα δεν με συμφέρει η ειλικρίνεια. Και τώρα έτυχε να γνωρίσω κάποιον που πραγματικά μου αρέσει και δεν μπορείς να πατήσεις pause σε αυτά. Όπως και να έχει σεξ δεν θα έκανα ποτέ χωρίς να ενημερώσω κάποιον αλλά το θέμα μου είναι, ενημερώνω τον κάποιον στη μια εβδομάδα ή στον ένα μήνα? Πόσο άδικο είναι να τον αφήνω στην άγνοια μόνο και μόνο γιατί μπορεί να πιστεύω πως αν με γνωρίσει θα θέλει να περιμένει?

«Δεδομένου ότι το 70% των ενεργών σεξουαλικά ενηλίκων έχει μολυνθεί από τους ιούς HPV, ο μόνος τρόπος 100% πρόληψης των κονδυλωμάτων θα ήταν θεωρητικά η αυστηρή μονογαμία. Επειδή κάτι τέτοιο είναι αδύνατον να εφαρμοστεί, απαιτείται η χρήση προφυλακτικού για την πρόληψη των κονδυλωμάτων, το οποίο όμως δεν προστατεύει 100%»


Αυτοί που προσπαθείς να προστατέψεις μπορεί να έχουν επίσης, και να μην το ξέρουν. Άλλοι μπορεί να έχουν άλλα, και να μην σου λένε τίποτα. Αυτά έχει η σεξουαλική ελευθερία. Ηθικό είναι να μην κάνεις στους άλλους ό,τι δεν θέλεις να σου κάνουν. Κοίτα πρώτα να ολοκληρώσεις τη θεραπεία, γιατί τώρα όσα ραντεβού και να βγεις, η ατάκα 'θεραπεύω τα κονδυλώματα μου' είναι too much information, όπως και να το κάνουμε.

________________
6.

ΛΕΝΑ ΣΟΣ! Είμαι 24! Τι να κάνω για να ρίξω τον πάνκη σκεΪτά που ερωτεύθηκα; Μην ειρωνευτείς! Δώσε ρεαλιστικές οδηγίες!- ΣΟΣ


Οι γυναίκες που είναι πρόθυμες να προσαρμοστούν με στόχο να γίνουν αρεστές στον εκάστοτε άντρα, καταφέρνουν να μην αρέσουν σε κανέναν για πολύ.


Να μια οδηγία. Γράψε σε ένα χαρτί γιατί τον ερωτεύτηκες. Μετά σβήσε ό,τι έχεις βγάλει από το μυαλό σου και δεν επιβεβαιώνεται, όπως για παράδειγμα: «είναι τέλειος».

________________
7.

Έχω ενα προβλημα εμφανισης που με στενοχωρει από μικρη. Αλλες περιοδους κλαιω με λυγμους(συνηθως μετα απο ανεπιτυχεις θεραπειες και διαψευση ελπιδων) και αλλες το ξεχναω και συνεχιζω τη ζωη μου οσο καλυτερα μπορω . Δυστυχως δεν μπορω να σου πω περι τινος προκειται , μονο οτι το κρυβω επιμελως , σιγουρα οχι τελεια αλλα δε με εμποδιζει να εχω μια καλη εμφανιση (πιστευω οτι οι πιο πολλοι που με γνωριζουν δεν εχουν ιδεα , αλλα οτι οι πολυ κοντινοι μου κατι εχουν παρατηρησει χωρις να αντιλαμβανονται αφενος το μεγεθος του προβληματος και αφετερου τη σοβαροτητα που αυτο εχει για μενα) . Απλως επειδη δεν ειναι ενα συνηθισμενο προβλημα (πχ ασχημη μυτη) , αλλα ενα προβλημα που το εχω μονο εγω και ισως να εχω δει αλλες μια δυο περιπτωσεις ,νιωθω απαισια και δεν το συζηταω παρα μονο με την οικογενεια μου που το ξερει , αλλα παντα καταληγει σε λυγμους η συζητηση. πιστευεις θα βοηθουσε ο ψυχολογος? Λογικα θα μου πεις ναι .Δε θα παω αμεσα λογω χρηματων , αλλα ισως μελλοντικα. Οσο ομως σκεφτομαι την πιθανοτητα ο ψυχολογος να θελει να με ελευθερωσει να σταματησω να "κρυβομαι" και να "ντρεπομαι" και σκεφτομαι την περιπτωση να το ξερουν ολοι, παθαινω συγκρυο αληθεια. Ξερω οτι δε θα με αναγκασει να "ανοιχτω" και οτι αν αυτο γινει θα σημαινει οτι εχω κερδισει εγω μια μαχη , αλλα αυτη η ιδεα της αποκαλυψης με τρελαινει. σαν να φοραω μια μασκα που ελκει χαρακτηρισμους οπως ομορφη, γλυκια κλπ. και ξαφνικα να δουν ολοι οτι δεν ειμαι. Η μαμα μου με κοροιδευει οτι τι θα εκανα αν ειχα κατι που δεν κρυβοταν οπως κρεατοελια στο χειλος, αλλα θα την εβγαζα.αντιθετα, στη δικη μου περιπτωση η επιστημη δε μπορει να με βοηθησει ακομη και αυτο με τρελαινει, νιωθω οτι χανω τα καλυτερα μου χρονια . ειμαι αχαριστη το ξερω , εχω δει περιπτωσεις στα νοσοκομεια οπου εχω βρεθει, ατομων με παθησεις που αλλοιωνουν τελειως την εμφανιση και το παλευουν και εχει ακομη τυχει να με παρηγορει εμενα παιδι με ιχθυαση!!! να μου λεει να μη στενοχωριεμαι επειδη δε φαινεται τιποτα .εκει ενιωσα η πιο αχαριστη του κοσμου, ειπα να το δω αλλιως , αλλα κρατησε λιγες μερες. και στο φιλο μου? να το πω? δεν ξερω γιατι σε ρωταω τετοια πραγματα αληθεια. απλα ειμαι σε απελπισια. ξερω οτι με αγαπαει , αλλα δε θελω να πω κατι τετοιο για μενα τη στιγμη που δεν μπορω να το κανω φραση χωρις κλαμματα. αλλα αν με δεχοταν εκεινος οπως ακριβως ειμαι με τη μεγαλυτερη μου ατελεια , δεν πιστευεις οτι ισως να βοηθουσε? συγγνωμη , συνηθως γραφω με καλυτερη συνταξη και πιο προσεγμενη στιξη. Δεν υπαρχει καν μια σαφης ερωτηση , αλλα πες μου τη γνωμη σου σε παρακαλω.- αμπα μου


Ξεκινάω από το τέλος: μην αναθέτεις κάτι τόσο σοβαρό σε κάποιον άλλον. Το τι θα πει ο φίλος σου είναι δικό του θέμα. Όχι, δεν θα έπρεπε να σε βοηθήσει η γνώμη του, θα έπρεπε να είναι κριτήριο για το αν αξίζει την προσοχή σου ή όχι. Είσαι ήδη ευάλωτη, μην ανοίγεσαι τόσο σε κάποιον άλλον, σε σημείο να είναι σε θέση να σε πυροβολήσει κατακούτελα. Ποτέ μην το κάνεις αυτό. Ποτέ!


Το ότι σε αυτό το κατεβατό δεν έχεις το κουράγιο να βάλεις σε λέξεις αυτό που συμβαίνει, λέει πολλά (όπως και στην πρώτη ερώτηση. Λέει άλλα, αλλά με εξίσου εύλογο τρόπο). Ναι, ο ψυχολόγος είναι απαραίτητος, και θα σε βοηθήσει. Όμως όχι, δεν θα σε αναγκάσει να ανοιχτείς, αυτό είναι πολύ λάθος πρόβλεψη. Δεν θα σε αναγκάσει να κάνεις κάτι που δεν θέλεις – αν το κάνει, είναι λάθος ψυχολόγος και φύγε μακριά. Μην φοβάσαι αυτό, μην το φοβάσαι καθόλου. Δεν εξαπατάς κανέναν επειδή κρύβεις κάτι, όλοι κάτι κρύβουμε, όλοι μάσκες φοράμε, όλοι! Δεν μπορώ να σε πείσω εγώ, και δεν μπορείς να το δεις επειδή το δικό σου κρύψιμο είναι πολύ χειροπιαστό, γι' αυτό χρειάζεται ο ψυχολόγος. Πες το στους γονείς σου, νομίζω θα σε βοηθήσουν να πας μια ώρα αρχύτερα, γιατί τώρα οι σκέψεις σου κάνουν κύκλο και δεν καταλήγουν κάπου χρήσιμα.

57

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

18 σχόλια
μου το είχε πει ο καθηγητής μικροβιολογίας μου κάποτε, δεν ξέρω που το διάβασε, αλλά φαντάζομαι θα υπάρχει στα μεγάλα βιβλία μικροβιολογίας, έψαξα λίγο στο ίντερνετ αλλά δεν λέει πουθενά κάτι.
Καλά, αφού μου την πέσατε ομαδικώς (κι εσύ τέκνον Σάσα;) θα κάνω αυτό που μου προτείνει ο Haifisch.Χίμαιρα ποτέ δεν είσαι εφιάλτης, μάλλον είναι αυτό που λένε ότι αν σου λείπει κάποιος τον βλέπεις παντού. :-Ρ
#5:Τι πάει να πει "θεραπεύω τα κονδυλώματά μου;"Τα κονδυλώματα τα βλέπεις,πας στον γιατρό,τα καις/αφαιρεις κλπ και αν εισαι ΟΚ για κάποιους μήνες,είναι όλα καλά!Αν με το "θεραπεύω",εννοείς ότι διανύεις το χρονικό διάστημα που απαιτείται για να σιγουρευτείς ότι δε θα ξαναβγούν,πάσο.Αλλά αν ακόμα παλεύεις να τα καθαρίσεις,μήπως κάνεις κάτι λάθος;Μήπως να πάρεις και μια δεύτερη γνώμη;
Το "καίω/αφαιρώ" δεν είναι ο μοναδικός τρόπος θεραπείας. Για πιο σίγουρο αποτέλεσμα έναντι της υποτροπής (επανεμφάνισης), η καλύτερη θεραπεία είναι με την αλοιφή. Υποψιάζομαι ότι αυτό εννοεί ο ποιητής. Επίσης, εκτός από την υψηλή πιθανότητα υποτροπής, το "καίω" αφήνει και σημάδι.
Δεν αφήνει σημάδι,αν ο γιατρός ξέρει τι κάνει.Με την αλοιφή, είσαι σίγουρος 100% ότι τα βλέπεις όλα κι ότι εφαρμόζεις σε όλα την κατάλληλη ποσότητα;Σε κάθε περίπτωση,αν μετά από 4μήνες έχει ακόμα κονδυλώματα,εγώ λέω να πάει να μιλήσει και σε κάποιον άλλο γιατρό.Για επαλήθευση ότι κάνει το σωστό,αν μη τι άλλο.
@7 δεν μπορω να καταλαβω τι πρόβλημα εμφάνισης μπορεί να έχεις που σου δυσκολευει τόσο την ζωή, αλλα δεν μπορεί να το καταλάβει ο φίλος σου ούτε οι φίλοι σου, αρα πόσο πρόβλημα να είναι κάτι που δεν φαίνεται??μπερδεύτηκα, αμα διαβάζεις δωσε μας μία απάντηση γιατι έχει μία ωρα αυτό σκέφτομαι
#3 Έγινα κι εγώ πρόσφατα πατέρας κι έχω να σου πώ ότι πρέπει να πάτε να μείνετε κοντά στην πεθερά σου. Η βοήθειά της θα είναι πολύτιμη. Θα με καταλάβεις όταν έρθει ο καιρός. Προς το παρόν πηγαίνετε βόλτες, βγείτε έξω και διασκεδάστε όσο πιο πολύ μπορείτε, γιατί μετά τη γέννα για κάποιο διάστημα δυσκολεύουν τα πράματα ;)
#7 Δεν ξέρω αν θα σε βοηθησω αλλά έχω και εγω πρόβλημα, που μπορεί να "κρυφτεί" που είναι υγείας και χρόνιο και που αν δεν το ξέρεις δεν "φαινεται" παρα μόνο αν είσαι λίγο "υποψιασμένος". Όταν διαγνώστηκα (είναι νοσημα αυτοάνοσο) απεκτησα πακετο και τα σημάδια τα οποία δεν βρίσκονται σε εμφανες σημείο παρα μόνο εάν φοράω μαγιό μπικίνι. Λοιπόν μετα από κανένα χρόνο που το έκρυβα και εκλαιγα και ντρεπόμουν και φοραγα ολοσωμο γιατι δεν αντεχα να με κοιτανε, ξυπνησα ένα πρωι και είπα "άϊ σιχτιρ" και το είπα σε όλους...Αγορασα καινουριο μαγιο και δεν δίνω δεκάρα αν οι ουλές τρομαζουν τις κυράτσες. Ζηταω το ειδικό φαγητό που πρέπει να τρωω ακόμα και στα goodys (Χωρις μαρούλι παρακαλώ) το λεω σε όποιον γνωρίζω στην ψυχρα, κουβαλαω τα διαφορα που χρειάζομαι (πχ ΠΟΛΛΑ χαρτομαντιλα, μωρομαντιλα και καλυματα τουαλέτας) στην τσαντα μου και τα παιρνω μαζί μου. Αρνουμαι προσκλησεις γιατι έχει κόσμο και δεν ρισκάρω να αρρωστήσω ανοσοκατεσταλμενη (και τους το λεω) κλπ. Εκτος από γονεις και στενους φιλους το ξερουν πλέον οι πάντες. Τι άλλαξε? Τιποτα... Ουτε στην παραλία με κοιτάνε περίεργα, ούτε οι φιλοι μου κάνουν αδιάκριτες ερωτήσεις ούτε με απέρριψε κανενας επειδή εχω πρόβλημα. Για την ιστορία έχω νόσο του Κρον. Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι για αυτό που έχεις, βασικά είναι ένα από τα στοιχεία που σε κάνουν αυτό που είσαι.
#5 Αγαπητή οφείλεις να γνωρίζεις ότι τα κονδυλώματα είναι μάστιγα και όχι απλά ιός. Οι περισσότεροι σεξουαλικά ενεργοί άνθρωποι έχουν έρθει σε επαφή με τον ιο, ο οποίος τις περισσότερες φορές βρίσκεται σε καταστολή από το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού. Δεν είναι δα και κάτι τρομερό, είναι μάλλον συνηθισμένο να έχει κάποιος κονδυλώματα αφού ακόμα και με το προφυλακτικό μπορείς να κολλήσεις εύκολα. Αφού θέτεις όμως ένα ηθικό ερώτημα, η απάντηση είναι ότι αν τα κονδυλώματα βρίσκονται σε έξαρση καλό είναι να αποφύγεις το σέξ. Όπως είπε και η αρθρογράφα, τελείωνε με την θεραπεία σου και συνέχισε την ζωή σου.
Ένα γενικότερο σχόλιο, εξ αφορμής των ερωτήσεων 1 και 7:Όταν μιλάμε για κάτι που μας απασχολεί, ο καλύτερος, συντομότερος και αποτελεσματικότερος τρόπος, κατά τη γνώμη μου, είναι η σαφήνεια, ώστε ο άλλος να καταλάβει ακριβώς περί τίνος πρόκειται όσο πιο γρήγορα γίνεται. Τί εννοώ; Αναφορά σε πράξεις και γεγονότα, πώς και τί συνέβη αυτό που συνέβη, τί είναι αυτό που μας προβληματίζει, χωρίς συναισθηματικούς χαρακτηρισμούς στην αρχή από πλευράς μας. Στη συνέχεια, βέβαια, μπορούμε και πρέπει να αναφερθούμε στις δικές μας συναισθηματικές αντιδράσεις και ανησυχίες, στη δική μας ερμηνεία του γεγονότος, αλλιώς δεν είμαστε άνθρωποι, αλλά ρομπότ. Είναι όμως κομβικής σημασίας να περιγράφουμε στην αρχή όσο μπορούμε πιο αντικειμενικά τα γεγονότα, χωρίς φόβο και πάθος. Το να περιοριζόμαστε στην ασαφή και περιφραστική περιγραφή με χαρακτηρισμούς κι ερμηνείες τύπου "ο τάδε μου έκανε κάτι χοντρό, μου συνέβη κάτι άσχημο, η συμπεριφορά της ήταν απαράδεκτη, κλπ", δείχνει μόνο τη δική μας συναισθηματική οπτική και αντίδραση απέναντι στο γεγονός, δεν είναι το ίδιο το γεγονός. Ο άλλος δεν μπορεί να μας καταλάβει, ούτε και να μας βοηθήσει έτσι, γιατί δεν του αφήνουμε κανένα περιθώριο να καταθέσει τη δική του ερμηνεία, η οποία ενδέχεται να είναι διαφορετική αλλά εξ ίσου χρήσιμη και διαφωτιστική. Το να μπορούμε να παίρνουμε αποστάσεις από αυτό που περιγράφουμε, ξεκαθαρίζοντας και διαχωρίζοντας μέσα μας το γεγονός από το συναίσθημα, δείχνει πολλά · κατ'αρχάς, μας δείχνει επικοινωνιακά ανοιχτούς, γενναίους κι έτοιμους να αντιμετωπίσουμε πραγματικά αυτό που μας προβληματίζει. Το όλο θέμα στην ανθρώπινη επικοινωνία είναι να συναντηθούμε κάπου στη διαδρομή. Εκεί είναι όλη η ουσία. Διαφορετικά, φαινόμαστε σαν παλαβοί που έχουμε σκαρφαλώσει σε μια ραχούλα ο καθένας και φωνάζουμε τα δικά μας, χαμένοι στην ηχώ των συναισθημάτων μας.:)
Ναι βρε παιδιά... Ακόμη κι αν ντρέπεστε για κάτι, ανώνυμα είναι τα γράμματα, μη φοβάστε. Δεν είναι ότι εξομολογείται κανένας και κάνα φόνο, να νομίσει ότι δίνει πειστήρια. Όπως οι άλλοι που έλεγα πρόσφατα, που λένε ότι ζουν "στο εξωτερικό" και δεν ξέρουμε αν εννοούν Γενεύη ή Κουάλα Λουμπούρ!
Μήπως κάποιοι που στέλνουν ερώτηση δεν θέλουν να τους αναγνωρίσουν άτομα του περιβάλλοντός τους (φίλοι, συγγενείς, συνάδελφοι) που επίσης διαβάζουν την Α,μπα; Οπότε αυτή ή αυτός που ρωτάει επιλέγει εξ επί τούτου την ασάφεια.
fedora, ασφαλώς θα υπάρχουν πολλοί λόγοι πίσω από την ασάφεια των ερωτήσεων, εκ των οποίων ένας σημαντικός είναι κι αυτός που αναφέρεις. Δεκτό και σεβαστό, αν και στην πραγματικότητα τα προβλήματά μας δεν είναι τόσο πρωτότυπα και καινοφανή, όσο ίσως νομίζουμε, ούτε οι περιπτώσεις μας τόσο καραμπινάτες κι αναγνωρίσιμες (lol). Όλα είναι μια ιδέα. Δεν έχει νόημα, κατά τη γνώμη μου, να ρωτήσουμε για κάτι που μας απασχολεί παραλείποντας βασικά στοιχεία και δεδομένα που βοηθούν στην πλήρη κατανόηση του προβλήματος, εκτός κι αν έχουμε μοναδικό σκοπό να δούμε τα συναισθήματά μας γραμμένα ή να θεωρητικολογήσουμε γενικά κι αόριστα-άλλο αυτό :)
Fedora, αν και πιστεύω ότι η συνήθης περίπτωση είναι αυτό που λέει η προεδράρα Σανάνθη, έστω ότι ισχύει 100% αυτό που λες. Αφού δε θέλει να στείλει όλα τα δεδομένα, γιατί να στείλει την ερώτηση ασαφή; Για να πάρει μετά από 6 μήνες μια ασαφή απάντηση, που μπορεί να είναι τελείως εκτός θέματος, και, κατά πάσα πιθανότητα, διαφορετική από αυτήν που θα έδινε η Λένα, αν είχε όλα τα στοιχεία;
Lol, κάποιοι πονηρούληδες να αφήσουν τα "Προεδράρα" και να στείλουν στη γραμματεία καμιά ιδέα γι' αυτό που ετοιμάζουμε. Άντε μπράβο. Καταλάβατε ή να γίνω πιο σαφής; :D
#1, μετά τον χωρισμό μου, βλέπε χτεσινή απάντηση, πήρα πολλά κιλά. Όταν συνήλθα πια αποφάσισα ότι καιρός ήταν να τα χάσω. Και πραγματικά. Πήγα σε διαιτολόγο, έκανα δίαιτα και τα έχασα. Στον κύκλο μου όμως, κάποιοι φανερά και κάποιοι πίσω από την πλάτη μου, στοιχημάτιζαν ότι θα τα ξαναπάρω σίγουρα. Και όντως ξαναπήρα κάποια. Και δεν ήθελα να συναντήσω κανέναν από αυτούς για να μην τους επιβεβαιώσω. Ότι "τα λεγαν", ότι "το ήξεραν". Και έτσι τους απέφευγα. Μέχρι σήμερα. Για μένα ήταν μια προσωπική ήττα.
Ξαναδιάβασα την ερώτηση 2 και ακόμα προσπαθώ να καταλάβω πως συνδεεται η προσωπική σου ιστορία με την ερώτηση. Εκτός από τη λέξη "κιλά" δεν μπορώ να βρω αλλη σύνδεση.
Δεν παει στη σχολη της να σπουδασει ,για να μην τη δουν οι γνωστοι της,εχει κατεβασει τηλεφωνο εδω και μισο χρονο,δεν βγαινει ουτε για καφε,καθεται ολη μερα σπιτι,βριζει το συμπαν και οποτε τη βλεπω εχει ενα απολυτα ηττημενο στυλ 90χρονης ,σε φαση οκ "νικησατε"?, Πηγή: www.lifo.grΜε αυτό. Προσπαθώ να δώσω μια εξήγηση για το πως πιθανώς νιώθει. Το "νικήσατε" δε τα συνδέει;
Για μένα όχι. Από την ερώτηση εγώ καταλαβαίνω ότι το πρόβλημα είναι απείρως βαθύτερο από το εγωιστικό (και κατανοητό) "δεν θέλω δουν ότι έχω πάρω κιλά για να μην βγουν αληθινοί". Εσύ μετά απ'ολα αυτά που διάβασες πιστεύεις ότι αυτό είναι το πρόβλημα της κοπέλας? Θα ήθελα να κάνω και ένα σχόλιο σχετικά με την Ανάσα. Θέλω να πιστεύω ότι κάνουν δουλειά και βοηθούν κόσμο ωστόσο από εμπειρία εξαιρετικά κοντινού μου προσώπου με σοβαρό και χρόνιο πρόβλημα βουλιμίας, έχω σχηματίσει την χειρότερη άποψη. Αντιμετωπίστηκε με μεγάλη αγένεια και επιθετικότητα, την έκαναν να νιώσει προβληματική, την έφεραν σε θέση απολογητική και στο τέλος την απέρριψαν από το πρόγραμμα τους. Όλα αυτά από το τηλέφωνο, τους ζήτησε ραντεβού και της είπαν ότι δεν είναι εφικτό. Ελπίζω πραγματικά να πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό. Ή να έπεσε σε ακατάλληλη υπάλληλο αλλά κι αυτό ακόμα είναι απαράδεκτο για μια οργάνωση που εξ'ορισμού έχει να κάνει με διαταραγμένους ανθρώπους που χρειάζονται έτσι κι αλλιώς ειδικό χειρισμό.
#7Βρε κορίτσι μου,καταλαβαίνω τη σύγχυσή σου αλλά από όσα έγραψες έχω την εντύπωση ότι τα έχεις μεγαλοποιήσει λίγο.Γιατί αν ήταν έτσι ακριβώς τα πράγματα πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο φοβερό το πρόβλημα που έχεις αλλά ο φίλος σου να μην το έχει εντοπίσει,όπως επίσης και οι φίλοι σου;Ξέρω ότι δεν μπορώ να μπω στην ψυχολογία σου αλλά εκτός από ψυχολόγο (ο οποίος σίγουρα θα σε βοηθήσει) οι πιο κοντινοί σου φίλοι,αυτοί στους οποίους έχεις 100% εμπιστοσύνη,θα σε βοηθήσουν επίσης.Πιστεύω ότι πρέπει να μιλάμε ανοιχτά για αυτού του είδους τα προβλήματα γιατί έτσι θα τα απενοχοποιήσει κάποια στιγμή και η κοινωνία.
Καλή μου 7,Σε καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω γιατί το κρύβεις. Δεν μπορώ να επεκταθώ αλλά όταν ξεπέρασα κάτι ανάλογο, που ήταν και είναι εμφανές συνεχεια, ένιωσα απίστευτη λύτρωση. Αυτό το κατάφερα όταν σκέφτηκα ότι είμαι τυχερή, γιατί αυτό το ελάττωμα λειτουργεί ως μαγικό φίλτρο που διώχνει και ξεσκαρτάρει τους μαλακες και τα παράσιτα από τη ζωή μου. Γϊνεται πιο γρήγορη διαλογή, ανάλογα με τις αντιδράσεις των άλλων σε αυτό και μένουν μόνο ωραίοι άνθρωποι γύρω σου. Πλέον, φροντίζω να το υπογραμμίζω από την αρχή για τους παραπάνω λόγους.
#2 Δυστυχώς χρειάζεται παρέμβαση για να λάβει βοήθεια. Μίλα, όπως λέει η Α,μπα και σε αυτή και στους γονείς της. Κρίμα είναι, μικρή κοπέλα να μη χαίρεται τη ζωή.Το ίδιο, βέβαια, ισχύει και για σένα! Μη ντρέπεσαι, αγάπα τον εαυτό σου και μην αισθάνεσαι υποδεέστερη κανενός!
#7 Τελικά μας είπες ότι αυτό που έχεις είναι ιχθύαση και μάλιστα ελαφριάς μορφής. Ψάχνοντας, λοιπόν, στο ίντερνετ πέτυχα το παρακάτω άρθρο. Ελπίζω να το δεις, να το διαβάσεις και να πάρεις κουράγιο. Συζήτα με ένα ψυχολόγο, ακόμα και τα χρήματα αν σκέφτεσαι υπάρχουν τα κέντρα ψυχικής υγείας ή ψυχολόγοι στα νοσοκομεία και δε θα κοστίσει τόσο. Σου εύχομαι τα καλύτερα από καρδιάς.http://m.lifo.gr/guests/viral/44823
Ωπ, σωστός/σωστή. Λάθος μου. Ευχαριστώ για την υπόδειξη tsatsara. Παρόλα αυτά ελπίζω η κοπέλα της ερ.7 να μιλήσει με κάποιον και να τα δει θετικότερα τα πράγματα. Το άρθρο, που πόσταρα πάντως, για την παρενόχληση ιχθύαση
Συμφωνώ με tsatsara. Το κορίτσι είπε ότι την παρηγορούσε ένα παιδί με ιχθύαση και ένιωθε και αχάριστη που προφανώς έχει κάτι λιγότερο σοβαρό.Εγώ έτσι όπως τα περιγράφει, υποθέτω ότι έχει λεύκη ήπιας μορφής και την κρύβει επιμελώς με ειδικό ανεξίτηλο make up υψηλής κάλυψης και γι' αυτό δεν έχει καταλάβει κανείς, ούτε και ο φίλος της τίποτα.Επίσης για να λέει ότι έχει δει μόνο κάνα δυο άτομα μόνο που να έχουν το ίδιο, μάλλον θα είναι μικρή σε ηλικία, διότι αν ήταν μεγαλύτερη θα είχε διαπιστώσει ότι τελικά το ποσοστό των ατόμων με λεύκη δεν είναι θα και τόσο μικρό. Με μια γρήγορη έρευνα, βρήκα ότι πρόκειται για 0,5 με 1 % του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή ένα στα εκατό άτομα έχουν λεύκη, που είναι πολύ μεγάλο ποσοστό! (2η ερώτηση στο παρακάτω link, "How common is Vitiligo"):http://ghr.nlm.nih.gov/condition/vitiligoΑγαπητή Νο.7, αν τελικώς έχεις λεύκη, μάθε ότι δεν είναι για να ντρέπεσαι. Γενικά δηλαδή δεν είναι τίποτα για να ντρέπεσαι όταν πρόκειται για ασθένεια, απλά εννοώ ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που το έχουν και ζουν φυσιολογικά με αυτό, χωρίς να υπάρχει κάποιο πρόβλημα.Μερικοί βέβαια άπό αυτούς έχουν και τρομερή επιτυχία και βγάζουν και βαρβάτα λεφτά με αυτή τους την όμορφη ιδιαιτερότητα. :) Ψάξε στο ίντερνετ για το μοντέλο Chantelle Brown-Young και θα καταλάβεις. :)
Ωπ, σωστός/σωστή. Λάθος μου. Ευχαριστώ για την υπόδειξη tsatsara. Παρόλα αυτά ελπίζω η κοπέλα της ερ.7 να βρει το δρόμο της και να μην απογοητεύεται.Το άρθρο της lifo για την παρενόχληση σε άτομο με ιχθύαση, πάντως με συγκίνησε. Ελπίζω, όλοι να δείξουμε τέτοια ψυχικη δύναμη αν χρειαστεί.
βρε μην στεναχωριεσαι αμα είναι λεύκη, εχω και γω δεν είχα ποτε θεμα στην αντιμετωπιση, dont worry !! και στο ποροσωπο μπορεις να το καλυπτεις με μεικ απ
Η λεύκη δεν είναι κάτι που έχουν μόνο 3 άτομα σε όλο τον κόσμο, αλλά και αυτό να ήταν δεν έχει σημασία τι είναι και δεν είναι αυτό το point της κοπέλας αλλά, το πως αυτό την κάνει να νιώθει ότι χρειάζεται να κρύβει κάτι συνέχεια. Δεν ξέρω τι μπορεί να σου πει κάποιος να σε βοηθήσει, αλλά έχω δει κι εγώ λόγω δουλειάς πολλά περιστατικά με κάποια μορφή δυσμορφίας, και το πιο περίεργο είναι ότι οι άνθρωποι που έχουν κάτι που φαίνεται έντονα, όπως πχ ένα αιμαγγίωμα στα χείλη έχουν μάθει να είναι πιο ασφαλείς με τον εαυτό τους, από αυτούς που νιώθουν ότι έχουν κάτι να κρύψουν.
Καλά, τίποτα δεν αποκλείεται. Και μπαλαρίνο μπορεί να ερωτευτεί. Υποθέτω ο δόλιος ο Ro_xy το λέει για μεγαλύτερη επιτυχία, επειδή οι όμοιοι τακιμιάζουν συχνότερα. Η μπαλαρίνα μπορεί π.χ. να έχει 10% επιτυχία και η σκεϊτού 30%.
#6 Πέρα από την πλάκα όμως, και για να βοηθήσουμε λίγο, δεν πιστεύω ότι για να ερωτευτεί κάποιος έχουν σημασία τέτοια πράγματα, αλήθεια. Άντε για να κρατηθεί η σχέση καλύτερα, να το δεχτώ, χρειάζονται. Αλλά όταν ερωτευόμαστε, μόνο ορθολογικά δεν επιλέγουμε, απλά γίνεται ένα κλικ. Οπότε επικεντρώσου στα δικά σου θετικά, στα δικά σου ενδιαφέροντα και κίνησέ του το ενδιαφέρον εσύ. Δηλαδή αποκλείεται ένας χεβι-μεταλάς π.χ. να ερωτευτεί μια κοπέλα που ακούει και λαϊκά; Όχι να ξημεροβραδιάζεται και στον Κιάμο βέβαια...