Από την Αφρική της ένδειας στην Ελλάδα της γκρίνιας

Από την Αφρική της ένδειας στην Ελλάδα της γκρίνιας Facebook Twitter
3
Από την Αφρική της ένδειας στην Ελλάδα της γκρίνιας Facebook Twitter
Φωτογραφία του Guan (η πιο κοινή τροφή στο Νότιο Σουδάν)

Η Αγγελική Παρασυράκη είναι από την Αθήνα και τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως ερευνήτρια στην Αφρική. Της ζητήσαμε να μας μιλήσει για όσα έχει δει.

"Μετά από σχεδόν 2 χρόνια δουλεύοντας ως σύμβουλος ανθρωπιστικών αποστολών στην Αφρική", λέει, "συνειδητοποιώ, ακόμη περισσότερο, πόσες άπειρες επιλογές και προνόμια έχουμε, όντας γεννημένοι στην Ελλάδα. Έχω 3 μέρες μόνο στην Ελλάδα και παρ' όλα αυτά η μιζέρια, η γκρίνια και ο εκνευρισμός που νιώθω και βλέπω γύρω μου είναι απίστευτος. Στους μισούς φταίνε οι κακοί μετανάστες και στους άλλους μισούς η άδικη ζωή που δεν τους έδωσε απλόχερα μια θέση στο ελληνικό δημόσιο να τακτοποιηθούν κι αυτοί..."

Από την Αφρική της ένδειας στην Ελλάδα της γκρίνιας Facebook Twitter
Διανομή φαγητού από το WFP στο Νότιο Σουδάν
Από την Αφρική της ένδειας στην Ελλάδα της γκρίνιας Facebook Twitter
Ιδιοκτήτης επιχείρησης μπροστά από τον πάγκο του (Τοπική αγορά στο Νότιο Σουδάν)

Η πλειοψηφία των Ελλήνων κλείνει τα μάτια απέναντι στη δυστυχία των χωρών που βρίσκονται σε πόλεμο. Λες και δεν τους αφορά! Λες και όλ' αυτά συμβαίνουν κάπου αλλού! Κι αναρωτιέμαι, πως είναι δυνατόν να μη βλέπουμε πόσο προνομιούχοι είμαστε; Πώς μας δίνονται τα εφόδια να γίνουμε ό,τι εμείς επιλέξουμε; Αρκεί να διαβάσει κανείς το παρακάτω κείμενο και να αναρωτηθεί..." 

Από την Αφρική της ένδειας στην Ελλάδα της γκρίνιας Facebook Twitter
Πάγκος στην αγορά Nyal του Νοτίου Σουδάν, το οποίο πουλάει μόνο μπισκότα.
Από την Αφρική της ένδειας στην Ελλάδα της γκρίνιας Facebook Twitter
Από την Αφρική της ένδειας στην Ελλάδα της γκρίνιας Facebook Twitter
Juba, Νότιο Σουδάν

 

Απόσπασμα από έρευνα για τον υποσιτισμό εν μέσω πολέμου στο Νότιο Σουδάν (Ιούνιος 2014)

 

Ονομάζομαι James, είμαι 30 χρονών και έχω 5 παιδιά. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου η ζωή μου περιστρέφεται γύρω από πόλεμο και αναζήτηση φαγητού. Έχω τις 3 παρακάτω ιστορίες να σου πω:

Πρώτον, όταν ήμουν 6 χρονών υπήρχε ο εμφύλιος μεταξύ Σουδάν και Νοτίου Σουδάν. Θυμάμαι τότε δεν υπήρχε φαγητό διαθέσιμο σε όλο το χωριό μου... Ο πατέρας μου έσφαζε τις αγελάδες στο λαιμό και αποστράγγιζε το αίμα τους. Έτσι βράζαμε το αίμα και το τρώγαμε.

Δεύτερον, το 1997 μάθαμε ότι μπορούμε να φάμε το κρέας... Έτσι η οικογένειά μου και γω τρώγαμε ένα γεύμα την ημέρα, μόνο κρέας για 6 μήνες. Ήταν το μόνο που είχαμε. Μετά από αυτό πήρα δύναμη... Περπάτησα μέχρι την Ουγκάντα, όπου έμεινα σε έναν καταυλισμό μεταναστών.

Τρίτον, o 2011 αποφάσισα να γυρίσω στο χωριό μου και αυτό είναι το χειρότερο απ' όλα. Εδώ και  3 χρόνια το χωριό μου πλημμύριζε και κατέστρεψε όλες τις σοδειές των αγροτών. Αυτό, σε συνδυασμό με τον εμφύλιο πόλεμο που μόλις ξεκίνησε, έχει φέρει πείνα στο χωριό. Δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε λόγω του πολέμου και εξαρτόμαστε 100% σε διανομή τροφίμων.

Τι μπορούμε να κάνουμε; Τι επιλογές έχουμε;

Από την Αφρική της ένδειας στην Ελλάδα της γκρίνιας Facebook Twitter
Abyei –σύνορα Σουδάν/Νοτίου Σουδάν
Από την Αφρική της ένδειας στην Ελλάδα της γκρίνιας Facebook Twitter
Abyei –σύνορα Σουδάν/Νοτίου Σουδάν
Από την Αφρική της ένδειας στην Ελλάδα της γκρίνιας Facebook Twitter
Εξωτερική αποστολή στο Abyei
Από την Αφρική της ένδειας στην Ελλάδα της γκρίνιας Facebook Twitter
Παιδιά στο Abyei
Από την Αφρική της ένδειας στην Ελλάδα της γκρίνιας Facebook Twitter
Σχολείο στο Wau, Νότιο Σουδάν
Από την Αφρική της ένδειας στην Ελλάδα της γκρίνιας Facebook Twitter
Σχολείο στο Wau, Νότιο Σουδάν
Από την Αφρική της ένδειας στην Ελλάδα της γκρίνιας Facebook Twitter
Wau, Νότιο Σουδάν
Από την Αφρική της ένδειας στην Ελλάδα της γκρίνιας Facebook Twitter
Juba, Νότιο Σουδάν
3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

3 σχόλια
Απολυτα ευστοχο το αρθρο, εχοντας ζησει και δουλεψει απο το 1994 σε πολλες Αφρικανικες και Ασιατικες χωρες, συμφωνω και επαυξανω! Αλλα με ενα μικρο σχολιακι. Ας φυγουμε καποτε απο τη νοοτροπια *Αφρικη, η χωρα*! Ας πουμε Νιγηρια, η Σομαλια η Νοτιο Σουδαν αλλα αυτο το *Αφρικη* που τα τσουβαλιαζει ολα ειναι και παρωχημενο και λανθασμενο. Δεν ειναι η Αφρικη ιδια παντου, οπως δεν ειναι και η Ασια και η Ευρωπη ιδια παντου.Κατα τα αλλα μαζι σας!
Μα τι λέτε κ. Δημοκίδη, έρχεστε στην τρίτη πιο δυστυχισμένη χώρα του κόσμου να μας πείτε ιστορίες από το υπερ-προνομιούχο Σουδάν;Να μας λέγατε ιστορίες από την πονεμένη Φινλανδία να το καταλάβω - λιγότερο δυστυχείς από εμάς, ωστόσο διάχυτος κι εκεί ο πόνος, που τους τοποθετεί 21ους στη λίστα. Αλλά Σουδάν; Εκεί περνούν ζωή και κότα!