Ρόμπιν Γουίλιαμς: Ο κωμικός που δεν έμοιαζε με κανέναν

Ρόμπιν Γουίλιαμς: Ο κωμικός που δεν έμοιαζε με κανέναν Facebook Twitter
6

Ρόμπιν Γουίλιαμς: Ο κωμικός που δεν έμοιαζε με κανέναν Facebook Twitter
O Ρόμπιν Γουίλιαμς στο ρόλο της Mrs. Doubtfire

 

Χρόνια μετά την πρώτη φορά που τον συνάντησα, για να μιλήσουμε με αφορμή την ταινία Mrs. Doubtfire, είχα να το λέω παντού για το γέλιο που είχα ρίξει επί πέντε λεπτά, όσο διήρκησε η συνέντευξη. Μπέρδεψε την ταυρομαχία της Παμπλόνα με το Μινώταυρο (επίτηδες; ποιός τον ξέρει...) και όταν τον ρώτησα τι τραγουδάει στο μπάνιο του, με ευχαρίστησε και μιμήθηκε την βροντόφωνη ντίβα Έθελ Μέρμαν, αλλά με ναζιστικές άριες και ασυνάρτητους στίχους. Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς ήταν από εκείνους τους κωμικούς που με όλη τους τη δύναμη σε παρέσυραν στον κυκεώνα της ελεύθερης συναλλαγής της γλώσσας με το μυαλό του, των εξωτερικών ερεθισμάτων με το χαοτικό του ασυνείδητο και σαδιστικά σε χτύπαγε κάτω σαν χταπόδι, επαναλαμβάνοντας τα αστεία που καταλάβαινε πως σου άρεσαν περισσότερο, με έκδηλη στο πρόσωπο του την ικανοποίηση του σκόρερ, γνωρίζοντας πως η εντύπωση που προκάλεσε ήταν βίαιη, visceral και αξέχαστη. Ήταν ασυναγώνιστος στις αστραπιαίες αλλαγές τόνου, προφοράς, διαλέκτων, γνωστών και επινοημένων προσώπων, που συνωστίζονταν στο ανεξάντλητο ρεπερτόριο του, και στριμώχνονταν να βγουν για να σε κατακτήσουν σαν κοφτερές λεπίδες. Στις μεσαίες συχνότητες, ξεμύτιζε η λύπη του. Όταν άκουγε, λίγο σκυφτός, σαν ανασφαλές παιδί, ήταν σα να περίμενε την επιδοκιμασία, ή ευχόταν να τη γλυτώσει από ένα αδιόρατο κακό. Γι' αυτό, ίσως, το γύριζε αμέσως στο επόμενο πυροβολημένο αστείο, όταν δεν γλυστρούσε στο εύκολο μελό. Ένας αξιαγάπητος άνθρωπος, εργασιομανής και ευφάνταστος, υπάκουος στις συνεργασίες και ορμητικός στα one man show του.

 

Τον είχα ξαναδεί- και πάλι πολύ γέλιο, που δυστυχώς δεν μεταφέρεται επιτυχημένα στο χαρτί- αυτή τη φορά για περιοδικό, και ένας δημοσιογράφος τον ρωτούσε επίμονα τη γνώμη του για τον Τζιμ Κάρεϊ. Αντί να παρεξηγηθεί, ο Γουίλιαμς, έκανε και πάλι πλάκα: του υπαγόρευε το αληθοφανές αλλά τελείως ψεύτικο προφίλ του ανερχόμενου συναδέλφου του, όπως πάντα με ταχύτητα πολυβόλου, λες και το είχε προμνημονεύσει.

 

Υπήρξε γενναιόδωρος με το κοινό του, όποιο και να ήταν αυτό. Αλλά και τυχερός που επέζησε των μεγάλων καταχρήσεων του, στην πρώτη περίοδο της μεγάλης του φήμης, τότε που ο κολλητός του, ο Τζον Μπελούσι, κάηκε πρόωρα. Πέρασε στο σινεμά και αγαπήθηκε γιατί συνδύασε το επιθετικό του, απάνθρωπης έντασης και διάρκειας, χιούμορ, με μια τρυφερή πλευρά. Αυτό που προσωπικά νομίζω πως ήταν ο αυθεντικός Γουίλιαμς, ένα κράμα ιδιοφυούς αυτοσχεδιασμού, καυστικότατης σάτιρας, πολιτικής προοδευτικότητας, μανιακής διαδραστικότητας με τον κόσμο και το συνομιλητή του, θα το βρείτε στα πολλά βίντεο από τις stand upεμφανίσεις του σε γεμάτα θέατρα, απονομές, show, συνεντεύξεις σε βραδινές τηλεοπτικές εκπομπές- σε όλες τις αφορμές που του δίνονταν για να ξεδιπλώσει, αποσπασματικά έστω, έναν χαρακτήρα ετοιμοπόλεμο για όλα τα θέματα, που δεν μασούσε τα λόγια του, που τα έβαζε με θεούς και δαίμονες, που έμαθε να εκφράζει τη στενοχώρια του για τα δικά του προβλήματα και τις απώλειες των κοντινών του ανθρώπων, όπως του καλύτερου του φίλου Κρίστοφερ Ριβ, και που τελικά, αντιστάθμιζε το σκληρό του λόγο με μια ζαχαρένια υπερβολή, σαν κι αυτή που βλέπαμε πολλές φορές στις χειρότερες του ταινίες, όπως στο Patch Adams, το Bicentennial Man.

 

Είναι κοινό μυστικό και ένα από τα κλισέ του θεάματος, πως οι μεγάλοι κωμικοί κρύβουν μεγάλη θλίψη. Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς, κατά δική του ομολογία, επιρρεπής σε διάφορους εθισμούς, πάλεψε ξανά με τον αλκοολισμό και τη χρόνια κατάθλιψη του, μια on and off κατάσταση που φάνηκε να ξεπερνάει με την οικογενειακή του ηρεμία και έναν "υπομονετικό κομφορμισμό", σαν ένεση καταστολής που κρύβει τις αγιάτρευτες αγωνίες κάτω από το χαλί και στην περίπτωση των ταλαντούχων, τους βοηθάει να δημιουργήσουν καταραμένα σπαράγματα στια αναλαμπές τους . Ο ανεξήγητος Φόβος, το τεράστιο θηρίο που παραμονεύει στις ψυχές των ανήσυχων και ευαίσθητων, τον έφαγε.

 

Τα τελευταία χρόνια, ο κινηματογράφος απλώς του πλήρωνε τους λογαριασμούς, με εξαίρεση το World's Greatest Dad, το 2009, λόγω του ταιριαστού μαύρου χιούμορ. Αν πρέπει να τον ανθολογήσουμε, θα ξεχωρίσουμε το γεμάτο ανάταση βλέμμα του στους νέους μαθητές στον Κύκλο των Χαμένων Ποιητών, τους ραδιοφωνικούς του μονολόγους στο Καλημέρα Βιετνάμ, την υποστηρικτική του αγκαλιά που του χάρισε ένα Όσκαρ στον Ξεχωριστό Γουίλ Χάντινγκ, την ναΐφ μεταμόρφωση του στην Κυρία Νταπφάϊρ, την απίστευτη "φάτσα" του και μόνο, ως Ποπάϊ, και φυσικά τον ασυμμάζευτο ονειροπόλο Πάρι στον Βασιλιά της Μοναξιάς- alter ego του Δονκιχωτικού Τέρι Γκίλιαμ, αλλά αυτή τη φορά με στόχο το Ιερό Δισκοπότηρο.

 

Η καλύτερη του ερμηνεία παραμένει εκείνη του Τζίνι στον Αλαντίν. Απελευθερωμένος από την εμφάνιση, έδωσε ενέργεια, ζωή και σουρεαλιστική ανατροπή στο καρτούν της Ντίσνεϊ, μετατρέποντας ένα τυπικό μιούζικαλ σε γιορτινό classic. Τον θυμάμαι να μου λέει πως η Ντίσνεϊ τον ταλαιπώρησε δίνοντας του ελάχιστα χρήματα για έναν ρόλο που εκτόξευσε σε εισπράξεις και κέρδη το φιλμ, και για να τον εξευμενίσουν, του έστειλαν έναν Πικάσο με το ταχυδρομείο!

 

6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Οθόνες / Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Διάσημος ανά τον πλανήτη από το «Σογκούν» και «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας», ο Αμερικανός ηθοποιός αποφάσισε πριν από είκοσι χρόνια να αποκαλύψει την σεξουαλική του ταυτότητα και να κερδίσει την ελευθερία του
THE LIFO TEAM
Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Οθόνες / Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Ο εμιγκρές που κατάφερε να δει διεισδυτικά και βαθιά στην ελληνική ψυχή, ο «μοναχικός αναρχικός» με την πολύ μικρή σε μέγεθος φιλμογραφία αλλά την τεράστια σε καλλιτεχνική αξία. Από τον Παπατάκη μέχρι τον Λάνθιμο, η απόσταση είναι μικρότερη απ' όσο φανταζόμαστε.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
10 σπουδαίες κινηματογραφικές ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Οθόνες / Από τα ζόμπι του Ντάνι Μπόιλ ως τον Κεν Λόουτς: Δέκα σπουδαίες ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Ο φετινός νικητής του Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου είναι ένας αυθεντικός καρατερίστας, αλλιώτικος και απόκοσμος, συγκινητικός στα όρια της συντριβής. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Οθόνες / Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Ο τεχνολογικός γίγαντας έχει την πολυτέλεια να ξοδεύει μυθικά ποσά για περιεχόμενο υψηλού κύρους αλλά χαμηλής ανταπόκρισης. Είναι αυτό μέρος μιας στρατηγικής ή απλά έχει λεφτά για πέταμα;
THE LIFO TEAM
Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Οθόνες / Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Ένα πικρό φινάλε σε μια λαμπερή ζωή, με ιστορίες μίσους μεταξύ των παιδιών του, μια περιουσία που έχει διανεμηθεί «άδικα» και κατηγορίες για χειραγώγηση και κακοποίηση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

The Review / Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Τίνα Μανδηλαρά αναλύουν την ταινία που συζητήθηκε περισσότερο από όλες στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, τα «Αδέσποτα Κορμιά» της Ελίνας Ψύκου, με αφορμή την κυκλοφορία της στις αίθουσες από 28 Μαρτίου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Αποκλειστική συνέντευξη / Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Με αφορμή το «Νέο Αγόρι», μια ταινία του συμπατριώτη της Γουόρικ Θόρντον στην οποία ανέλαβε την παραγωγή και πρωταγωνιστεί, η σπουδαία ηθοποιός συζητά με τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο. Αποκαλύπτει ένα δύσκολο παιδικό βίωμα, μιλά για τις έννοιες του θαύματος και του σωτήρα, θυμάται πώς γνώρισε τον Χρήστο Νίκου και τι την έλκει στο σινεμά που αυτός οραματίζεται. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Οθόνες / Έρωτας και μνήμη: Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Η δημοφιλής ρομαντική ταινία με τον Τζιμ Κάρεϊ και την Κέιτ Γουίνσλετ συμπλήρωσε μια εικοσαετία από την αμερικανική της πρεμιέρα. Με αφορμή αυτή την επέτειο, την επισκεπτόμαστε ξανά και εξετάζουμε γιατί παραμένει αγαπητή μέχρι σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

4 σχόλια
Απίστευτο το What dreams may come, εκτός από το κόνσεπτ της τιμωρίας ήταν φοβερό και το κόνσεπτ του παραδείσου και ο σουρεαλισμός με τα χρώματα & τα παιδιά του ήρωα που υποδυόταν ο Γουίλιαμς.Και βέβαια απείρως συγκινητικό και με υπέροχες ερμηνείες ήταν και το Awakings. Πολύ κλάμα...
Η πρώτη ταινία του Robin που μου ήρθε στο μυαλό σήμερα όταν έμαθα τα δυσάρεστα, είναι το What dreams may come που το είχα δει στο σινεμά το 98 και πραγματικά με είχε σοκάρει- αν και δεν είχε καμιά φοβερή τύχη ως ταινία.Αν θυμάμαι καλά, παρουσίαζε το τι γίνεται μετά το θάνατο και υπήρχε και μια ηρωίδα (spoiler) που ήταν αυτόχειρας και καταδικασμένη να εξακολουθεί να υπάρχει στις συνθήκες που ζούσε πριν αυτοκτονήσει και χωρίς να θυμάται ότι αυτοκτόνησε.Πόσο τραγικό;Δεν μπορούσα να φανταστώ χειρότερη τιμωρία απο το να αποφασίζεις να τελειώνεις με αυτόν τον τρόπο και το μετά να σε οδηγεί πάλι στο ίδιο σημείο από το οποίο δραπέτευσες, το βρίσκω τόσο σαδιστικό!Και όλα αυτά βέβαια στο πλάισιο μια ταινίας φαντασίας.
Τη θυμάμαι εκείνη την ξεκαρδιστική συνέντευξη, κύριε Κουτσογιαννόπουλε. Είναι εκείνη που έκανε πλάκα με την Πάρο και την Αντίπαρο, και με τη μαστουρωμένη Πυθία; Θα ήταν εξαιρετικό δώρο το ανέβασμά της στο διαδίκτυο (αν την έχετε κρατήσει).
Υπέροχος και αξιαγάπητος.....μεγαλώσαμε με τις ταινίες του και μας πρόσφερε τόσες στιγμές γέλιου... Απορώ πως η εξαιρετική του ερμηνεία στην ταινία ''one hour photo'' δεν αναφέρεται γενικά συχνά!την λάτρεψα.....
Πολυ σωστο! Ταινιαρα και απιστετη ερμηνεια,επισης και η "τελικη πραξη" την οποια δεν ειδα πουθενα.Περιεργο, δεν θα κατετασσα τον Ρομπιν Ουιλλιαμς στους κωμικους, δεν το ειχα σκεφτει ως τωρα και με εκπλησσει που το διαβαζω παντου.Ναι, εκανε πολλες επιτυχημενες κωμωδιες, ωστοσο αλλα τοσα κοινωνικα και δραματα. Στο μυαλο μου ηταν παντα ενας απο τους Μεγαλους,με το ευρυτατο ρεπερτοριο, που δεν μπαινουν σε κατηγοριες (κωμικος, θεατρικος, δραματικός, αστυνομικος) γιατι απλα ειναι μια κατηγορια απο μονοι τους
σίγουρα δεν ήταν μόνο κωμικός ηθοποιός, απλά εκεί ξεχώρισε....εκεί σου έβγαζε τόσο αυθόρμητα το γέλιο!! εκτός από την ταινία που ανέφερα πιο πάνω, μου άρεσε επίσης πάρα πολύ και στο ''insomnia'' κι ας γίνεται συνέχεια λόγος για τον Al Pacino...