________________
1.

γιατί ό,τι χρώμα και να έχει το σαπούνι, ο αφρός είναι πάντα άσπρος;- cleaning fresh

Σύμφωνα με τον David K. Lynch:

Ο πρώτος λόγος έχει να κάνει με τον τρόπο που αντανακλάται το φως. Οι σφαιρικές φυσαλίδες αντανακλούν όλα τα χρώματα, των οποίων το άθροισμα είναι το λευκό. Είναι όπως το χρώμα του σύννεφου σε μια ηλιόλουστη μέρα: τα σωματίδια του νερού λειτουργούν όπως οι φυσαλίδες και δίνουν στο σύννεφο λευκή εμφάνιση.
Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την πυκνότητα του σαπουνιού. Μόλις διασπαστεί σε αφρό, τα χρωματισμένα σωματίδια (σε αυτήν την περίπτωση, η χρωστική) είναι διεσπαρμένα. Είναι σα να τρίβεις ένα χρωματισμένο υλικό: αν το αλέσεις αρκετά σε σχέση με τα σωματίδια που περιέχουν το χρώμα, το αποτέλεσμα θα είναι πάλι λευκό.

________________
2.

γιατί όταν μία γυναίκα είναι μεγαλύτερη 11 χρόνια από έναν άνδρα είναι δαχτυλοδειχτούμενη (εκτός βέβαια εάν είναι celebrity), ενώ το αντίθετο όταν είναι ο άνδρας μεγαλύτερος, κανένας δεν δίνει σημασία? Και μιλάω για ηλικία εκείνος 41 και εκείνη 52 που εξωτερικά δεν φαίνεται καθόλου η διαφορά.- Νεφέλη

Καλά, δε νομίζω ότι χρειάζεται να απαντήσω στο γιατί οι άντρες αντιμετωπίζονται διαφορετικά από τις γυναίκες, αλλά πιστεύω ότι δεν είναι πάντα δακτυλοδεικτούμενη. Η αντίδραση του κόσμου εξαρτάται και από πόσο το κάνει θέμα το ίδιο το ζευγάρι. Αν δεν το θεωρούν σπουδαία υπόθεση, αν δεν δικαιολογούνται, δεν εξηγούν και δεν αναφέρονται στο θέμα –ούτε τάχα για πλάκα- το ενδιαφέρον των γύρω ξεφτίζει αμέσως. Οι άλλοι τρέφονται από τις ανασφάλειές μας και τις μυρίζονται σαν βρικόλακες, για τα δεδομένα όμως, δε δίνουν δεκάρα τσακιστή. Εμείς νομίζουμε ότι τους απασχολούν οι ζωές μας (γιατί είναι τόσο σημαντικές!) κι έτσι σκάβουμε το λάκκο μόνοι μας.

________________
3.

ειμαι μπερδεμενη νομιζω μου αρεσει ερωτικα ενα παιδι με το οποιο κανουμε πολυ παρεα είμαστε 4-5 ωρες την ημέρα μαζι...τι να κανω?

Να τον κοιτάς αμίλητη για 4-5 ώρες την ημέρα, να τον παίρνεις τηλέφωνο και να μη μιλάς και γενικώς να μην κάνεις ΠΟΤΕ, ΤΙΠΟΤΑ.

________________
4.

Αγαπητή Α,μπα,

Γιατί με το που συμβαίνει κάτι δυσάρεστο σε σχέση με κάποιον άλλον η πρώτη μου αντίδραση είναι να σκέφτομαι πάντα τον εαυτούλη μου; Πχ1, μπαίνει ο παππούς μου στο νοσοκομείο, τα πρώτα 10 δευτερόλεπτα σκέφτομαι ότι εάν γίνει το δυσάρεστο πρέπει να ακυρώσω όλο το πρόγραμμά μου για τις επόμενες μέρες. Πχ2, μπαίνει ο κουμπάρος μου νοσοκομείο παραμονή Πρωτοχρονιάς και σκέφτομαι ότι δε θα μαζευτούμε σπίτι τους το βράδυ και πρέπει να βρω να κάνω αλλού ρεβεγιόν.
Πάλι καλά οι σκέψεις αυτές κρατάνε μόνο μερικά δευτερόλεπτα και μετά φυσικά ανησυχώ και στενοχωριέμαι για την υγεία του άλλου και έχω τύψεις για τις αυθόρμητες εγωιστικές σκέψεις μου.
Η ερώτηση είναι: είναι ανθρώπινη φυσική αντίδραση, το παθαίνουν δηλαδή και άλλοι, ή είμαι ένας παρτάκιας του κερατά;- Βίκυ

Κάποτε είχα την τύχη να δω από κοντά τον Τζόναθαν Κόου. Είπε λοιπόν αυτός ο απίθανος άνθρωπος ότι όταν έμαθε ότι ξεκίνησε ο πόλεμος στον Περσικό Κόλπο η πρώτη του σκέψη ήταν «ωραία, θα έχω ησυχία», γιατί ήξερε ότι μια φίλη του, δημοσιογράφος, θα έφευγε από το διαμέρισμα της στο Λονδίνο για να καλύψει τον πόλεμο, κι έτσι αυτός θα είχε ένα άδειο διαμέρισμα για να γράψει το βιβλίο του.

Ναι, είναι φυσική ανθρώπινη αντίδραση. Η διαφορά μεταξύ του ανθρώπινου και του γαϊδουρίσιου (με όλο στο σεβασμό στα γαϊδούρια) είναι πόσο γρήγορα αυτοχαστουκίζεσαι, πόσες τύψεις έχεις και πόσο παρεισφρέουν αυτές οι σκέψεις στις πράξεις σου.

________________
5.

Πώς γίνεται να είσαι με έναν άνθρωπο, να τον αγαπάς και να έχεις κάνει οικογένεια μαζί του αλλά να μην σέβεσαι καθόλου την οικογένειά του;
Ο λόγος για τη γυναίκα του αδερφού μου που στον ίδιο αναγνωρίζω ότι φέρεται έως και υποδειγματικά ενώ στους γονείς μου και σε εμένα όλα αυτά τα χρόνια (5 τον αριθμό) έχει κάνει αρκετά μικρά αλλά και μεγαλύτερα "άσχημα" πράγματα. Για παράδειγμα, περνάμε σημαντικά λιγότερο χρόνο με το παιδί τους, οι επισκέψεις στο σπίτι μας είναι πιο τυπικές, έχει φωνάξει μέσα στο ίδιο μας το σπίτι στη μητέρα μου (αντικειμενικά ενώ ήταν λάθος) και ολοφάνερα πλέον δεν μας σέβεται καθόλου. Η σχέση της βέβαια με την οικογένειά της είναι τελείως διαφορετική όπως ίσως φαντάζεσαι. Επειδή τυγχάνει να την γνωρίζω από το γυμνάσιο, το συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει είναι ότι σαν οικογένεια, έχουν αμέτρητα κόμπλεξ (οικονομικά, επαγγελματικά κτλ).
Έχουμε κάνει κι εμείς σαν οικογένεια την αυτοκριτική μας αλλά ειλικρινά το μόνο λάθος μας είναι ότι για να μην χάσουμε την επαφή με τον αδερφό μου αρχικά αλλά και με το παιδί τους όταν γεννήθηκε, τα περισσότερα τα περνούσαμε χωρίς να τα κάνουμε θέμα με αποτέλεσμα η κατάσταση να έχει εδραιωθεί. Ο αδερφός μου τα αναγνωρίζει όλα αυτά αλλά επειδή δεν θέλει εντάσεις, απλά μας ζητάει συγνώμη εκ μέρους της- ήμασταν πάντα πολύ δεμένοι . Και πληγώνεται όταν μας βλέπει στεναχωρημένους -όταν κάποιες φορές δεν μπορούμε να κρυφτούμε. Στη γυναίκα του μεταφέρει το 1/10 από αυτά μόνο.
Πλέον, με μια τελευταία σταγόνα που ξεχείλισε το δικό μου ποτήρι, αποφάσισα να αλλάξω τροπάριο και να της συμπεριφέρομαι ανάλογα αλλά φοβάμαι το κόστος (αδερφός-ανηψιά). Πώς μπορώ να κρατηθώ για να μην την αρπάξω μια μέρα από το μαλλί κι αρχίσω να τη γυρνάω σβούρες; Ή πώς μπορώ να το αποδεχθώ και να βοηθήσω τους γονείς μου να το δουν πιο χαλαρά και να μην στεναχωριούνται άλλο;
Η ειρωνεία είναι ότι η μητέρα μου πάντα ονειρευόταν να έχει καλή σχέση με τη νύφη της...-cockroach

Η αυτοκριτική σας είναι ότι «τα περισσότερα τα περνούσαμε χωρίς να τα κάνουμε θέμα με αποτέλεσμα η κατάσταση να έχει εδραιωθεί»; Δεν έχω λόγο να σε αμφισβητήσω, αλλά μου θυμίζεις τα μοντέλα που λένε ότι το βασικό τους ελάττωμα είναι η ειλικρίνεια.
Κοίτα, είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση, αλλά δε μπορεί να μην ξέρεις ότι είναι εξαιρετικά, συντριπτικά συνηθισμένη. Είδηση θα ήταν αν τα πηγαίνατε όλοι φανταστικά και ήσασταν σαν αδερφές. Αυτό που κάνει όλος ο κόσμος είναι ότι προσπαθεί να διατηρήσει ανεξάρτητες σχέσεις: άλλη με τον αδερφό, άλλη με την ανιψιά, άλλη με τη νύφη, αποφεύγοντας τα πολλά πολλά και τις συζητήσεις με το δύσκολο πρόσωπο, και μετά μαζεύεται με την οικογένεια για να κουτσομπολέψει μέχρι τελικής πτώσης.

________________
6.

Αγαπητή 'Α, μπα'

Σε εκτιμώ πάρα πολύ, τόσο ώστε να σου έχω προσδώσει πολλές φορές το 'αλάθητο'. Δεν φαντάζεσαι λοιπόν την απογοήτευσή μου, όταν είδα μια απάντησή σου σε έναν αναγνώστη, όπου έγραφες:

"Πιστεύω ότι δυστυχώς πολλοί άντρες γνώρισαν τη γυναίκα που έπρεπε να παντρευτούν πριν τα 30 και δεν το έκαναν για τους παραπάνω λόγους."

Μόλις το διάβασα κι εκείνη τη στγμή ένιωσα πως τα έκανα όλα λάθος στη ζωή μου. Είμαι άντρας 34 χρονών και είμαι σε μια φάση, που θέλω να βρω μια ουσιαστική σχέση που να είμαι ερωτευμένος και να με καλύπτει συναισθηματικά.

Κάθισα να σκεφτώ όλες τις κοπέλες που υπήρξαν στη ζωή μου πριν τα 30. 3-4 σχέσεις και καμιά 50αριά άλλες κοπέλες που έχω κοιμηθεί μαζί τους χωρίς να έχει εξελιχτεί σε κάτι παραπάνω. Η αλήθεια είναι ότι τότε διψούσα για εμπειρίες και κάθε προοπτική να αράξω με μια κοπέλα στο απάνεμο λιμανάκι της σχέσης, μου φάνταζε σαν μια αναγκαστική φυλάκιση σε κάστρο. Ήθελα να γνωρίσω πολλές γυναίκες, όχι τόσο για το σέξ, όσο για να γνωρίσω διαφορετικά άτομα και προσωπικότητες, διαφορετικές κουλτούρες και νοοτροπίες από άλλες χώρες, καινούρια άτομα με ενδιαφέροντα που μπορούσαν να μου προσφέρουν κάτι στην αυτοβελτίωση μου. Βασικά ήθελα εμπειρίες.

Τα τελευταία 3-4 χρόνια με κούρασε πλέον αυτό κι αναζητώ κάτι ουσιαστικό όπως περιέγραψα στην αρχή του μηνύματός μου. Υπήρξαν λοιπόν αυτό το διάστημα αρκετές απορρίψεις, απογοητεύσεις, σχέσεις που δεν εξελίχτηκαν όπως θα ήθελα ( θα αναρωτιέσαι με πόσες θα πάω ακόμα μέχρι να βρω αυτό που θέλω ... ) αλλά δε θέλω να μιζεριάσω και να σου κλαφτώ (αρκετά ακούς κάθε μέρα ), έτσι είναι η ζωή και δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Κάποιος είχε πει μια φορά "Άλλοι μας αρέσουν, σε άλλους αρέσουμε, και με άλλους καταλήγουμε" αλλά μου φαίνεται αρκετά πεσιμιστικό και τελεσίδικο. Ίσως να έχει δίκιο όμως.

Απλά αναρωτιέμαι, σαν άντρας που πλησιάζει τα 35, που άργησε να θελήσει να κάνει κάτι ουσιαστικό και με 4 χρόνια αποτυχιών στην πλάτη, υπάρχει άραγε ελπίδα; Πόσα ακόμα ραντεβού κι άτομα θα γνωρίσω για να βρω έναν αμοιβαίο κι όχι μονόπλευρο έρωτα; Και δεν είμαι άτομο που μπορεί να ερωτευτεί εύκολα...

Υ.Γ. 1.Έχω μικρό κοινωνικό κύκλο δυστυχώς, αλλά σαν άτομο δεν έχω πρόβλημα γνωριμιών, μιλάω και φλερτάρω όταν βγαίνω έξω και μου αρέσει αρκετά μια κοπέλα.

Υ.Γ. 2. Κατά τα άλλα νιώθω τυχερός. Προβλήματα πιο βασικά ( υγεία, δουλειά, κτλ. ) δεν έχω. Άρα κακώς παραπονιέμαι για ανοησίες. Αλλά η στήλη σου κι αυτή η αναζήτηση είναι για να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας.

Σε ευχαριστώ
Ν.

Το τι πιστεύω ότι έκαναν «πολλοί άντρες» δε σημαίνει ότι το έκανες κι εσύ, και από αυτά που γράφεις, δεν το έκανες. Αυτό που εννοούσα ήταν άντρες που πριν τα 30 έκαναν μια αρμονική και καλή σχέση, την οποία απέρριψαν μόνο και μόνο επειδή ξεκίνησε πριν τα 30 και νόμιζαν ότι η ζωή τους χρωστάει ακόμη πολλές και συναρπαστικές εμπειρίες.

Εσύ δεν έτυχε ακόμη να γνωρίσεις αυτή με την οποία θα επιχειρήσεις να συμβιώσεις. Κοινωνική ζωή έχεις, θέληση έχεις, αν ξέρεις και ποιος είσαι και τι ψάχνεις, θα τη βρεις. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Φτάνει μόνο να ξέρεις ποιος είσαι και τι ψάχνεις, γιατί με τα μοιρολόγια και με τις ευχές δε θα ψάξεις εκεί που πρέπει και δεν θα βρεις αυτό που χρειάζεσαι.

________________
7.

Dear A-ba (or Abba or A-ha)

Έχω δουλειά, λεφτά, όλα καλά. Να μεταναστεύσω εξωτερικό να δουλέψω για την εμπειρία για 2-3 χρονάκια, τι λες;

Pros: Έχω ξαναζήσει έξω μου άρεσε και μου ταιριάζει. Δεν έχω και κοπέλα.

Cons: Είμαι σε μια ηλικία απαγορευτική (36 χρονών) και αν φύγω τώρα δεν ξαναβρίσκω αντίστοιχη δουλειά Ελλάδα αν κι όταν γυρίσω. Επίσης θέλω να συνδεθώ και με μια ελληνίδα γιια μια καλη σχέση και νιώθω ότι με παίρνουν τα χρόνια κι αν φύγω και γυρίσω στα 39 πέταξε το πουλάκι.

Εναλλακτικά: Να παρατήσω τη δουλειά και να κάνω road trip around the world ένα χρόνο και να ξοδέψω όσα λεφτά έβγαλα 8 χρόνια δουλεύοντας μέσα σε ένα χρόνο;

Ευσεβείς πόθοι και κουβέντα να έχουμε να κάνουμε :) Εδώ θα ειμαι και του χρόνου και του παραχρόνου γιατί είμαι βολεμένος και γιατί όπως όλοι ξέρουμε δεν μπορείς σε αυτή τη ζωή να τα έχεις όλα :)
Φιλιά-James