Σκληρή κριτική στη φράση της Κριστίν Λαγκάρντ, "μπορεί να έγιναν αστοχίες στην Ελλάδα όμως πανηγυρίζουμε το πρώτο πρωτογενές πλεόνασμα από το 1943", ασκεί ο αρθρογράφος της Guardian Alex Andreou. Στέκεται ιδιαίτερα στη φράση της ότι είχαν φροντίσει να υπάρχει όλο αυτό τον σκληρό καιρό, ένα δίχτυ ασφαλείας για τους αδύναμους της κρίσης.
«Δεν ξέρω τι βλέπει η Lagarde, όταν επισκέπτεται την Ελλάδα. Ίσως να είναι μια διαφορετική χώρα από εκείνη που βιώνω κάθε φορά που ταξιδεύω εκεί εγώ. Αλλά μπορεί εύκολα να χάσει την πραγματικότητα κάποια που παίρνει 500 χιλιάδες δολάρια το χρόνο, μεταφέρεται με λιμουζίνα στα ξενοδοχεία των 5 αστέρων και πατάει στα μάρμαρα», σημειώνει ο αρθρογράφος.
Για αυτό, προσθέτει, δεν μπορεί να αντιληφθεί την "Ελληνική τραγωδία", τα κατεβασμένα ρολά, τους ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια το βράδυ.
«Στη δική μου μικρή πόλη της Μυκόνου,-γνωστής ως προορισμού διακοπών-δυο άνθρωποι προσπάθησαν να αυτοκτονήσουν την περασμένη εβδομάδα, λόγω της οικονομικής τους καταστροφής», γράφει ο γεννημένος στην Ελλάδα Ανδρέου.
«Ούτε μπορεί να αντιληφθεί η κ. Λαγκάρντ τους χιλιάδες ανθρώπους που στέκονται στην ουρά στα συσσίτια ή πεθαίνουν γιατί αναγκάζονται να καίνε σκουπίδια στα τζάκια τους για να ζεσταθούν. Ούτε τους τοξικομανείς στους δρόμους της Αθήνας μπορεί να δει».
Κάνει ακόμη αναφορά στην έκθεση του έγκυρου ιατρικού περιοδικού Lancet η οποία «αφηγείται» μια εντελώς διαφορετική ιστορία από αυτή που βλέπει η κ. Λαγκάρντ, εκθέτοντας τα αποτελέσματα της καταστροφικής λιτότητας στην υγεία του έθνους.
«Αγνοεί την ουσία και επαινεί το πλεόνασμα, η ύπαρξη του οποίου έχει προκαλέσει έντονη συζήτηση για το αν είναι αποτέλεσμα δημιουργικής λογιστικής.
Η άρνηση αυτή συνοδεύεται από ένα μνημειώδες «crassness». Μια έλλειψη ακόμη και της πιο στοιχειώδους αντίληψης της συλλογικής ψυχής της Ελλάδας και της ιστορίας της. Πώς αλλιώς μπορεί κανείς να εξηγήσει αυτό που είπε η Lagarde ότι «μπορούμε να γιορτάσουμε το πρωτογενές πλεόνασμα, κάτι που είχε να συμβεί από το 1943";
Το 1943 η Ελλάδα ήταν στη μέση της κατοχής τεσσάρων ετών από τη ναζιστική Γερμανία, μια περίοδο κατά την οποία η χώρα θρήνησε σχεδόν το 10% του πληθυσμού της. Θύματα της βίας, των εκτελέσεων, των ασθενειών και της πείνας. Ο Μεγάλος Λιμός της Αθήνας και μόνο οδήγησε σε κατ 'εκτίμηση 300.000 θανάτους το χειμώνα του 1942.
Είναι τέτοια σχόλια το αποτέλεσμα μιας γιγάντιας απερισκεψίας ή μήπως κρύβουν ένα βαθύτερο, πιο άσχημο μήνυμα, ότι η Ελλάδα λειτουργεί καλύτερα κάτω από ξένη κυριαρχία; Ένα πράγμα είναι βέβαιο: ότι με τραγικό τρόπο παίζει απευθείας το παιχνίδι φασιστικών οργανώσεων όπως η Χρυσή Αυγή. Κάθε φορά που Κριστίν Λαγκάρντ κάνει σχόλιο για την Ελλάδα, τους φτιάχνει το κέφι".
