«Dr Sleep»: η συνέχεια της «Λάμψης» του Στίβεν Κινγκ

«Dr Sleep»: η συνέχεια της «Λάμψης» του Στίβεν Κινγκ Facebook Twitter
8

Το "Doctor Sleep" είναι το νέο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ, συνέχεια της «Λάμψης» του 1977, ενός από τα διασημότερα μυθιστορήματα του συγγραφέα. Η φήμη της «Λάμψης» ίσως εκτοξεύτηκε κυρίως λόγω της ταινίας του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, για την οποία ο Κινγκ έχει πολλές αντιρρήσεις.

Ο Στίβεν Κινγκ αποφάσισε να γράψει τη συνέχεια της Λάμψης μετά από αρκετή αμφιταλάντευση, αρκετή αναμονή, ακόμη και με μια μικρή δημοσκόπηση που έκανε στο προσωπικό του σάιτ. Φυσικά, οι αναγνώστες ήταν υπέρ της ιδέας, άλλωστε δεν θα έπαιρναν οι ίδιοι το ρίσκο, και αν δεν τους άρεσε το αποτέλεσμα, θα μπορούσαν να εκφράσουν τις αποδοκιμασία τους χωρίς συνέπειες. Εξάλλου ποιος δεν ήθελε να μάθει τι απέγινε ο μικρός Danny Torrance; Όλοι ανασάναμε με ανακούφιση όταν το μυστηριώδες εκείνο ξενοδοχείο ανατινάχτηκε παρασέρνοντας τον πατέρα μαζί με τις υπόλοιπες οντότητες, αλλά σώθηκαν η μαμά και το παιδί.

Στο "Doctor Sleep" ο μικρός Danny είναι πλέον 40 χρονών. Η παράξενες ικανότητες που έχει (οι οποίες δεν εξηγούνται εντελώς στη Λάμψη) συνεχίζουν, και τον ταλαιπωρούν τόσο πολύ που μετά το θάνατο της μητέρας του έχει καταφύγει στον αλκοολισμό. Το αλκοόλ καταπνίγει τη «Λάμψη» του κι έτσι αποφεύγει τις τρομαχτικές συναντήσεις με πρώην ενοίκους του ξενοδοχείου.

Όταν φτάνει στον δικό του πάτο λόγω του αλκοολισμού αποφασίζει να αλλάξει ζωή. Τυχαία καταλήγει σε μια μικρή πόλη όπου πιάνει δουλειά σε ένα γηροκομείο. Τα μυστικά του χαρίσματα αποδεικνύονται πολύτιμα γιατί είναι σε θέση να βοηθήσει τους ηλικιωμένους ασθενείς να πεθάνουν με ηρεμία, κι έτσι αποκτά το παρατσούκλι "Doctor Sleep".

Παράλληλα διαβάζουμε την ιστορία της μικρής Abra (συμπληρώστε το «Cadabra» για να καταλάβετε), ένα κοριτσάκι με ικανότητες σαν του Danny, αλλά πολύ μεγαλύτερης έντασης. Όταν η Abra φτάνει τα 13-14 (η ηλικία σταθμός κατά Κινγκ, όπως της Carrie), οι δύο αυτοί άνθρωποι επικοινωνούν και βρίσκουν ένα σύμμαχο ο ένας στον άλλον, μόνο που τα χαρίσματα τους είναι ιδιαίτερα ελκυστικά για μια άλλη ομάδα όντων.

Το Doctor Sleep έφτασε στα μπεστ σέλερ των New York Times για το έντυπο βιβλίο και ebook. Οι κριτικές στις εφημερίδες είναι πολύ καλές. Πράγματι, όλα τα χαρίσματα του Κινγκ κάνουν την εμφάνισή τους στο βιβλίο: η φαινομενικά ήσυχη πραγματικότητα περιγράφεται με έναν τρόπο που σε κάνει να ανησυχείς ότι κάτι πάει τελείως, μα τελείως λάθος. Η ισορροπία του μεταξύ του ρεαλισμού και των φανταστικών στοιχείων είναι αυτό που ξέρει να κάνει πάρα πολύ καλά (σ' ένα ειδυλλιακό παιδικό πάρτι στο γρασίδι, η Abra καρφώνει με τη δύναμη του μυαλού της όλα τα κουτάλια του σπιτιού στο ταβάνι). Οι αλληγορίες του (ο αλκοολισμός και η εξάρτηση και τα βαμπίρ που είναι εξαρτημένα). Εικόνες που δε συναντάς συχνά (τέσσερις άνθρωποι σε ένα αυτοκίνητο παλεύουν τηλεπαθητικά για ένα όπλο που βρίσκεται πολύ μακριά).

Όμως σ' αυτό το βιβλίο συμβαίνει κάτι που είναι απαγορευτικό, σχεδόν καταστροφικό βιβλίο μυστηρίου: είναι προβλέψιμο.

Η αλήθεια είναι ότι στις πρώτες σελίδες επιστρέφει ο τρόμος της «Λάμψης» όπως παλιά, που οι σκιές στο σπίτι γινόταν ύποπτες. Στη συνέχεια όμως, όταν οι δύο πρωταγωνιστές συναντιούνται και κάνουν συμμαχία ενάντια σε μια άλλη ομάδα, η πλοκή θυμίζει ταινία δράσης του Χόλιγουντ, με κορμιά που πέφτουν, καλούς-κακούς και την Τελική Μάχη που δεν σε αφήνει να ελπίζεις σε κάτι αναπάντεχο. Η προσμονή για ένα βιβλίο του Στίβεν Κινγκ είναι το αλλόκοτο, ο φόβος και η υποψία, οι ρωγμές της πραγματικότητας που αποκαλύπτουν τις χειρότερές μας υποψίες. Ο Κινγκ κατάφερε μετά από πολλά χρόνια και πολλά βιβλία να μπει στην ομάδα των «καλών συγγραφέων», παρά τις πολλές αντιρρήσεις. Ο λόγος είναι ότι τα βιβλία του δεν καταχωρούνται εύκολα στην κατηγορία του «τρόμου». Είναι ψυχογραφήματα της κάθε εποχής, γιατί ξέρει πολύ καλά τι φοβόμαστε. Με αυτό το βιβλίο επιτρέπει σε όλους όσους τον κριτικάρουν να σιγουρευτούν ότι έχουν δίκιο.

Μήπως αυτά τα βιβλία είναι τελικά για συγκεκριμένες ηλικίες; Μήπως δεν μπορείς να αναστατωθείς δεύτερη φορά με το ίδιο βιβλίο; Μήπως όλα τα sequel είναι καταδικασμένα, λόγω της βεβαρημένης ιστορίας; Μήπως ο Στίβεν Κινγκ έχασε ένα μέρος του ταλέντου του μετά από τόσα χρόνια; Από όλες τις εκδοχές, η τελευταία φαίνεται σαν η πιο τρομαχτική. Μάλλον όχι όμως: το 11/22/63, το προηγούμενο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ που βγήκε το 2012, ήταν ένα βιβλίο εντελώς καινούριο για τα δεδομένα του συγγραφέα που έδειξε ότι μετά από τόσα χρόνια, έχει ακόμη όρεξη για πειραματισμούς.

To «22/11/63» κυκλοφορεί ήδη στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Bell, και το «Doctor Sleep» θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο του 2014.

Βιβλίο
8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Βιβλίο / Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του που έχει τίτλο “House of Cards”, ο Σουηδός πρώην διεθνής Γιόνας Έρικσον περιγράφει τις ταπεινωτικές μετρήσεις βάρους στα σεμινάρια διαιτητών της UEFA
THE LIFO TEAM
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Το Πίσω Ράφι / Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Ο Έλληνας σκηνοθέτης μάζεψε από «το καλάθι των αχρήστων» όλες τις εμπειρίες του κι έφτιαξε την αυτοβιογραφία του, μια ζωντανή αφήγηση γεμάτη ιστορίες, συναντήσεις, αποφθέγματα και κρίσεις, λογοτεχνικές και σινεφίλ αναφορές.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: η ιστορία του underground περιοδικού «Ανοιχτή Πόλη»

Βιβλίο / «Ανοιχτή Πόλη»: Ένα από τα πιο επιδραστικά εναλλακτικά έντυπα της Ελλάδας

Οι δημιουργοί του Κώστας Μανδηλάς και Βλάσσης Ρασσιάς, καταγράφουν την πορεία του στο βιβλίο «Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: Η ιστορία του περιοδικού “Ανοιχτή Πόλη”».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει το διήγημα «Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ» της Πατρίσια Χάισμιθ

Lifo Videos / Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει ένα διήγημα της Πατρίσια Χάισμιθ

«Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ»: Μια ιστορία έρωτα, αγάπης, αφοσίωσης, ανταγωνισμού, μίσους και φόνου μεταξύ ενός ζευγαριού και ενός σιαμέζικου γάτου, ένα μυστηριώδες διήγημα της δημιουργού των πιο σαγηνευτικών αντιηρώων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι μικρές αριστουργηματικές σειρές των εκδοτών

Βιβλίο / Οι μικρές αριστουργηματικές σειρές των εκδοτών

Ολοένα περισσότερο διευρύνεται η τάση έκδοσης κλασικών και σπάνιων κειμένων σε μικρό μέγεθος που τοποθετούνται δίπλα στο ταμείο και συνιστούν την προσπάθεια ενός εκδοτικού οίκου να φέρει σπουδαία έργα στο ευρύ αναγνωστικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Βιβλίο / I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Η θεωρητικός, εικαστικός, κριτικός, συγγραφέας και εκδότρια Κρις Κράους μπορεί να μην άλλαξε τα δεδομένα στον αγγλόφωνο κόσμο εκδίδοντας τα βιβλία των Γάλλων θεωρητικών αλλά προκάλεσε άπειρες συζητήσεις με το πρωτότυπο φεμινιστικό βιβλίο της.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Βιβλίο / Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Ένα τολμηρό καλλιτεχνικό project έγινε η αφορμή για να κάνει ο εικαστικός René Habermacher ένα ταξίδι στη θάλασσα με πλήρωμα έξι ναύτες κι έναν καπετάνιο, απαθανατίζοντας μια σουρεαλιστική εμπειρία που κατέληξε σε ναυάγιο. Το βιβλίο «The Pleasure Principle» καταγράφει αυτό το ταξίδι μέσα από φωτογραφίες του René, κείμενα και εικαστικά έργα, σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκδοση.
M. HULOT
Νίκος Μάντης «Το χιόνι του καλοκαιριού»

Το πίσω ράφι / Για τις απουσίες που μας κάνουν αργούς στα αισθήματα

Καλοκαίρι στην Πελοπόννησο, στη σκιά της δεκαετίας του ’80: ένα πληγωμένο παιδί, μια μητέρα που επιστρέφει αλλαγμένη και μυστικά που βαραίνουν τη σιωπή των ενηλίκων - αυτά ξετυλίγει ο Νίκος Α. Μαντής στο πρώτο του μυθιστόρημα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Νέα βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος του χρόνου, και κάποιες επανεκδόσεις

Fall Preview 2025 / 13 βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος της χρονιάς

Ο πάντα επίκαιρος Καβάφης, νέα, σύγχρονα και παλιότερα ονόματα της λογοτεχνικής σκηνής και κάποιες ξεχωριστές επανεκδόσεις που δικαίως θα διεκδικήσουν χώρο στη βιβλιοθήκη όλων, βιβλιόφιλων και μη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

σχόλια

3 σχόλια
Η ''Λάμψη'' ίσως είναι η μοναδική περίπτωση που η ταινία είναι καλύτερη του βιβλίου, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Ίσως έχει να κάνει με το βάρος του τεράστιου Στανλευ Κιούμπρικ και την ερμηνεία, -θέμα σπουδών σε δραματικές σχολές- του Τζακ Νίκολσον. Πολύ καλό όμως και το βιβλίο...
Να σημειώσουμε βέβαια ότι στον ίδιο τον Κινγκ δεν άρεσε η ταινία και γι' αυτό στη συνέχεια έγραψε ο ίδιος το σενάριο σε τηλεταινία που αφορούσε στο βιβλίο του... Και σε συνέντευξη που διάβασα, ο ίδιος δυσανασχετεί ακόμη και με το όνομα του Κιούμπρικ.Το ενδιαφέρον είναι ότι ούτε στον Κινγκ άρεσε η μεταφορά του βιβλίου του από τον Κιούμπρικ αλλά ούτε και στον Μπέρτζες("Το κουρδιστό πορτοκάλι") στο οποίο μάλιστα δόθηκε διαφορετικό τέλος απ' ό, τι στο βιβλίο...
Μα πώς να του αρέσει; Εξαιρετική ταινία, εκπληκτικές ερμηνείες αλλά ΔΕΝ είναι η Λάμψη του Κίνγκ. Εϊναι άλλο έργο. Δεν έχει να κάνει αν είναι καλύτερο ή χειρότερο. Είναι άλλο. Εμπνευσμένο ίσως από το βιβλίο, αλλά καμία σχέση με αυτό. Η ουσία η ίδια του βιβλίου στο οποίο το σπίτι είναι το πρόβλημα και όχι ο άνθρωπος, στη ταινία απλά δεν υπάρχει.
Μετά το ατύχημα που είχε δεν ήταν ποτέ ο ίδιος. Πιστεύω ότι το άγγιγμα του θανάτου τον έκανε να περιορίσει την οργιάζουσα μεταφυσική βία και τα διασκεδαστικά βίαια τέλη που επιφύλασσε σε καλούς και κακούς ακόμη και σε παιδιά.
Μάλλον δεν έχεις διαβάσει Κινγκ μετά το ατύχημα του. Το λέω αυτό διότι το ατύχημα δεν άλλαξε απολύτως τίποτα στην θεματολογία του ως συγγραφέα. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο Κινγκ (τον είχε χτυπήσει μινι-βαν λεωφορείο, κι ήταν επί βδομάδες στο νοσοκομείο) αγόρασε το λεωφορείο μετά το ατύχημα και το κατάστρεψε για να καταστρέψει μαζί του και το κακό πνεύμα πού εμπεριείχε.Στον τρόπο δηλαδή πού αντιλαμβάνεται τον κόσμο δεν έχει αλλάξει κάτι και συνεπώς ούτε στον τρόπο πού γράφει.Μπορεί κανείς να ανοίξει ντημπέητ για το αν τα πιο πρόσφατα βιβλία του είναι εξίσου καλά με τα παλιά του όμως αυτό θα ήταν παραμορφωτικό. Ο άνθρωπος έχει γράψει πάμπολλα βιβλία, θα έπρεπε να είναι ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για να διατηρεί την συνολική ποιότητα συνεχώς στο ίδιο επίπεδο.
Μήπως αυτά τα βιβλία είναι τελικά για συγκεκριμένες ηλικίες; Μήπως δεν μπορείς να αναστατωθείς δεύτερη φορά με το ίδιο βιβλίο; Μήπως όλα τα sequel είναι καταδικασμένα, λόγω της βεβαρημένης ιστορίας; Μήπως ο Στίβεν Κινγκ έχασε ένα μέρος του ταλέντου του μετά από τόσα χρόνια;ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ
Αγαπάς κι εσύ Stephen King, ε; Κι εγώ ομοίως. Όπως καταλαβαίνω από την κριτική, δεν είναι ακριβώς sequel (αποφεύγει τα sequels εν στενή εννοία βλ. Ονειροπαγίδα και Stand by Me), αλλά ιστορία με τον ίδιο ήρωα. Δεν θα πρέπει συνεπώς να ιδωθεί συγκριτικά με τη Λάμψη, αλλά σαν νέο έργο.
Φανατικός με τον Κινγκ από μικρός.Μπορεί να μην είναι ακριβώς sequel αλλά είναι περισσότερο sequel απο νέο έργο.Υπάρχει πάντα ένα υπονοούμενο αμφισβήτησης της αξίας του Κινγκ ως συγγραφέα, αυτό έχει σχεδόν αποκλειστικά να κάνει με το λογοτεχνικό του είδος που δεν θεωρείται σοβαρό. Ο ίδιος, στον πρόλογο του Night Shift (νομίζω) λέει κάτι πολύ σωστό, ότι οι ιστορίες τρόμου και οι κωμωδίες είναι τα δυσκολότερα απο όλα τα είδη επειδή οι ιστορίες τρόμου μπορεί εύκολα να κατανήσουν γελοίες και οι κωμωδίες βαρετές.Η κορυφαία ταινια στο Imdb είναι το Shawshank Redemption που βασίζεται σε μια ιστορία του Κινγκ απο την οποία απουσιάζει πλήρως το υπερφυσικό, το the body (stand by me) που ανέφερες είναι μια ακόμα τέτοια περίπτωση απουσίας του υπερφυσικού.Όταν ο Κινγκ γράφει για την πλάκα του δραματικές ιστορίες, το ευρύ κοινό στο οποίο απευθύνονται τις κατατάσσει συνήθως στην κορυφή του ανταγωνισμού αλλά την ίδια ώρα το ίδιο αυτό κοινό μπορεί να αντιμετωπίζει τις ιστορίες τρόμου του (που μερικά είναι αριστουργήματα έτσι;) ως γραφικές, αποτροπιαστικές, ανώριμες κλπ.