Ο πεθαμένος

Στην έκθεση «In a Bright Green Field», 27 Έλληνες και Κύπριοι δημιουργοί κάτω των 40 ετών διερευνούν πιθανές εκδοχές του μέλλοντος.

Ο σημαντικός Αυστριακός χορογράφος καλεί τους πολίτες της Αθήνας σε μια ιδιότυπη «χορογραφία» όπου οι συμμετέχοντες ορίζουν τα όρια και τη διάδραση μεταξύ τους.

Δύο καλοκαιρινές εκθέσεις σε νησιά αντλούν έμπνευση από τη λαϊκή φαντασία και την ομορφιά της φθοράς, συστήνοντάς μας αξιόλογους Έλληνες και διεθνείς καλλιτέχνες.

Μια σειρά από εκθέσεις σημαντικών καλλιτεχνών χαρακτηρίζουν την έναρξη του καλοκαιριού. Από τα Plásmata 3 της Στεγης έως την αναδρομική έκθεση του Takis κι από τη Marlene Dumas έως την Charline von Heyl.

Η κορυφαία Νοτιοαφρικανή ζωγράφος παρουσιάζει την πρώτη ατομική της έκθεση στην Ελλάδα, στην οποία τα έργα της διαλέγονται με αρχαιότητες από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.

Οι άνθρωποι της Στέγης, όσο αθέατοι κι αν είναι, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην υλοποίηση των Πλασμάτων.

Ο αρχιτέκτονας και σκηνογράφος μάς περιγράφει τη διαδικασία τού να στήνεις μια έκθεση στον δημόσιο χώρο.

Ο επικεφαλής Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας του Ιδρύματος Ωνάση μιλά με υπόκρουση τα ασταμάτητα τιτιβίσματα των πουλιών που έρχονται από τα σκιερά δέντρα του Πεδίου του Άρεως.

Οι τρεις Έλληνες πρωτοπόροι καλλιτέχνες που στιγμάτισαν την ελληνική δημιουργία, σε μια απρόσμενη διαγενεακή συνάντηση με τη Sagg Napoli και τον Mungo Thomson, σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά.

Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, καλλιτεχνική διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση, επιμελείται μαζί με την ομάδα της Στέγης μια έντυπη «ξενάγηση» στην έκθεση «Plāsmata 3: We’ve met before, haven’t we?», που παρουσιάζεται στο Πεδίον του Άρεως.

Τα παράξενα μηχανικά γλυπτά του πρωτοποριακού καλλιτέχνη –του οποίου φέτος γιορτάζονται τα 100 χρόνια από τη γέννησή του με εκθέσεις σε όλο τον κόσμο– αποτελούν ένα σαρδόνιο σχόλιο και για τη σύγχρονη κοινωνία.

«Το Πεδίο σού ζητάει να θυμηθείς τη βραδύτητα. Από εκεί προκύπτει η ικανότητα της παρατήρησης. Και της συγκίνησης. Πιο αργά, όλα πιο αργά. Με τη βραδύτητα διαστέλλεται ο χρόνος».

«Μας αρέσει η παρέκκλιση και η απόκλιση. Στη ζωή, γενικά. Στους ανθρώπους. Και στην τέχνη. Και εδώ. Από τον Ροδώνα στη Γαρδένια, από τις Αριές στο θέατρο Αλίκη. Οι σπείρες έχουν φτιαχτεί για να τις περπατήσεις και τα παρτέρια για να σταθείς».

«Οι καλλιτέχνες σε αυτά τα Plāsmata έχουν στ’ αλήθεια χιούμορ».

«Χώμα, νερό και αλγόριθμοι».

«Και έχεις τόσα να πεις με τα έργα που θα συναντήσεις. Σαν τα ταξίδια. Τα αληθινά ταξίδια, όχι αυτά που κάνεις για δουλειά. Τα άλλα. Εκείνα που κάνεις με παρέα και πιάνετε κουβέντα με αγνώστους χωρίς βιασύνη. Εκείνα που παίρνεις τον χρόνο σου για να χορτάσεις τις λεπτομέρειες».

«Θέλεις να αγκαλιάζεις τα δέντρα και να επικοινωνείς με τις ψυχές; Κάνε ό,τι θέλεις. Ό,τι σε παρηγορεί. Το Πεδίον θεραπεύει».

Αμφισβητώντας τις παραδοσιακές απεικονίσεις του ερωτισμού, η Ελένη Μπαγάκη, η Σοφία Μιτσώλα και η Janice Nowinski προσφέρουν τρεις διαφορετικές οπτικές για το τι σημαίνει να βλέπεις –και να σε βλέπουν– με τους δικούς σου όρους.

Μια νέα έκθεση στο Παρίσι επιχειρεί να αναδείξει το έργο της γενναίας καλλιτέχνιδας της μπαρόκ ζωγραφικής του 17ου αιώνα, με την πρώιμη φεμινιστική προσέγγιση, μέσα από μια φρέσκια οπτική, φωτίζοντας πτυχές πέρα από τη μυθολογία της προσωπικής της τραγωδίας και παρουσιάζοντας έργα της για πρώτη φορά.

Η έκθεση «Διαδρομές στην τέχνη. Έργα από τη Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος» στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων ξεδιπλώνει 150 χρόνια εικαστικής δημιουργίας μέσα από 99 έργα εμβληματικών και σύγχρονων δημιουργών.