ΗΣΥΧΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι, η νύχτα γίνεται γαλάζια στον φακό του Παντελή Βούλγαρη, ο οποίος ακούει προσεκτικά τις μύχιες σκέψεις αυτών που απέμειναν στην έρημη Αθήνα και τους αγαπάει σαν δικούς του ανθρώπους. Βέγγος, Ιγγλέση, Διαβάτη, Ουδινότης και, κυρίως, Παΐζη και Μπαζάκα συνθέτουν τρεις ιστορίες μελαγχολικές, σχεδόν ψιθυριστές.
ΔΥΟ ΦΕΓΓΑΡΙΑ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ
Οι κάτοικοι λείπουν για διακοπές και η αυγουστιάτικη Αθήνα γεμίζει τρελούς κι αλλοπαρμένους. Έχοντας επιμεληθεί και τα ρομαντικά της ρούχα, η Μυρτώ Παράσχη, ένα αερικό στους Αέρηδες της Πλάκας, περιμένει μάταια έναν αγαπημένο και ο φανταχτερός ημι-μακρυμάλλης Σπύρος Σακκάς υποκύπτει στο διαπεραστικά γαλανό βλέμμα της. Του Κώστα Φέρρη. Διασκευή στις Λευκές Νύχτες του Ντοστογιέφσκι. Ανάμεσα στο παράλογο και το πολύ παράλογο σινεμά των culto-curio νεοελληνικών ταινιών. «Σημαίνον, σημαινόμενο, σημαντικό, σκατά» είναι μία από τις ατάκες που ακούγονται.
ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
Τάματα και θάματα, πίστη και αυταπάτη, επιθυμίες και τιμωρίες, αποδράσεις και αδιέξοδα, η αγάπη και η απουσία της στη θερμότατη, αυγουστιάτικη Ελλάδα του Γιάνναρη. Ένα πολυπρόσωπο, φιλόδοξο, κινηματογραφικότατο έργο, οξυδερκές και αισθαντικό.
ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ ΓΕΥΜΑ ΣΤΗ ΡΩΜΗ
Από τους δημιουργούς του Γόμορρα, κάτι τελείως διαφορετικό: το κωμικό δράμα ενός 60χρονου εργένη που έχει πνιγεί στα χρέη και δεν έχει άλλη επιλογή από το να φροντίσει την 90χρονη μάνα του και να διασκεδάσει τις υπερήλικες φιλενάδες της στη Ρώμη, όπου δεν κυκλοφορεί ψυχή ζώσα. Χαριτωμένο, σαρδόνιο κι ευαίσθητο μαζί, σαν το κλασικό Ladykillers, χωρίς τους φόνους.
ΡΑΨΩΔΙΑ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ
Γηραιά κυρία που επέζησε του πυρηνικού ολέθρου στο Ναγκασάκι φροντίζει τα εγγόνια της ένα καλοκαίρι στην Ιαπωνία. Η συνάντηση της με τον ανιψιό της είναι καταλυτική, όπως παράξενη και τρυφερή είναι η συνάντησή του Ρίτσαρντ Γκιρ, στον ρόλο του Αμερικανο-ιάπωνα, με τον μέγιστο Ακίρα Κουροσάβα στην προτελευταία του, ελεγειακή ταινία.
ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
Γκέισες, Αμερικανοί αξιωματικοί που καταλήγουν να φοράνε κιμονό και ο Μάρλον Μπράντο ως Ιάπωνας μεταφραστής σε μια εντελώς ξεχασμένη ταινία του 1956, που στην εποχή της έτυχε ενός ψυχρού σεβασμού, κάτι σαν δαγκωμένο χειροκρότημα ενός λεπτού. Η εμμονή του Μπράντο με την υποκριτική yellowface (η πρακτική της εθνοτικής μεταμφίεσης) δεν κάθισε καλά σε κανέναν και το έργο με θέμα τον εξαμερικανισμό ενός χωριού στην Οκινάουα μετά τον πόλεμο θεωρείται το δεύτερο πιο άστοχο της καριέρας του, μετά την αβάσταχτα βαρετή Κόμισσα από το Χονγκ Κονγκ του Τσάρλι Τσάπλιν.
5 BAMBOLE PER LA LUNA D' AGOSTO (ΚΟΛΑΣΜΕΝΑ ΚΟΡΜΙΑ)
Πολύ giallo, του Μάριο Μπάβα από το 1970, σε ένα νησί, με μια παρέα που ξεπαστρεύεται με μοναδικά άγαρμπο τρόπο. Το γεμάτο φεγγάρι παίζει τον ρόλο του, καθώς οι ηθοποιοί δεν έχουν ρόλο να παίξουν, άσε που κάποιους από αυτούς δεν τους λες και ηθοποιούς, όπως η κοσμική και πριγκίπισσα Ίρα φον Φίρστενμπεργκ. Τόσο ασυνάρτητο που προκαλεί απανωτά μειδιάματα.
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
Ο Άντονι Χόπκινς σκηνοθετεί, συνθέτει τη μουσική και παίζει τον κεντρικό ρόλο σε αυτήν τη μεταφορά του τσεχοφικού Θείου Βάνια στην Ουαλία της καρδιάς και της καταγωγής του. Το καλοκαίρι στην εξοχή δεν είναι θερμό αλλά φωτεινό και γεμάτο ψυχική ίντριγκα και ανατροπές. Κομψότης παραγωγής, ακρίβεια διαλόγων.
ΟΣΛΟ, 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Ναι μεν αυγουστιάτικη, αλλά με σκανδιναβικό τρόπο. Η ταινία του Γιοακίμ Τρίερ μιλάει για το προσωπικό χάος ενός όμορφου, έξυπνου και καλομεγαλωμένου πρώην τοξικομανούς, για τη μοναξιά και τα σταυροδρόμια του, τις τρομερές ευκαιρίες που κλότσησε και τα ξέφωτα που αχνοφαίνονται μέσα από τις μνήμες του παρελθόντος στην εσωτερική καταχνιά ενός χλωμού, για τα δικά μας δεδομένα, καλοκαιριού. Καλή ταινία.
AUGUST, OSAGE COUNTY
Βραβευμένο με Πούλιτζερ και Τόνι, το θεατρικό του Τρέισι Λετς θα είναι ένα από τα αξιοπρεπή φαβορί των επόμενων Όσκαρ, καθώς πρωταγωνιστούν η Μέριλ Στριπ, η Τζούλια Ρόμπερτς και ο Τζορτζ Κλούνι. Το έχω δει στη Νέα Υόρκη και, για να πω την αλήθεια, απορώ πώς αυτή η ιστορία που διαδραματίζεται, κατά τη διάρκεια τριών εβδομάδων, στην Ποχάσκα της Οκλαχόμα και βασικά είναι μια ειρωνική κομεντί προβληματικών σχέσεων μπορεί να ξεφύγει από το στενό πλαίσιο του Μπρόντγουεϊ και να αφορά ένα, έστω, σινεφίλ κοινό.
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 8.8.2015
σχόλια