Τη δεκαετία του ’80 στα μανταλάκια του περιπτερά ανέμιζαν 3 θέματα εναλλάξ: Τσιτσιολίνα, Γιάτσεκ Γκμοχ και Κοσκωτάς – σκάνδαλο Τράπεζας Κρήτης. Οι λίγο μεγαλύτεροι μπορούν να κάνουν και έναν ωραίο συνειρμό για τον ρόλο των media και συγκεκριμένων προσώπων στη διαχρονία τους. Η δε Τσιτσιολίνα για τα εξώφυλλα σήμαινε ένα πράμα. Μια (φαινομενικά) τρελή, ελευθεριοτάτων ηθών κοπελιά, με σήμα κατατεθέν τα στήθη έξω και ένα πλαστικό στεφάνι λουλούδια στα μαλλιά.
Μια πορνοστάρ που μπήκε κυριολεκτικά με το σπαθί της στη θρυμματισμένη ιταλική πολιτική σκηνή, στη ζωή της χρόνια τώρα δέσμιας από τρεις μεριές ιταλικής κοινωνίας – από την εκκλησία, από την παντοδύναμη ιταλική μαφία, από τον Μπερλουσκονισμό. Τα χρόνια πέρασαν, η Ιλόνα Στάλερ έκανε τον κύκλο της, η ζωή μας – αμφότερων ως μεσογειακών λαών – έγινε το σκορποχώρι που όλοι ξέρουμε και η «Τσιτσιολίνα» πήρε τη θέση που της άξιζε στο παλμαρέ των λίγο ροζ αναμνήσεων των ‘80s.
Και ενώ η μοίρα των πορνοστάρ – και των σκέτων σταρ – είναι αναμενόμενη, τους βλέπεις μετά από χρόνια και τους λυπάσαι, φαντάσματα από τα ναρκωτικά και τις αηδίες του lifestyle, θλιβερά ξιπασμένα τζάνκια που μέχρι το τέλος γυρεύουν την κάμερα, όπως τα ηλιοτρόπια τον ήλιο, πάντοτε πεινασμένα, πάντοτε επιπόλαια, βγαίνει η «ανάμνηση» και κάνει έναν ωραιότατο, ήσυχο σαματά.
Σαν καλτ ιταλικό ντοκιμαντέρ του ίδιου της του εαυτού, καλοζωισμένη, φρέσκια, ήρεμη, ζάμπλουτη, έχοντας αποσυρθεί πλέον από τη βιομηχανία του σεξ, χωρίς καμιά διάθεση να αποδείξει ότι είναι κάτι που δεν είναι. Ούτε αηδίες ότι διαβάζει Πλάτωνα και καλλιεργεί το πνεύμα της, ούτε ότι μετανιώνει για ό,τι έκανε, γλυκιά, σοβαρή και νηφάλια και κυρίως με το πλεονέκτημα του «γατιού» που κανείς δεν μπορεί να το φέρει σε δύσκολη θέση. «Δεν υπήρξα ποτέ επιπόλαιη. Μπορεί να ήμουν αφελής με τον έρωτα και τους άντρες μου, αλλά υπήρξα πάντοτε επαγγελματίας», είπε με φελινική ηρεμία.
Ούτε αισθάνθηκε ποτέ παράταιρη στην καθ’ όλα σοβαρή (...) ιταλική βουλή. Κι εκεί έκανε αυτό που ήξερε κι αυτό που μπορούσε με σοβαρότητα και επαγγελματισμό. Σχέδια νόμου για τις ιερόδουλες, προτάσεις για τη σεξουαλική αγωγή στα σχολεία, ό,τι ήξερε από τη δουλίτσα της, κυρίως, όχι με το ζόρι να πείσει για κάτι άλλο. Όχι από βρακί, τήβεννος, αλλά με όλη τη σοβαρότητα του βρακιού, που μπορεί να καπελώσει τους ψευτο-τηβεννοφόρους. Όταν παντρεύτηκε και έγινε μάνα δεν ξέχασε ποιά είναι, όταν οι συμμαθητές του γιου της, γιοι της κάθε καρακάξας τον ενημέρωναν ότι η μάνα του είναι «αποτέτοια», εκείνη ούτε μιξοκλάματα και σαχλαμάρες, μόνο αλήθεια στο παιδί και τα λεφτά του κόπου της, όλα σε ακίνητα και επενδύσεις.
Στο σήμερα ζωγραφίζει – «μπορείτε να δείτε, αν είμαι καλή στο Google» -, φχαριστιέται την κηπουρική και τα ζώα της σε ένα σπίτι στη Ρώμη κοντά σε ετρούσκικο νεκροταφείο – «μια μέρα μια ψυχή που ‘θελε να κάνει βόλτα μου ‘σπασε ένα άγαλμα στον κήπο» και δεν σηκώνει τηλέφωνα, όταν θέλει την ησυχία της. Δεν είναι σεξουαλικά ενεργή, δεν την ενδιαφέρει, θέλει την υγειά της και να γίνει γιαγιά, δεν θυμώνει, δεν εκνευρίζεται, δεν κωλώνει, όταν ακόμη και σήμερα προσπαθούν να τη φέρουν σε δύσκολη θέση, δεν κομπιάζει, δεν τρέμει για το αν πετάει καμιά τρίχα.
Τα μισά να προσπαθούσαν να αντιγράψουν απ’ όλο αυτό το ανεπιτήδευτο και απολύτως σοβαρό χθες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, παρουσιάστριες του κιλού, κερδισμένοι θα ‘βγαιναν. Χωρίς όλους αυτούς τους θεατρινισμούς, τις γκαρίκλες, τις μυξοπαρθενιές του εγχώριου πολιτικού και τηλεοπτικού βίου. Γιατί κατά τα λοιπά, στις τσόντες – κυριολεκτικά και μεταφορικά – μια χαρά τα καταφέρνουν. Τέλος πάντων, να ‘ναι καλά η γυναίκα, χθες θυμήθηκα και μια κουβέντα που έλεγε η γιαγιά μου: «υπάρχουν και σοφές πουτάνες». Αυτό.
Για την αποφυγή παρεξηγήσεων και περιττής γκρίνιας, η Ιλόνα Στάλερ εμφανίστηκε αειθαλής και σεμνή στην εκπομπή του ΑΝΤ1 “The 2night Show”.
