Ρίτσαρντ Φλάναγκαν: Γράφοντας για κακοφορμισμένα οικογενειακά μυστικά

Ρίτσαρντ Φλάναγκαν: Γράφοντας για κακοφορμισμένα οικογενειακά μυστικά Facebook Twitter
Υπέρμαχος της προστασίας των τροπικών δασών, ακτιβιστής και ενίοτε ρεπόρτερ, με τις κεραίες τεντωμένες για όσα συμβαίνουν στον πλανήτη, αντλεί από τον τόπο του ιστορίες στις οποίες χτυπάνε φλέβες παντού.
0

Ο Ρίτσαρντ Φλάναγκαν από την Τασμανία, ό,τι καλύτερο έβγαλε τα τελευταία χρόνια η Αυστραλία στη διεθνή λογοτεχνική σκηνή, πριν ξεχωρίσει με την «Άγνωστη Τρομοκράτισσα» και το «Εγχειρίδιο Ιχθύων» (Άγρα), πριν τιμηθεί με το διεθνές Μan Booker για το συγκλονιστικό «Μονοπάτι για τα βάθη του βορρά» (Ψυχογιός), δημοσίευσε το '97 ένα μυθιστόρημα που φρόντισε να το μεταφέρει και στον κινηματογράφο, υπογράφοντας ο ίδιος τη σκηνοθεσία και το σενάριο. Τίτλος του, «The sound of one hand clapping», «Ο ήχος του ενός χεριού», όπως αποδόθηκε στα ελληνικά (μτφρ. Γ. Μπλάνας, εκδ. Ψυχογιός). Ένα μυθιστόρημα για τον πόλεμο, την προσφυγιά, τη διάψευση, τα μπουκωμένα αισθήματα και την αγάπη που όλα τα νικάει, με άξονα την τρικυμιώδη σχέση ενός πατέρα και μιας κόρης στη διάρκεια τεσσάρων δεκαετιών. Μια ιστορία που σε αναστατώνει, γεμάτη ποίηση και φρίκη, που «εάν μπορούσε να ειπωθεί σωστά, θα περιλάμβανε όλη τη γη».


Εάν αυτή η ιστορία μπορούσε να ειπωθεί σωστά, γράφει ο Φλάναγκαν, θ' αγκάλιαζε έναν ωκεανό αναμνήσεων και ονείρων. Κι εμείς, λέει, αν κοιτάζαμε από ψηλά, στον αφρό των κυμάτων του, θα βλέπαμε να ξεβράζονται κοπάδια Πολωνών, Γερμανών, Γιουγκοσλάβων, Ιταλών, Τσέχων, καραβάνια Ευρωπαίων προσφύγων στην Αυστραλία μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Με τα μυαλά καμένα από τις θηριωδίες του πολέμου και την καρδιά γεμάτη ελπίδα, οι «ρέφο», όπως αποκαλούνταν στην αυστραλέζικη αργκό, αναζητούσαν στον νέο τόπο το ουράνιο τόξο της ευημερίας, μια υπόσχεση ελευθερίας. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν παρά φτηνά εργατικά χέρια. Για ένα κομμάτι ψωμί κι ένα δωμάτιο-κελί θα ζούσαν σαν τα σκυλιά σπάζοντας βράχους, αντιμέτωποι με τον ρατσισμό και τους εφιάλτες τους. Στα μέσα της δεκαετίας του '50, σε μέρη όπως η Τασμανία, με τα άγρια ποτάμια, τα ακόμα πιο άγρια βουνά και το απέραντο τροπικό δάσος, άνθιζαν οι κατασκευές υδροηλεκτρικών φραγμάτων. Κι όσο προχωρούσε ο εκβιομηχανισμός, τόσο περισσότεροι «ρέφο» βυθίζονταν στον «ξινισμένο βάλτο της μοναξιάς και της μονοτονίας», ανάμεσα στο σκοτεινό παρελθόν και στο αδιέξοδο μέλλον τους.

Αν εκείνοι ξεμένουν από λέξεις, ο Αυστραλός συγγραφέας διαθέτει τεράστιο απόθεμα για να μας δείξει τον αγώνα τους να επανασυνδεθούν.


Από δω ξεκινά την ιστορία του ο Φλάναγκαν: από το 1954, στη γενέτειρά του, την Τασμανία, τη στιγμή που ο μικρόκοσμος του ήρωά του Μπόγιαν Μπίλο, πρόσφυγα από τη Σλοβενία, διαλύεται. Η γυναίκα του Μαρία που είχε δει τους δικούς της να δολοφονούνται από τους φασίστες, τρελαμένη από τη θλίψη, τον εγκαταλείπει, αφήνοντάς τον με τη Σόνια, την τρίχρονη κόρη τους. Το μυστήριο που καλύπτει την εξαφάνιση της Μαρίας στοιχειώνει απ' άκρη σ' άκρη το βιβλίο, όπως στοιχειώνει και τα όνειρα της Σόνια που είχε δει με τα μάτια της, το μοιραίο εκείνο βράδυ, τη μάνα της να φεύγει από τον καταυλισμό. Μια σκηνή που αποτελεί σταθερό μοτίβο και της ταινίας, όπου την ενήλικη Σόνια ερμηνεύει η υπέροχη Κέρι Φοξ.

Ρίτσαρντ Φλάναγκαν: Γράφοντας για κακοφορμισμένα οικογενειακά μυστικά Facebook Twitter
Ο 56χρονος Φλάναγκαν, μολονότι γεννημένος σ' έναν τόπο με μικρή λογοτεχνική παράδοση, ονειρευόταν από παιδί να γίνει συγγραφέας.

Πώς ένας πράος, τρυφερός άντρας, αποκτηνώνεται; Πόση αυτολύπηση χρειάζεται κανείς για ν' απονεκρωθεί; Πώς ένα πληγωμένο κορίτσι ψυχραίνεται πατόκορφα; Τι συμβαίνει όταν κακοφορμίζουν τα οικογενειακά μυστικά; Με διαρκή πισωγυρίσματα στον χρόνο και συνεχείς εναλλαγές ποιητικής πρόζας και ρεαλισμού, η αφήγηση του Φλάναγκαν εκτείνεται ως το 1989, εστιάζοντας σ' εκείνες τις κρίσιμες στιγμές κατά τις οποίες πατέρας και κόρη, σφραγισμένοι από την απώλεια, αρχίζουν ν' απομακρύνονται, μέχρι που αποξενώνονται.


Ο ηττημένος Μπόγιαν με τα σπαστά αγγλικά του και τα βίαια ξεσπάσματά του και η έφηβη Σόνια που εξακολουθεί να αγνοεί τι απέγινε η μητέρα της φτάνουν σ' ένα σημείο που δεν μπορούν να συνεννοηθούν. Χρησιμοποιούν τις λέξεις μηχανικά. Η λέξη αγάπη –«προσοχή: η λέξη, όχι η σημασία της»− έχει τόσο πολύ εξοριστεί από τη γλώσσα και τον νου τους, «που δεν αντιλαμβάνονται την παράξενη απουσία της». Αν όμως εκείνοι ξεμένουν από λέξεις, ο Αυστραλός συγγραφέας διαθέτει τεράστιο απόθεμα για να μας δείξει τον αγώνα τους να επανασυνδεθούν. Τη χρονιά που πέφτει το Τείχος, τη στιγμή που η Ιστορία αλλάζει και πάλι τροχιά, η έγκυος πλέον Σόνια επιστρέφει στη γενέτειρά της με την ελπίδα να ενώσει τα σπασμένα κομμάτια αυτής της ιστορίας...


Απόγονος Ιρλανδών καταδίκων που μεταφέρθηκαν στην Τασμανία μέσα του 19ου αιώνα (ο ένας προπάππους του είχε καταδικαστεί για κλοπή τροφίμων σε χρόνια λιμού και ο άλλος για την επαναστατική του δράση ενάντια στους Εγγλέζους) και γιος πρώην αιχμαλώτου πολέμου από τους Ιάπωνες, ο οποίος επέζησε από τα καταναγκαστικά έργα του διαβόητου «Σιδηρόδρομου του Θανάτου» (από εκεί εμπνεύστηκε ο ίδιος το «Μονοπάτι για τα βάθη του Βορρά»), ο 56χρονος Φλάναγκαν, μολονότι γεννημένος σ' έναν τόπο με μικρή λογοτεχνική παράδοση, ονειρευόταν από παιδί να γίνει συγγραφέας. Έφηβος παράτησε το σχολείο. Αργότερα, όμως, γράφτηκε στο πανεπιστήμιο, κέρδισε και μια υποτροφία στην Οξφόρδη, όπου μελέτησε διαχρονικά τη βρετανική ανεργία, και σήμερα, με Σλοβένα σύζυγο και τρεις κόρες, ζει στην Τασμανία, σαρώνοντας λογοτεχνικά βραβεία. Υπέρμαχος της προστασίας των τροπικών δασών, ακτιβιστής και ενίοτε ρεπόρτερ, με τις κεραίες τεντωμένες για όσα συμβαίνουν στον πλανήτη, αντλεί από τον τόπο του ιστορίες στις οποίες χτυπάνε φλέβες παντού. Είμαστε τυχεροί που έχουμε πρόσβαση στα βιβλία του.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ