ΦΩΤΙΕΣ

Η «Άννα» του Νικόλο Αμανίτι είναι ένα μυθιστόρημα χωρίς ενήλικους ήρωες σε μια αφανισμένη Σικελία

Η «Άννα» του Νικόλο Αμανίτι είναι ένα μυθιστόρημα χωρίς ενήλικους ήρωες σε μια αφανισμένη Σικελία Facebook Twitter
Ο Ammaniti έχει εμμονή με την παιδική ηλικία, που ίσως οφείλεται στη σχέση και στις εμπειρίες που είχε από τον πατέρα του, έναν από τους πιο γνωστούς Ιταλούς ψυχαναλυτές.
0

Post-apocalyptic fiction

Η «Άννα» είναι ένα εξαιρετικά καλογραμμένο δυστοπικό μυθιστόρημα, μετα-αποκαλυπτικό για την ακρίβεια· επιστημονικής φαντασίας δηλαδή, που ευτύχησε στη μετάφρασή του στα ελληνικά και αξίζει και με το παραπάνω να διαβαστεί. Ανήκει στη χορεία των βιβλίων του είδους που αγαπούν πολύ οι αναγνώστες της επιστημονικής φαντασίας, καθώς μυθιστορήματα με παρόμοιο θέμα έχουν γραφτεί και πολλά και καλά. Χωρίς να θέλουμε να κάνουμε ένα ιστορικό των post-apocalyptic stories, αξίζει μάλλον να αναφέρουμε πως πρώτο μεταξύ των οροσήμων συγκαταλέγεται από τους περισσότερους το περίφημο «Stand» του Στίβεν Κινγκ (οι σκληροπυρηνικοί της επιστημονικής φαντασίας, βέβαια, το κατατάσσουν στην κατηγορία horror/fantasy και όχι στη science fiction, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) και δεύτερη η επτάτομη σειρά του θρυλικού «Μαύρου Πύργου» (εκδόσεις BELL) του ιδίου, που είναι ό,τι πιο κοντά σε έπος έχει να παρουσιάσει το subgenre. O «Ζωντανός Θρύλος», επίσης («I'm a legend»), του Ρίτσαρντ Μάθεσον, που στη γλώσσα μας κυκλοφόρησε το 2003 από τις εκδόσεις Οξύ, είναι από τα πιο γνωστά μετα-αποκαλυπτικά μυθιστορήματα, καθώς έχει μεταφερθεί και τρεις φορές στον κινηματογράφο. Για την τηλεόραση, ο M. Νάιτ Σιάμαλαν διασκεύασε πρόπερσι την τριλογία «Wayward Ρines» του Μπλέικ Κράουτς (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Διόπτρα), paperbacks που μπορεί να μην έχουν την ποιότητα που αναζητούν πολλοί νοσταλγοί των παλαιοτέρων ή πιο γνωστών βιβλίων, αλλά παίζουν όμορφα και ανατρεπτικά με τα κλισέ − αυτά ακριβώς που περιμένουν να διαβάσουν ακόμη περισσότεροι φαν δηλαδή. O Ρόμπερτ Κέρκμαν, ο δημιουργός του φαινομένου «The Walking Dead» (τα ζόμπι, θυμίζουμε, κυριαρχούν στον πλανήτη σε αρκετά από τα βιβλία του είδους), παρουσίασε πρόσφατα και μία σειρά μυθιστορημάτων-κλώνων της σειράς. Θα κυκλοφορήσουν στη γλώσσα μας από τις εκδόσεις BELL Best Seller, και το πρώτο βιβλίο της Τριλογίας του Κυβερνήτη θα έχει τον τίτλο «Rise of the Governor». Ο σπουδαίος Κόρμακ Μακάρθι, που ο Χάρολντ Μπλουμ κατατάσσει πρώτο-πρώτο από τους σύγχρονους, εν ζωή, συγγραφείς στον Δυτικό του Κανόνα (όλα τα βιβλία του Μακάρθι κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Καστανιώτη), έχει γράψει τον αριστουργηματικό «Δρόμο», που έγινε και μια εξαιρετικά καλή ταινία, χαμηλών τόνων και μεγάλων, ξαφνικών εντάσεων, ενώ πέρσι διαβάσαμε από τις εκδόσεις Ίκαρος τον ξεχωριστό «Σταθμό Έντεκα» της Emily St. John Mandel, που μας άρεσε πολύ ιδίως για τον τρόπο που ανακατεύει τον χρόνο, όπως ένας χαρτοπαίκτης την τράπουλα. Ιέρεια του υποείδους είναι ασφαλώς η Μάργκαρετ Άτγουντ, κυρίως με την Τριλογία του Τέλους του Κόσμου: «Όρυξ και Κρέικ», «Η χρονιά της πλημμύρας», «Το τέλος του κόσμου» (όλα τους από τις εκδόσεις Ψυχογιός), ενώ πρόσφατα εξέδωσε και το επίσης δυστοπικό «Η καρδιά πεθαίνει τελευταία», για το οποίο θα μιλήσουμε σε επόμενο σημείωμα, καθώς η χαλκέντερη Άτγουντ είναι one of a kind. Η speculative fiction (εναλλακτική ιστορία, επιστημονική φαντασία, fantasy, horro) ενδιαφέρει πολύ τη στήλη, όπως θα έχει καταλάβει ακόμη και ο μη προσεκτικός αναγνώστης.

Μια νεκρή Σικελία

Η «Άννα» λοιπόν, για να επανέλθουμε, είναι ένα περιπετειώδες και στοχαστικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται σε έναν κόσμο χωρίς ενήλικες: από κάποιο τερτίπι της τύχης, όλοι οι άνθρωποι πεθαίνουν − εκτός από τα παιδιά. Θα χαθούν όμως κι αυτά όταν φτάσουν τα δεκατέσσερα ή κάπου εκεί γύρω. Θα κολλήσουν την Κόκκινη, όπως έχουν ονομάσει την αρρώστια, θα γεμίσουν κόκκινες κηλίδες και πληγές στο σώμα τους, τα χείλη τους θα σκάσουν, οι ζοφεροί πόνοι τελικά θα τα συντρίψουν − και θα αφήσουν τα ακόμη μικρότερα να αγωνίζονται να επιβιώσουν σε έναν κόσμο που σύντομα, αν δεν γίνει κάποιο θαύμα, θα μείνει χωρίς ανθρώπους − το αργότερο σε δεκατέσσερα χρόνια ή μάλλον σε δέκα, καθώς το βιβλίο αρχίζει τον πέμπτο χρόνο μετά την εκδήλωση της πανδημίας που αφάνισε τους μεγάλους. Το τέλος της ανθρωπότητας είναι κοντά. Ωστόσο, δεν έχει φτάσει ακόμη.

Πρωταγωνίστρια είναι η Άννα, το δεκατριάχρονο κορίτσι που χαρίζει το όνομά του στο βιβλίο. Ζει στη Σικελία μαζί με τον πολύ μικρότερο αδερφό της, τον Άστορ, και ονειρεύεται να περάσει το Στενό της Μεσσήνης και να βρεθεί απέναντι, στην ηπειρωτική χώρα, όπου ίσως −θέλει να πιστεύει, γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς− ζουν ακόμη μεγάλοι και όπου ίσως κάποιοι έχουν ανακαλύψει κάποιο φάρμακο για την Κόκκινη, ένα αντίδοτο. Όλα γύρω της, στο Παλέρμο και οπουδήποτε αλλού, είναι νεκρά, κατεστραμμένα, βανδαλισμένα και πνιγμένα στη σκόνη και στα αγριόχορτα. Στον θάνατο. Η έξαλλη χλωρίδα ανακτά λίγο-λίγο το βασίλειό της, πνίγοντας τα ερείπια των πόλεων, ενώ τα σκυλιά έχουν αγριέψει και κυνηγούν σε αγέλες τους λιγοστούς επιζώντες.

Ωστόσο, και πάλι όπως είπαμε, η ανθρωπότητα δεν έχει πει την τελευταία της λέξη. Ομάδες παιδιών, είτε μοναχικών είτε ενωμένων σε μικρούς «στρατούς», και κυρίως σε ένα ισχυρό και με στοιχεία θρησκείας clan, διασχίζουν την έρημη χώρα προσπαθώντας να επιβιώσουν με κάθε τρόπο, ακόμη και δολοφονώντας. Η Άννα και ο αδερφός της θα πρέπει να σωθούν από τα άλλα παιδιά, τα άγρια, και να καταφέρουν να περάσουν απέναντι. Ίσως εκεί να υπάρχει σωτηρία − ίσως να νικήσουν κάπως τον χρόνο.

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η Άννα άντεξε και ξεπέρασε αμέτρητες οδύνες, σπαραχτικές και κεραυνοβόλες σαν εκρήξεις σε δεξαμενές υγραερίου, που λίμναζαν ακόμη στην καρδιά της. Μετά τον θάνατο των γονιών της είχε βυθιστεί σε μια απέραντη, βουβή μοναξιά που την είχε αποχαυνώσει για μήνες ολόκληρους, μα ούτε μια φορά, ούτε ένα δευτερόλεπτο δεν της είχε περάσει από το μυαλό η ιδέα να δώσει τέλος στη ζωή της, γιατί ένιωθε πως η ζωή ξεπερνά σε δύναμη καθετί. Η ζωή δεν μας ανήκει, μας διαβαίνει. Η ζωή της ήταν ίδια με εκείνη που ωθεί μια ποδοπατημένη κατσαρίδα να κουτσαίνει στα δυο πόδια, η ίδια που κάνει ένα σκεπαρνοχτυπημένο φίδι να το σκάει σέρνοντας πίσω τα εντόσθιά του. Η Άννα, ασυναίσθητα, ένιωθε πως όλα τα πλάσματα αυτού του πλανήτη, από τα σαλιγκάρια μέχρι τα χελιδόνια, συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων, πρέπει να ζήσουν. Αυτό είναι το χρέος μας, αυτό γράφει η σάρκα μας. Πρέπει να προχωράμε χωρίς να κοιτάζουμε πίσω, γιατί η ενέργεια που μας κατακλύζει είναι ανεξέλεγκτη. Κι ακόμη κι αν είμαστε απεγνωσμένοι, σακατεμένοι ή τυφλοί, εξακολουθούμε να τρεφόμαστε, να κοιμόμαστε, να κολυμπάμε αντιμέτωποι με τη δίνη που μας τραβά στις σπείρες της.

ΥΓ.: Με τον Ανταίο στην Κρήτη

Όπως μας πληροφόρησε η μεταφράστρια του βιβλίου, ο Ammaniti έχει εμμονή με την παιδική ηλικία, που ίσως οφείλεται στη σχέση και στις εμπειρίες που είχε από τον πατέρα του, έναν από τους πιο γνωστούς Ιταλούς ψυχαναλυτές. Η «Άννα» είναι επίσης το πρώτο του βιβλίο με κεντρικό ήρωα ένα κορίτσι, αλλά και το πρώτο στο οποίο ο κεντρικός ήρωας-παιδί δρα αυτόνομα, χωρίς γονείς. Εμπνεύστηκε την ιστορία του στην Κρήτη, όπου είχε πάει διακοπές με τον Ανταίο Χρυσοστομίδη και έναν ακόμη φίλο του, Ιταλό. Ήταν κακόκεφος, λέει, και κάποια στιγμή ξεμάκρυνε από την παρέα. Βρέθηκε σε μια παραλία με ένα βιβλίο στο χέρι, όταν ξαφνικά παρατήρησε μια παρέα παιδιών έξι έως έντεκα ετών που περπατούσαν μόνα τους στην παραλία, σοβαρά-σοβαρά. Του έκανε εντύπωση που είχαν ύφος ενήλικα. Και τότε αναρωτήθηκε πώς θα ήταν ο κόσμος μας χωρίς ενήλικες: «Κάποια στιγμή», έγραψε, «ένα από τα μεγαλύτερα παιδιά κοντοστάθηκε και έδωσε σε όλους από ένα φιλί στον ώμο. Μπορεί να ήταν μια πράξη μεταμέλειας, μπορεί κάποιο συμβόλαιο αδερφοσύνης. Δεν ξέρω. Είχαν κατιτί μεγαλίστικο αυτά τα παιδιά, κάτι απολύτως σοβαρό στον τρόπο συνύπαρξής τους».

Βιβλίο
0

ΦΩΤΙΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ