Έτσι κ γω φίλε μου, εντωμεταξυ όλοι οι γνωστοί, φίλοι, συγγενείς με έχουν για στρειτ και αυτό ειναι που με τρελενει ακόμα περισσότερο. Βέβαια καποιους τους πάει το μυαλό αλλα μαλλον δεν θέλουν να το πιστεψουν με τίποτα.Όσο για τα σχόλια των φιλων απο πανω, δεν νομίζω πως η ανακοινωση πως ειναι γκει και μονο θα βοηθησει, φαντάζομαι οπως κ γω θα ηθελα να εχω μια "κανονικη" ζωή, π.χ σε συγκέντρωση ζευγαριων οταν μαζευομαστε οι φιλοι να μπορουσα να παρω και έχω το αγόρι μου, (αν ειχα) τον αντρα μου κ δεν ξερω γω τι και να μην ειχε κανείς πρόβλημα με αυτο.Και δεν είναι μόνο αυτό, είναι πολλά πολλά αλλα. Με λίγα λογια δεν υπάρχει σωτηρία και θα περνάμε μια ζωή μονοι στην απεξω, και το χειρότερο ειναι οτι δεν το επιλεξαμε αυτό αλλα ετυχε να γεννηθουμε έτσι