Αυτά που του αναφέρεις είναι μεν σωστά αλλά δεν είναι κατάλληλα προς τη προσωπική του ανακούφιση. Εδώ αναφέρει την έλλειψη πολλών πραγμάτων στη πραγματική του ζωή. Δεν έχει φίλους, σχέση και γενικά δεν χαίρεται τα νιάτα του. Κάποιοι στα νιάτα τους δεν έχουν γεμάτη ζωή χωρίς να είναι επιλογή τους. Πολύ εύκολα μπορεί κάποιος να πει σε κάποιον να κάνεις κάποια προσφορά σε κάποιον άστεγο, σε κάποιο ίδρυμα και ας δώσει ένα κουτί μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Αυτό όμως θα του αλλάξει τη ζωή; Θα είναι πραγματικά ευτυχισμένος; Χρειάζεται μια φιλική συντροφιά, μια ερωτική αγκαλιά. Αλήθεια, το κλείσιμο στους τέσσερις τοίχους καταντά δυσβάσταχτο όταν τίποτα δεν αλλάζει στη ζωή ενός ανθρώπου με όνειρα και προσδοκίες. Ποιος θα τον ελευθερώσει από το κελί της μοναξιάς του; Ο καθένας εκ του ασφαλούς θα κάνει το σωστό κήρυκα όταν έχει σύντροφο, έστω δυο καλούς φίλους και μια αξιόλογη εργασία. Και όχι δεν πιστεύω πως θα του απαλύνει τη δική του μοναξιά. Ένα παυσίπονο θα του είναι, μια καλή πράξη και επιστροφή ξανά στη μίζερη πραγματικότητα.