Αγαπητέ συγγραφέα,Νομίζω κανείς δεν υποτιμά, απλά λέει την άποψη του. Συμφωνώ μαζί σου ότι τα προβλήματα των ανθρώπων δεν είναι συγκρισιμα και δεν είναι διαγωνισμός τύπου 'τι είναι χειροτερο'Από το ξέσπασμα σου, εισπράττω έναν μεγάλο πονο, ενός ανθρώπου που δε μπορεί να βγει από τη μοναξιά του Σε μια φανταστική ταινία, το 'v for vendetta', υπάρχει η σκηνή που η πρωταγωνίστρια, διαβάζει ένα γράμμα από μια άλλη κοπέλα(φυλακισμένη), που δέν εχει γνωρίσει ποτέ..λέει λοιπόν: "But what I hope most of all is that you understand what I mean when I tell you that even though I do not know you, and even though I may never meet you, laugh with you, cry with you, or kiss you. I love you. With all my heart, I love you".Νομίζω αυτό ισχύει για όλους μας εδώ μέσα..αν και δε γνωριζόμαστε, προσπαθούμε ο καθένας με τις εμπειρίες του και την προσωπικότητα του, να βοηθήσει/στηρίξει τους άλλους, με κάθε σεβασμό στον ατομικό πόνο όμως.Οπότε, συγχωρα μας αν λίγο σε έχουμε κακοκαρδισει..