Έχουν δίκιο οι αποπάνω όταν λένε ότι δεν πρέπει να βάλεις την κόρη σου στη μέση. Επίσης, πρέπει να διαχωρίσεις λίγο τη θέση του συζύγου με του πατέρα όπου είναι ανόμοιες καταστάσεις και μ' άλλη βαρύτητα. Στην ουσία βάζεις το παιδί σου σε δεύτερη μοίρα και για μένα είναι ασυγχώρητο. Δεν είστε μόνο γονείς αλλά κάπου γίνεστε τα παιδιά και τα παιδιά σας θα πρέπει να θωπεύουν τις πληγές σας ενώ θα τους ανοίγετε άλλες στην ουσία. Υ.Γ. Ναι είσαι πληγωμένος. Ναι, όταν είναι έτοιμο θα πεις στο παιδί γιατί είσαι πληγωμένος και πιο πριν θα εξηγήσεις ότι πονάς αλλά θα είσαι δίπλα στο παιδί σου χωρίς να την κάνεις ψυχολόγο σου. Από τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να βιώσει ένα παιδί είναι να μη ζήσει την παιδική του ηλικία με την ανεμελιά που της αρμόζει. Δεν λέω να το κάνετε κακομαθημένο αλλά να 'ναι παιδί. Άμα της ανοίξεις τέτοιες πληγές εσύ ο ίδιος άμα της κόβει για λόγους επιβίωσης θα ξεγράψει. Εύχομαι να 'ναι χοντρόπετση εκ φύσεως γιατί... θα το χρειαστεί! Υ.Γ.1 Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε περιβάλλον με ψυχολογικές πιέσεις έμμεσες/άμεσες πολλές φορές γίνονται ενοχικά αν οικειοποιηθούν το πρόβλημα και νιώθουν ότι πρέπει να διαλέξουν και να δείξουν ποιον αγαπούν παραπάνω. Η κόρη σου μ' ένα τέτοιο γράμμα απλά θα νιώσει άσχημα. Ελπίζω να σκεφτείς πιο νηφάλια και ώριμα και να χωρίσεις. Όποιος σ' έχει απατήσει δύο φορές είναι νόμος ότι θα το κάνει συστηματικά και δεν αξίζει να ζεις με τις αμφιβολίες. Μην είσα ζήτουλας, πέρνα όμορφα με την κόρη σου κι αν χρειαστεί μια ψυχοθεραπεία κάνε την και προχώρα κι άσε τα γράμματα...