Μιλήσατε για την πολιτική κουλτούρα της Ελλάδας, όπου η εμπιστοσύνη προς τους εκάστοτε κυβερνώντες δεν τρέχει από τα μπατζάκια μας κι έχετε εν μέρει δίκιο. Πώς θα κρίνατε το παράδειγμα της Σουηδίας, που φημίζεται για την εμπιστοσύνη των πολιτων της προς τους κυβερνώντες, και ακριβώς αυτό εκμεταλλευόμενη τους συμπεριφέρθηκε σαν αγέλη προτρέποντας τους να συνεχίσουν τις καθημερινές τους δραστηριότητες να βγαίνουν έξω και να συναθροίζονται; Λέτε επίσης ότι η ταξική φύση της κοινωνίας μας είναι τέτοια που επιτρέπει σε κάποιους να ζουν σε βίλες με πισίνα και σε κάποιους άλλους σε μικρά διαμερίσματα με μπαλκονάκι ή φωταγωγό. Τι είδους φύση θα έπρεπε να έχει η κοινωνία μας ώστε να είναι αταξική και να μη συμβαίνει κάτι τέτοιο και, κυρίως με ποιο πολιτικό καθεστώς;