Την εργαλειοποίηση των θυμάτων, την υποκρισία, την επιλεκτική συγκίνηση και την ξεφτίλα της συλλογικής αμνησίας μας την επιβεβαιώνει περίτρανα και περισσότερο από οτιδήποτε άλλο η συλλογική σιωπή των σχολιαστών που ενώ σε άλλες περιπτώσεις είναι πολυγραφότατοι, με ποταμούς σχολίων και ποταμούς επιχειρημάτων (ή "επιχειρημάτων"), στην περίπτωση της δολοφονίας του Αλβανού από τον χρυσαυγίτη στην Κέρκυρα δεν βρήκαν ούτε μία λέξη να γράψουν. Επαναλαμβάνω, ούτε μία. Ο ορισμός της υποκρισίας, που, όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο Αλιόσα, είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο επικίνδυνη από το καφριλίκι των νταήδων. Της υποκρισίας με κεφαλαία γράμματα. Όχι τίποτε άλλο, για να μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας, δηλαδή...