Το μεγάλο πρόβλημα με αυτό τον ιό είναι ότι θα διχάσει τον κόσμο ανάμεσα σε δύο στρατόπεδα: τις ευπαθείς ομάδες και τους υγιείς. Αν οι κυβερνήσεις κάνουν αυτό που συμφέρει τους υγιείς, αυτό σημαίνει ότι οι καραντίνες θα λήξουν κάποια στιγμή, ότι δεν θα ισχύουν τόσο αυστηρά μέτρα ελέγχου και περιορισμού, αλλά ότι οι ευπαθείς ομάδες δεν θα μπορούν να βγουν από το σπίτι τους άφοβα μέχρι να εφευρεθεί κάποιο εμβόλιο. Αν ισχύσουν πολύ αυστηρά μέτρα ελέγχου, όπως αυτά που περιγράφει το άρθρο, οι υγιείς θα αρχίσουν να διαμαρτύρονται γιατί η οικονομία και η κοινωνική ζωή θα πάει πολύ πίσω. Αυτό που συνέβη προς το παρόν είναι ότι η πολιτική ηγεσία της Ευρώπης και της Αμερικής έδρασε εγκληματικά, αφήνοντας τις ευπαθείς ομάδες στο έλεός τους. (Η δική μας κυβέρνηση αποτελεί εξαίρεση). Μετά από λίγο συνειδητοποίησαν ότι το πολιτικό κόστος θα είναι τεράστιο, με ανυπολόγιστες καταστροφές, και αποφάσισαν να τα μαζέψουν. Ας ελπίσουμε ότι θα πρυτανεύσει η λογική και ότι θα βρεθεί μια χρυσή τομή: από τη μια να ληφθούν μέτρα περιορισμού και ελέγχου ώστε να προστετευθούν οι ευπαθείς ομάδες. Από την άλλη, οι ευπαθείς ομάδες να συνειδητοποιήσουν ότι θα πρέπει να ζήσουν πολύ συντηρητική και περιορισμένη ζωή μέχρι να βρεθεί κάποιο εμβόλιο. Μέχρι οι ηγέτες μας να πάρουν είδηση ότι δεν μπορούν να παίζουν με τις ανθρώπινες ζωές, ο καθένας μας οφείλει να προστατεύσει τον εαυτό του και τα ευάλωτα πρόσωπα που αγαπάει, σαν κόρη οφθαλμών.