Ίσως, απλούστατα, να πρόκειται για χώρους όπου συνευρίσκονται "νεκροί" πλέον, "ταριχευμένοι" καλλιτέχνες που κεφαλαιοποιούν και εξαργυρώνουν την έμπνευση του παρελθόντος και τις άριστες δημόσιες σχέσεις (του παρελθόντος και του παρόντος).Έχω την αίσθηση ότι η πραγματική τέχνη (ό,τι και αν σημαίνει αυτό, όσο υποκειμενικός κι αν είναι ο όρος) βρίσκεται αλλού... Ευτυχώς...