Το θέμα δεν είναι να αντιπαραθεσουμε τον μαζικό τουρισμό με παλαιότερες πρακτικές. Αυτό πάντα γίνεται με μια διάθεση εκρομαντισμου των οριενταλιστικων ταξιδιών παλαιότερων εποχών και υποδηλώνουν τη νοσταλγία της αστικής τάξης για μια εποχή κατά την οποία μόνο οι 'λαμπροί' αυτοί άνθρωποι είχαν τη δυνατότητα να ταξιδεύουν. Το ζήτημα δεν είναι αισθητικής φύσεως, η σελφι ως χαρακτηριστικό λούμπεν στοιχείων, τα οποία σχηματίζουν όχλους έτοιμους να αλώσουν τα πάλαι ποτέ αξιοθαύμαστα αστικά μας κέντρα. Το ζήτημα είναι πολυδιάστατο και πρέπει να επικεντρωθεί στο γεγονός ότι από χώρους διαμονής και κίνησης μόνιμων κατοίκων, οι πόλεις έχουν μετατραπεί σε θεματικά πάρκα προς τέρψη των τουριστών, και στο ότι μοιραία (ως αποτέλεσμα της οικονομικής εξάρτησης από τον τουρισμό) οποιεσδήποτε αποφάσεις σε τοπικό επίπεδο παίρνονται πρώτα και κύρια με γνώμονα τον αντίκτυπο τον οποίο θα έχουν στον τουρίστα, κι όχι στον μόνιμο κάτοικο.
Σχολιάζει ο/η