Προς leccos Το κυριότερο πρόβλημα με την αξιολόγηση -πέρα από το ποια κριτήρια θα χρησιμοποιηθούν- συνίσταται στο ποιος θα αξιολογήσει τον εκπαιδευτικό, και ποιες δικλείδες ασφαλείας θα υπάρξουν για να αποφευχθεί η κατάχρηση εξουσίας. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα από την πραγματικότητα μεγάλης επαρχιακής πόλης (όπου παρόλα αυτά, τα πάντα τελικά μαθαίνονται):Ένα από τα διευθυντικά στελέχη της διεύθυνσης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (γνωστό κομματόσκυλο του δικομματισμού) αποδείχθηκε ότι κατείχε τη θέση με πλαστό μεταπτυχιακό. Χάρη στα στηρίγματά του, δεν υπέστη την παραμικρή κύρωση, απλά του ζητήθηκε να επισπεύσει τη συνταξιοδότησή του. Μέχρι τη στιγμή της συνταξιοδότησής του, συνέχισε να ασκεί κανονικά τα καθήκοντά του για πολλούς μήνες. Τον φαντάζεσαι να αξιολογεί εκπαιδευτικούς και να κρατάει στα (λερωμένα) χέρια του τη μοίρα τους; Ποια κριτήρια νομίζεις πως θα χρησιμοποιούσε στην αξιολόγησή του; Εγώ εικάζω πως θα πριμοδοτούσε το γλείψιμο, τη ρουφιανιά, την ατιμία, ενώ θα προτιμούσε να περιστοιχίζεται από εξαρτημένους και ανίκανους που δεν θα τον αμφισβητήσουν, παρά από έντιμους και ικανούς που θα τον αμφισβητούσαν και θα τον αποκάλυπταν.