Και μια επιπλέον παράμετρος:καθώς η κρίση και η φτώχεια έφεραν στην καλύτερη περίπτωση γκρίνια και στη χειρότερη οικογενειακή βία, κατάθλιψη, εξαθλίωση ή διάλυση της οικογένειας, όλα αυτά μεταφέρθηκαν στο σχολείο, πολλαπλασιάζοντας τα ήδη υπάρχοντα μεγάλα προβλήματα. Επίσης, μεγάλο ρόλο έπαιξε και η ανεργία των πτυχιούχων. Φίλοι εκπαιδευτικοί μου λένε ότι βλέπουν παιδιά με μεγάλες δυνατότητες να τεμπελιάζουν και να αδιαφορούν. Και η μόνιμη απάντηση που λαμβάνουν: "Για ποιο λόγο; Αφού και οι πτυχιούχοι και τα μάστερ στην οικογένειά μου και γύρω μου είναι άνεργοι και κάνουν τα γκαρσόνια... Γιατί να κάνω θυσίες και να μην φχαριστηθώ τώρα τη ζωή μου; Αφού και ο τάδε με μάστερ έφυγε εξωτερικό (για έναν πιτσιρικά ο ξενητεμός, η εγκατάλειψη φίλων και οικογένειας βιώνεται ως μεγάλη υποβάθμιση)" .