Πολύ ωραία και σωστά τα λέει το άρθρο. Για όλα όσα αναφέρονται φταίνε τρεις παράγοντες:1) Οι γονείς: Η διαπαιδαγώγηση του παιδιού ξεκινάει από το σπίτι. Ο γονέας πολλές φορές δεν έχει καθόλου χρόνο να ασχοληθεί με το παιδί του ή είναι πολύ μαλθακός ή για διάφορους λόγους δε του διδάσκει κάποιες αρχές. Τα παιδιά,σε μικρή ηλικία δε γνωρίζουν τι είναι σωστό και τι λάθος, παραδειγματίζονται και λαμβάνουν πρότυπα και αρχές από τους γονείς τους. Και ναι μεν, ασφαλώς οι γονείς θα πρέπει να λαμβάνουν μέτρα ώστε τα παιδιά τους να μην πέσουν θύματα σωματικής, λεκτικής ή άλλου είδους κακοποίησης στο σχολείο, φτάνουν όμως στο εντελώς αντίθετο άκρο με αποτέλεσμα το παιδί να θεωρεί ότι μπορεί να κάνει τα πάντα χωρίς συνέπειες.2) Το υπουργείο: Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι εκπαιδευτικοί εκτός από τη μετάδοση γνώσεων είναι και παιδαγωγοί. Και ναι, θα πρέπει να χρησιμοποιούν τρόπους και συμπεριφορές συμμόρφωσης των νεαρών παραβατών, όχι ασφαλώς σωματική βία, αλλά με διάφορες μεθόδους θα πρέπει να κατανοήσουν τα παιδιά ότι υπάρχουν όρια τα οποία όταν ξεπερνιόνται, έχουν συνέπειες. 3) Οι εκπαιδευτικοί: Δυστυχώς άλλοι μπορούν να επιβληθούν καλύτερα από κάποιους άλλους. Αν σου πάρουν τον αέρα, τότε δύσκολα μπορείς να τον ανακτήσεις!