Είμαι ο μόνος που έχω την αίσθηση ότι, τουλάχιστον τα τελευταία 80 χρόνια, η δράση της "μεγάλης συμμάχου", των ΗΠΑ δηλαδή, ήταν απολύτως ιδιοτελής ;Και ότι αυτή η "εγκατάλειψη" αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για την Ευρώπη να μετατραπεί σε αυτόνομο παίκτη στη διεθνή σκηνή, με τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ρόλο; (αν βέβαια κατορθώσει ποτέ να ξεπεράσει τη σημερινή έλλειψη οράματος, τη μιζέρια της αναδίπλωσης στους εθνικισμούς, και την μικρόνοη, δραματικά βραχυπρόθεσμη γερμανική νοοτροπία που αφέθηκε να κυριαρχήσει)
