αχαχαχα, κάτι τέτοια (με περισσότερο λέγειν και λιγότερο δράμα) τα έχω ακούσει κι εγώ από το πρώτο μου αγόρι στα 18, που έπρεπε να προσκυνάω σαν θεό διότι πάταξε τη μοναχική του φύση και γύρισε να με κοιτάξει, ποιαν εμένα, τη μικρούλα και χαζούλα, με τα διαφορετικά μυαλά, τα πιο..."γήινα".θες να σου πω πώς κατέληξε η φάση, σχεδόν μια δεκαετία μετά;άσ' το, μάλλον δεν θέλω εγώ..το μόνο που χρειάζεται να ξέρεις είναι ότι δεν με άλλαξε στο παραμικρό, κάτι που τον θύμωσε πολύ, ενώ εμένα με κάνει μέχρι και σήμερα περήφανη. Παράλληλα, είναι ένας λόγος για τον οποίο ακόμα έχει μια γλυκιά γεύση η ανάμνησή του.Το επιμύθιο είναι ότι δεν κάνεις σχέση για να αλλάξεις τον άλλον ή αν δεν σου αρέσει ο άλλος, με την προοπτική να αλλάξει.Κάνεις σχέση αν μπορείς να δεις τις διαφορές σας με τρόπο θετικό ή αν πιστεύεις ότι οι διαφορές σας μπορούν να οδηγήσουν σε μία δική σου θετική αλλαγή.Και δεν κάνεις σχέση αν είσαι τόσο εγωιστής. Στο μυαλό σου μπορεί να έδωσες 200, στη διαδρομή μπορεί να χάθηκαν τα 199 κι αυτή να πήρε το 1.Φιλικά.