Πώπω συγχίστικα ρε φιλενάδα της #2, πολύ με στεναχώρησες! Τα κονδυλώματα δεν είναι και τίποτα το τραγικό, μια κρεμούλα βάζεις και φεύγουν. Άντε και με laser σε πιο δύσκολες περιπτώσεις. Πάντως είναι κάτι που θεραπεύεται! Είναι κρίμα να ταλαιπωρείσαι τόσο ψυχολογικά για κάτι τόσο απλό.Λοιπόν, ακολούθησε κατά γράμμα όσα σου λέει η Λένα, πήγαινε σε ένα γιατρό και χώρισε τον ανεκδιήγητο το φίλο σου. Μόνο έτσι θα καταφέρεις να σταθείς στα πόδια σου και να ξαναβρείς την αυτοπεποίθησή σου. Και μετά είναι σίγουρο ότι όχι ένας αλλά πολλοί ιδιαίτεροι άνθρωποι θα θέλουν να ασχοληθούν μαζί σου. Όταν είσαι καλά με τον εαυτό σου, έχεις τα ενδιαφέροντά σου, τις παρέες σου και χαμογελάς, θα εκπλαγείς από το πόσοι θα θέλουν να σε γνωρίσουν και δε θα τους νοιάζει τίποτα άλλο. Οπότε κομμένη η ηττοπάθεια και η απογοήτευση, αξίζεις όσο ο κάθε άνθρωπος, τίποτα δεν μειώνει την αξία σου. Εκτός αν πιστεύεις ότι η γρίππη π.χ. μειώνει την αξία κάποιου :)