Όποιος γνωρίζει για τις σφαγές του ελληνικού στρατού σε βάρος των Τούρκων, δεν σημαίνει ότι συμφωνεί με συνωστισμούς και άλλες γελοιότητες. Αυτό είναι η εύκολη καραμέλα ανθρώπων που έχουν άγνοια με το τι έγινε τότε και παρασύρονται από συναισθηματισμούς που οδηγούν σε άλλα μονοπάτια. Οι έλληνες της Μικρασίας με εξαίρεση τους Σμυρνιούς, τους Αιβαλιώτες, άντε και τους Προυσαλήδες δεν ήταν αστοί. Χωρικοί ήταν. Αγρότες. Ακριβώς όπως και οι Τούρκοι. Απλά ήταν πιο ευκατάστατοι από τους Τούρκους - οι Τούρκοι δεν καλλιεργούσαν την ελιά και το αμπέλι, που ήταν οι δυο πιο προσοδοφόρες καλλιέργειες της περιοχής.Οι αστοί στις άλλες πόλεις - Μαγνησία, Αϊδίνι, Φώκαια - ήταν ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάχτυλα. Και οι απογραφές δείχνουν ότι σε όλες τις περιφέρειες οι Έλληνες ήταν μειοψηφία (αυτό δεν αρέσει σε πολλούς βέβαια, αλλά είναι αλήθεια).Μόνο στην πόλη της Σμύρνης ήταν περισσότεροι γιαυτό και η Σμύρνη λεγόταν Άπιστη.Σε ταξίδι μου σε χωριό της Κιουτάχειας πριν λίγα χρόνια, οι ντόπιοι μας έφτυναν και σε ερώτηση του τούρκου που μας συνόδευε, του είπαν ότι είμαστε απόγονοι αυτών που έσφαξαν τους παπούδες τους. Κάτι που δεν αντιμετώπισα στην Καππαδοκία για παράδειγμα, που δεν έγιναν σφαγές, αφού δεν πέρασε από κει ο στρατός μας.Επαναλαμβάνω: Διάβασε ιστορία.