Khadija, τα λες πολύ ωραία και πολύ αναλυτικά.Ήθελα προσωπικά να στο πω και παλιότερα, αλλά τώρα βρήκα την ευκαιρία: Ήξερα κάποτε μια Χαντίτζα από την Τυνησία, όσο ζούσα στο Κατάρ. Κατά τη διάρκεια μάλιστα του Ραμαζανίου, με είχε καλέσει σε ένα ιφτάρ (δηλ. το δείπνο μετά τη δύση του ηλίου) της οικογενείας της. Μου είχε αφήσει πολύ καλή εντύπωση, τόσο η ίδια η πρόσκληση (σε περίοδο αυστηρής θρησκευτικής νηστείας, μια μουσουλμάνα κοπέλα κάλεσε στο σπίτι της δύο αλλοεθνείς και αλλόθρησκους, εμένα και το σύζυγο, για να συμφάγουμε και να δούμε από κοντά τα έθιμά τους), όσο και η πραγματικά φιλόξενη διάθεση όλης της οικογένειας. Αξέχαστη ανάμνηση! :)