Χμμμ στον Γκαουντι παρατηρουμε μια αναπαρασταση, μια αποπειρα για να συνομιλήσει με την φύση, βλεπουμε βιολογικα μοτιβα κλπ κλπ.Τα έργα του Γκαουντι μοιαζουν σαν να αναδύονται απο την ιδια την φυση και το "θείο" που αναζητά.Αντιθετα εδω ο προβληματισμος ειναι η Ιστορια, η οποια σε αντιθεση με την φυση αναπτυσεται με αντιθεσεις, με στοιχεία που τελικα συμφύονται ομως και μετασχηματιζονται σε κατι νέο.Για αυτο το λογο το αποτελεσμα δεν μπορει να εχει τα βιολογικα "αρμονικα" χαρακτηριστικα μιας Σαγκραδα φαμιλια, αντιθετα εχει μεσα της την ταραγμενη ιστορια 35 αιωνων με παμπολους μετασχηματισμους, αναιρεσεις και συνθέσεις. Χωρις αμφιβολία, προκειται για ενα εργο σε ανθρώπινη κλιμακα, με λαικοτητα, το οποιο εχει σκοπο κυριως να συνομιλησει με την ιστορια και οχι το θειο κατα κυριο λογο. Δεν ξερω αν το βρισκω ωραιο, παντως στο συγκεκριμενο φυσικο περιβαλλον, μαλλον ταιριαζει, και χωρις αμφιβολια σου δημιουργει μια πολυ ιδιαιτερη αίσθηση. Σε καθε περιπτωση ειναι κατι ιδιαίτερο και δουλεμενο με εξαιρετική λεπτομέρεια. Ειναι ευκολο να το καταδικασεις απο μια φωτο αλλα η επισκεψη επι τοπου εχει άλλη διασταση.