Τα όσα περιγράφεις από μόνα τους δείχνουν πολλά...Θα προσθέσω και τις ιστορίες συνομωσίας που άκουσα μεταξύ καφέ και τηλεφώνου, πως δήθεν στα κεντρικά της ευρωπαϊκής τράπεζας έχουν ήδη τυπωθεί δραχμές.Και μετά από τέτοια περιστατικά ακούμε το "ναι" είναι η λογική. Το "όχι" το συναίσθημα. Καμία συναίσθηση δηλαδή.Το πρόβλημα είναι πως και στις δύο περιπτώσεις, η οικονομία της χώρας πάει για φούντο, και αυτοί που πραγματικά κερδίζουν από το όποιο αποτέλεσμα, είναι οι όσοι, όπως λες, στοιχημάτισαν.Και αυτό που εμένα με θλίβει, είναι ότι εκτός από κατεστραμμένοι (που αμφιβάλλω πλέον αν μπορούμε να το αποφύγουμε, ανεξαρτήτως αποτελέσματος) καταλήγουμε επιπρόσθετα ΚΑΙ διχασμένοι.Αν πραγματικά η Ευρώπη ήθελε να διαπραγματευτεί, αν πραγματικά η πρόταση δεν επρόκειτο να ισχύσει, για ποιό λόγο δε βγήκαν δημοσίως να πούνε: "Δεδομένου του γεγονότος ότι ψηφίζετε επάνω σε κάτι ανυπόστατο, η πορεία της χώρας θα κριθεί όχι από το δημοψήφισμα, αλλά από τις επόμενες διαπραγματεύσεις", ενώ αντιθέτως άλλος λέει το ένα και άλλος το άλλο, εντείνοντας το κλίμα αβεβαιότητας;