Είχα ένα συνάδελφο, οργανωμένο στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά, που εκείνο το βράδυ είχε πει το τρομερό "Μπατακλάειν Μάειν!" και καπάκι άρχισε την ανάλυση με μια υποβόσκουσα χαιρεκακία. Πως ο καπιταλισμός "θα πέσει από μέσα", πως αυτά είναι "τα πρώτα σημάδια", πως "για τα παιδιά στη Συρία δε σας νοιάζει" και άλλα πολλά "ναι μεν, αλλά". Έτσι που τον άκουγα περίμενα ότι κάποια στιγμή θα πετάξει και κανένα "ο καιρός γαρ εγγύς" να μας αποτελειώσει.