Διαβάζοντας τον τίτλο περίμενα να γράφεται κάτι για τις αλλαγές στη φυσιολογία και στο ψυχισμό του ανθρώπου που επιλέγει να διακόψει τη χρήση αλκοολικών ποτών. Αντίθετα είδα την αντιμετώπιση του αλκοόλ σαν μέσου απενοχοποίησης προβληματικών (;) συμπεριφορών του ατόμου. Το να γίνεσαι λιώμα, έστω και περιστασιακά, δεν είναι το ίδιο με το να πίνεις μια μπύρα με το φαγητό σου ή ένα ποτό. Άλλο το να καταναλώνεις με περίσκεψη αλκοολικά ποτά (σωστά το θέτει το άρθρο ότι είναι και αυτά ναρκωτικές ουσίες) και άλλο να τα κόβεις εντελώς. Ουσιαστικά αναφέρεται στη διακοπή των κακών συνηθειών (επιπολαιότητα κ.α. που αναφέρονται στο άρθρο) με τη δικαιολογία της διακοπής του αλκοόλ.