Ήμουν 8, η μαμά μου είχε γιορτή και έπινε τον καφέ της με την συγχωρεμένη την γειτόνισσα από τον πάνω όροφο. Εγώ και η κόρη της βλέπαμε Μαρία της Γειτονιάς στο δωμάτιο μου όταν διακόπηκε έκτακτα προς μεγάλο μας θυμό. Όταν πήγαμε στις μαμάδες μας να μας εξηγήσουν τι το πιο σημαντικό από την συνέχεια της Μαρίας της γειτονιάς είχε γίνει, είχα ανατριχιάσει, το παιδικό μου μυαλό δεν μπορούσε να αντιληφθεί τα πώς και τα γιατί.Είναι πάντως εντυπωσιακό πώς θυμόμαστε με κάθε λεπτομέρεια εκείνη την στιγμή.
