Πολύ μου αρέσουν αυτά που λες, κι εγώ έτσι σκεφτόμουν κάποτε. Όμως μετά κατάλαβα ότι δεν είναι ακριβώς έτσι, η ζωή είναι αντιφατική. Η δυστυχία σου είναι δυσβάσταχτη διότι έχεις ζήσει και ευτυχία (ακόμα και αν κράτησε λίγο). Ζητάς τη λύτρωση επειδή έχεις ζήσει και σκλαβιά και ελευθερία. Αν ήξερες μόνο τα δυσάρεστα, τα ευχάριστα δεν θα υπήρχαν καν μέσα στο μυαλό σου για να τα θες. Οκ, τα δυσάρεστα είναι περισσότερα και διαρκούν πιό πολύ, δε διαφωνώ, την έχουν αυτή τη ρημάδα την τάση, όμως τα ευχάριστα, προς υποστήριξήν τους, έχουν την ικανότητα να διαλύουν δυσάρεστα στον πολλαπλάσιο από αυτά όγκο τους, να δίνουν από το πουθενά κουράγιο στον άνθρωπο να συνεχίζει και να προσφέρουν δρόμο στην αγάπη να διαβεί...