Luckystrike, συμφωνώ τόσο πολύ για τα "Ανεμοδαρμένα Υψη"! Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για το αυτοκαταστροφικό ντελίριο δύο εγωιστών, στα όρια της παράνοιας. Είναι εκνευριστικό αλλά κι ενδιαφέρον από λογοτεχνική άποψη γιατί σε καθηλώνει ο πυρετώδης τρόπος αφήγησης της Μπροντέ. Μόνο για αυτό αξίζει να το διαβάσει κανείς.Μιλάμε όμως για σαράντα πυρετό, όχι αστεία. Ευτυχώς, είναι περαστικά :)