Η Μαντόνα στο να μανατζάρει τον εαυτό της και την δουλειά της ήταν, είναι και πιστεύω πως θα είναι μανούλα!!! Εδώ σε πανεπιστήμια υπάρχει κεφάλαιο Μαντόνα σε θέματα management το οποίο διδάσκεται κιόλας.Αναφορικά με την μουσική της, αυτό που την κράτησε στο χρόνο είναι ότι δεν έβγαζε ίδιο άλμπουμ με το προηγούμενο. Εάν πάρεις τα τρία πιο πετυχημένα της άλμπουμ - Like a Prayer, Ray of Light και Confessions on a Dancefloor - χωρίς ιδιαίτερα μουσικό αυτί ο καθένας καταλαβαίνει ότι πρόκειται για εντελώς διαφορετικά στυλ, τα οποία τα εκπροσώπησε με το παραπάνω, ακόμα και αυτά που δεν είχαν εμπορική επιτυχία όπως το American Life. Το πιο underestimated της αλμπουμ.Είναι επαγγελματίας.- Η τελειομανία της φαίνεται σε κάθε της δουλειά και ιδιαίτερα στις live εμφανίσεις της. Αλήθεια, πατήστε στο youtube να δείτε την Re-invention tour, την Confessions tour, ή ακομα και την εμφάνιση της στο Super Bowl. Το έχει αναγάγει σε επιστήμη και δεν συγκρίνεται με αντίστοιχες της.Τέλος μην ξεχνάτε κάτι. Η Μαντόνα για πολλούς δεν αποτελεί απλά μία τραγουδίστρια αλλά ιδεολογία. Πρωτοστάτησε και συνεχίζει να υποστηρίζει τα διακιώματα της LGBT community, όχι μόνο στην Αμερική αλλά και στο κέντρο της ομοφοβίας στη Ρωσία, και όχι μόνο τώρα αλλά από την δεκαετία του 80 που το μίσος και οι εκφράσεις αντιπάθειας ήταν μεγαλύτερες και πιο ανοιχτές. Αποτελούσε την εκπρόσωπο της σεξουαλικής απελευθέρωσης αλλά ταυτόχρονα ήταν στο πλάι των ανθρώπων με AIDS. Υποστήριξε δλδ νωρίς ομάδες ατόμων που ήταν (και είναι ακόμη βέβαια) στο περιθώριο χωρίς να φοβάται την δημόσια εικόνα της. Εκφράζει επίσης την ελευθερία έκφρασης χωρίς φόβο και πάθος. Ρισκάρει στο όνομα των απόψεων της. Αλήθεια, ποια άλλη τραγουδιάρα θα έβγαζε άλμπουμ που θα στηλίτευε και κατέκρινε τον αμερικάνικο τρόπο ζωής κτλ κτλ (βλ. American Life).Δεν χρειάζεται και πολυ μυαλό να καταλάβει κάποιος γιατί η Μαντόνα διήρκεσε τόσο πολύ και γιατί θεωρείται η Βασίλισσα της Ποπ.