τις χρειάζομαι τις απαντήσεις. Έχεις πάντως απόλυτο δίκιο δε θα με βοηθήσουν άμα δε τα έχω περάσει. Όμως για αρχή είναι μια πρόσθετη γνώση. Τα βάζω στο πίσω μέρος του μυαλού μου, με το καιρό τα επεξεργάζομαι και αργά ή γρήγορα άμα το δω στη συμπεριφορά μου θα πω "α αυτό κάνω τώρα που είπε η αμπα πχ"και θα προσπαθήσω να το αλλάξω.οι απαντήσεις σε βοηθάν να τα εντοπίσεις γρηγορότερα πιστεύω. Η αλήθεια είναι ότι όλοι όταν τους λέω γι αυτό το θέμα της ωρίμανσης μου συνιστούν να μη τα σκέφτομαι αυτά ακόμα, να απολαύσω τα νιάτα μου κ.α. και αυτό με στεναχωρεί. Πιστεύω πια, το βλέπω ότι η ζωή είναι ένας συνεχόμενος αγώνας με τον εαυτό μας, να τον κάνουμε καλύτερο. Να εντοπίζουμε τα λάθη μας, να δημιουργούμε την πρόθεση να αλλάξουμε, αχ είναι πολλά και διάφορα.Το θέμα είναι ότι για να το κάνεις αυτό πρέπει να σαι σε επαγρύπνηση γιατί η πλειοψηφία από αυτά που κάνουμε είναι ασυνείδητα και τα περνάμε στο ντούκου και μετά αναρωτιόμαστε γιατί μας συμβαίνουν περίεργα.Εγώ δεν είχα σπιθαμή αυτοπεποίθησης.Όμως μέσα μου ήξερα ότι είμαι ικανή για όλα.Πώς το εξηγείς αυτό?Εμένα με πείραζε.να ξέρεις ότι μπορείς αλλά οι πράξεις/σκέψεις να λένε άλλα?είναι άσχημο πράμα, σε εμποδίζει στη καθημερινότητα σου. Ε, έπρεπε να αλλάξω. Πολλές οι συγκρούσεις, έπρεπε να μειωθούν.Σεβασμός στον εαυτό μηδέν. Σου λέω είχα πολύ δουλειά, ακόμα έχω αλλά πλέον πιο χαλαρά.Τα πολύ βαριά φύγανε.