Κατ΄αρχήν είμαι φίλη :) Καλύτερα τώρα.Με μια διευκρίνηση> Το βάρος της απόδειξης υφίσταται για θέματα που δύνανται να αποδειχτούν πρακτικά και ως εκ τούτου για φιλοσοφικά ζητήματα υπάρχει μόνο επιχειρηματολογία και κριτική σκέψη. Ετσι λοιπόν σε ζητήματα πίστης που είναι ούτως ή άλλως προσωπική και φιλοσοφική θεώρηση όλες οι απόψεις μπορούν να ''σταθούν'' και είναι σεβαστές και ολοι δίκιο έχουν για οτι πιστεύουν και για οτι δεν πιστεύουν. Αλλωστε γιαυτό λέμε ''πιστεύω'' οτι κάτι υπαρχει ή δεν υπάρχει και δεν λέμε ''ξέρω'' γιατι είναι αδύνατο να το αποδείξουμε. Και βάσει αυτού η βεβαιότητα κατ' εμε αλλά και σύμφωνα με την λογική της φιλοσοφίας είναι πράξη φανατική και δολοφονική ως προς αυτήν. ps Φανατικά Αθεος δεν είναι αυτός που απλώς δεν πιστεύει πουθενά, αλλά αυτός που ''ξέρει'' οτι δεν υπάρχει. Το ίδιο ισχύει κ για τον θρήσκο. Βέβαια για τον ιδιο έχει πάντα δίκιο όπως και εγώ κατά την αποψή μου έχω δίκιο! Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνείς μαζί μου αλλά για τον ορισμό του φανατικού νομίζω είναι πια ξεκαθαρο