#2 μεγαλώνοντας καταλαβαινεις οτι πραγματικα δεν πρεπει να κρινεις κανεναν γιατι δεν ξερεις την ιστορια του,δεν ξερεις τι περναει, πραγματικα δεν ξερεις τιποτα και στο κατω κατω τι θα κερδισεις αν τον κρινεις. Οταν ημουν στα 20 εκρινα ολο τον κοσμο, θεωρουσα τον εαυτο μου πιο εξυπνο , πιο δυνατο, οτι σε αντιστοιχες καταστασεις εγω θα τα καταφερνα καλυτερα. Η ζωη (ευτυχως) εχει εναν μαγικο τροπο να σε ωριμαζει και να στα φερνει ετσι ωστε να βλεπεις οτι oops , δεν θα τα εκανες τελικα καλυτερα και oops δεν εισαι καλυτερος απο τους αλλους. Για να μην πω για τις φορες που σε λουζει με οτι εχεις κοροιδεψει και καταληγεις να εχεις κανει ακριβως αυτα που κοροιδεψες. Στα 27 μου πλεον η αγαπημενη μου φραση ειναι ´άφου αυτο ηθελε να κανει, τι μας νοιαζει εμας;᾽᾽.
