Το πάλαι το πότε ζε σουί ω Κουρουτά περ κολυμπιέν.Αλλά κάτι ότι το αγουα ήτο θολό κι απαίσιο δεν εισηλθα. Η ημέτερα παρέα αποκοιμήθηκε στον απογευματινό ήλιο της δυτικής Πελοποννήσου.Ξεκίνησα με τον πόδα μου να ξεσκαλιζω καμία γόπα, κάνα σκουπιδακι. Σύντομα επεκταθηκα κάποια (λίγα) τετραγωνικά και κατέληξα με βουναλακι. Μπουκάλια, φελιζολ ψαράδων, μπετονια από λιπαντικά μηχανής για βαρκες, πολλές γόπες, μέχρι τουρκικά μπισκότα (περιτύλιγμα) βρήκα.Δεν έχει πλάκα. Είμαστε αγενείς με τη γη που μας φιλοξενεί. Γι' αυτό και σιγά σιγά τη βλέπω να μας κάνει έξωση...