Οπωσδήποτε εσύ ξέρεις πολύ καλύτερα. Καμμία αντίρρηση επ'αυτού. Αναρωτιέμαι όμως σε δύο κατευθύνσεις:1.Κατά παράβασιν αρχής Λέν-Φου είχα μια συμφοιτήτρια η οποία κυριολεκτικά έσταζε άμα τη εμφανίσει ωρίμου ανδρός. Για να φανταστείτε παιζόταν η Τόλμη και Γοητεία στον πρώτο κύκλο της (μιλάμε για την Κάμβρια περίοδο του πλανήτη) κι ενώ οι κορασίδες ξετσουλουφιάζονταν ποιά θα πάρει τον Ρίτζ και ποιά τον Θόρν εκείνη ήταν ερωτευμένη με τον...Έρικ Φόρεστερ. (Τώρα μεταξύ μας ελκυστικός άντρας ο ηθοποιός που τον έπαιζε κι ας μην μου έλεγαν ποτέ κάτι οι μεγαλύτεροι)Είχε άψογη σχέση με τον πατέρα της και σε πλαίσια εξαιρετικά νορμάλ απ' όσο ως εξωτερικός παρατηρητής μπορούσα να διακρίνω. 2.Αν αντιστρέψουμε τα φύλα η αντρική προτίμηση στις μεγάλες (κι εννοώ εμφανώς μεγάλες) ηλικίες ίσως πέραν του MILF δεν βλέπω και δεν διαβάζω να αποδίδεται αντιστοίχως σε mommy issues. Το ίσιο κι ανάμεσα σε άνδρες gay (η προτίμηση στους κατά τεκμήριο μεγαλύτερους bears ας πούμε)Δεν είναι συναρπαστικό; Εκεί ξεκάθαρα κατονομάζεται ως φετίχ (και μπαίνει και στην αντίστοιχη τσοντοκατηγορία για εύκολη ανεύρεση). Γιατί μόνον οι ετεροφυλόφιλες γυναίκες να έχουν θέματα με την πατρική φιγούρα άμα έλκονται από τα χαρακτηριστικά της ώριμης ηλικίας στο άλλο φύλο;Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως δεδομένης της εισαγωγής των daddy issues από τον Φρόϊντ στην ψυχανάλυση (κι επομένως αναπαραγωγής τους από δω στο τέρμα του χρόνου ως την γνωστότερη φιγούρα ακόμα και στον πλέον άσχετο με ψυχολογία) φέρει μέσα της και όλη την μισογυνική καταστροφολογία της αντιμετώπισης των ασθενών του Σαλπετριέρ κλπ; Θέτω μια ερώτηση. Sometimes a pipe is just a pipe.
