#1 Φίλη, θα πρέπει να αποδεχθείς, ότι αγαπάς έναν επιπόλαιο άντρα. Η αγάπη, δεν είναι τίποτα άλλο από μία διαδρομή, μέσα από έναν άλλο άνθρωπο. Αυτό που λένε στους Αμερικάνικους γάμους.....μαζί και στα καλά και στα άσχημα κλπ τι νομίζεις ότι σημαίνει; Ο δικός σου είναι επιπόλαιος, της άλλης είναι άβουλος, του άλλου η γυναίκα είναι καυστική και πάει λέγοντας. Η σχέση, η οποιαδήποτε σχέση είναι δοκιμασία, διαρκής ζύμωση. Προφανώς είχες καταλάβει ότι ο σύζυγος σου έχει τα μυαλά του λίγο πάνω από το κεφάλι του, γι αυτό και του έκρουες τον κώδωνα του κινδύνου, αλλά ήλπιζες ότι δεν θα επέλθουν ολέθριες συνέπειες. Όταν αυτές ήρθαν, επιβεβαιώθηκε η γνώμη σου γι αυτόν. Είπες ότι δεν τον θαυμάζεις πια κλπ . Προσωπικά πιστεύω ότι η λέξη θαυμασμός είναι τελείως άκυρη όταν μιλάμε για αγάπη και έχει θέση στο λεξιλόγιο των νεαρών. Όταν συνδέεις τη ζωή σου με κάποιον/α συνειδητά με σκοπό να φέρεις στον κόσμο παιδί, πρέπει να αποδεχθείς ότι αυτός ή αυτή είναι ένας κοινός άνθρωπος, με αυτά τα χαρακτηριστικά. Αν εσύ μπορείς να ζήσεις με έναν επιπόλαιο άνθρωπο, που συγχρόνως είναι και πεισματάρης (δεν ακούει κοινώς) σκέψου το. Ποιος είπε ότι η αγάπη είναι μόνο ακρογιαλιές, δειλινά.....;Είχα διαβάσει πριν από μερικά χρόνια ένα βιβλίο ενός Αμερικάνου ψυχοθεραπευτή νομίζω, Τζον Σκωτ λέγεται, με τίτλο ¨ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος¨ , που πραγματευόταν το θέμα της αγάπης , πόσο το έχουμε παρεξηγημένο στο μυαλό μας και τα σχετικά. Το βιβλίο είναι λίγο 70΄s , λίγο παρωχημένο ίσως, αλλά εμένα με βοήθησε πολύ. Θα σου συνιστούσα να του ρίξεις μια ματιά, πριν πάρεις αποφάσεις..........
