Αγαπητο 4, κατι δεν μ'αρεσει στο ολο υφος.1. Αρκετοι διαβαζουν,2. Κανενας δεν τους λοξοκοιτα λογω του διαβασματος (μπορει για αλλους λογους που συμβαινουν ταυτοχρονα, π.χ. εχει πιασει τον στυλο λες και θα ξεκινήσει show κτλ)Αυτα είναι η πραγματικότητα.Τωρα γιατί κατι δεν μ'αρεσει στο ύφος σου; εχει αυτο το "υπερανω" αγανακτησμενο υφος του σπουδαίου που δεν του το αναγνωρίζει η κοινωνία και γυρευει αυτην την αναγνώριση μεσω Λαμιας (πασιβ αγκρεσιβ νομίζω το λενε στας ηγγλετερας).Το να διαβάζεις βιβλία στα μμμ ΔΕΝ είναι τίποτα το αξιομνημονευτο, τιποτα το επιβραβευτικο, τίποτα το "ουαου", βασικά το ίδιο το διαβασμα γενικα ΔΕΝ είναι τίποτα απο τα παραπάνω, ή διαβαζεις ή όχι, αλλος ακουει μουσικη, αλλος στοχαζεται, αλλος παρατηρει, αλλος αδιαφορει κτλ.Οχι μονο δεν θα πω μπραβο που "διαβαζεις" και "αγαπας τα βιβλία", γιατι; αθελα σου χρησιμοποιεις το θεμα για να αναγνωριστεις ως καταγγελων. Αυτη η μοδα δεν συνανταται μονο στα "κουλτουριαρικα" σπορ αλλα γενικα, "μα καλα πως οι ταδε δεν κανουν το δεινα"(το αυτονόητο που παραλληπεται παντα είναι το "ενω εγω το κανω").Αν διαβαζεις, να διαβαζεις και ασε τους συμπολιτες σου στην ησυχία τους, μπορει αυτος/η που εσυ δεν βλέπεις στο λεωφορειο να διαβαζει στο σπιτι του/της να εχει απο Πλάτωνα μεχρι αρλεκιν ή κανενα βιβλίο αλλα ολες τις μουσικες του Τσαικοσφκι, ή 100 ατυχα λαχεια ή δεκαδες Τσελεμεντεδες απο ολους τους πολιτισμους ή...ή...ή...ουδεν μεμπτον.Γιατί τα λεω αυτα; Εαν διαβαζες σωστα θα διαπίστωνες αυτο που όλη η λογοτεχνία, ποιηση και θεατρικα κειμενα προσπαθουν να μας μαθουν, οι άνθρωποι ΔΕΝ είμαστε αυτο που φαίνεται στα ματια των τρίτων σε δημοσιους χώρους, οι συμπολίτες σου ΔΕΝ είναι αυτο που φαίνεται στα δικα σου "τριτα" ματια στον δημοσιο χώρο των ΜΜΜ.Επικεντρώσου στο διαβασμα σου και ασε τις "καταγγελίες" κατα παντος αγνωστου γιατί αυτοι που διαβαζουν δημοσια δεν αξιζουν επιβραβευση, αυτοι που δεν διαβαζουν (δημοσια ή γενικα) δεν αξιζουν τα "ωιμε" των επιφανων διαβαστερων.
